lenga

Veire tanben : lënga

Del latin lĭngŭa.

/ˈleŋgo/, /ˈleŋgo/

França (Bearn) : escotar « lenga »

len | ga (2)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
lenga	lengas
[ˈleŋgo]	[ˈleŋgos]

lenga femenin

Anat. Organ muscular, situat dins la cavitat bucala, que servís per percebre lo gost e articular unes sons.
Lenga de pelha.
Ling. Lengatge, idiòma.
E ma lenga, atanben, ma lenga, clara e neta,

Tindarà dins cent ans coma 'na clarineta: (Justin Besson, dins D'al brèç a la tomba, prefàcia p. XXVII)

Variantas dialectalas

lengua (gascon aranés)
linga (lemosin)

alemand: Zunge ^(de) [1,(2)]; Sprache ^(de) [2]
anglés: tongue ^(en) [1]; language ^(en) [2]
basc: mihi ^(eu)
breton: teod ^(br)
bulgar: език ^(bg) masculin
catalan: llengua ^(ca) [1, 2]; idioma ^(ca) [2]
chèc: jazyk ^(cs) masculin
danés: tunge ^(da)
eslovèn: jezik ^(sl) masculin
espanhòl: lengua ^(es) [1, 2]; idioma ^(es) [2]
esperanto: lango ^(eo)
francés: langue ^(fr)

grèc: γλώσσα ^(el)
islandés: tunga ^(is) [1,(2)]; tungumál ^(is), mál ^(is) [2]
italian: lingua ^(it)
lituanian: liežuvis ^(lt)
neerlandés: tong ^(nl)
ongrés: nyelv ^(hu)
polonés: język ^(pl)
portugués: língua ^(pt)
romanés: limbă ^(ro)
rus: язык ^(ru) masculin
suedés: tunga ^(sv)
ucraïnian: язик ^(uk) masculin [1]; мовa ^(uk) [2]

Recuperada de « https://oc.wiktionary.org/w/index.php?title=lenga&oldid=312578 »