Vanuatu

 

Vanuatu si situa dins l'Ocean Pacific a 540 quilomètres au nòrd-èst de Nòva Caledònia. Es un archipèla d'origina volcanica de 81 illas que sa superficia fa 12 000 km². Lei tres illas pus importantas son Espiritu Santo, Malekula e Efate. Lo clima es de tipe tropicau e subtropicau. Lo territòri es organizat en sièis províncias que son Malampa, Penama, Sanma, Shefa, Tafea e Torba. Existisse un conflicte ambé França per la sobeiranetat sus leis illas Matthew e Hunter qu'es revendicada per Vanuatu.

En 2013, la populacion èra estimada a 262 000 abitants^[1]. L'urbanizacion èra de 26% e lo país aviá solament doas vilas que son la capitala Port Vila (44 000 abitants) e Luganville (13 000 abitants).

 

Lo país si situa au sud-èst de la Cencha de Fuec dau Pacific. Lo risc geologic es donc fòrça important amb unei volcans en activitat sus lo territòri vanuatuenc e, subretot, un risc important de tèrratrems violents que pòdon formar de tsunamis. En novembre de 1999, un terratrèm causèt la destruccion de centenaus d'ostaus sus l'illa de Pentecosta e, en genier de 2002, la capitala foguèt endomatjada per un terratrèm seguit d'un tsunami. Enfin, en 2006 e 2007, si debanèron dos terratrèms importants que causèron pauc de degalhs.

Lo risc climatic es tanben important amb una sason ciclonica entre lei mes de genier e d'abriu. Per exemple, plusors illas foguèron destruchas per un ciclon en 2015.

L'Istòria de Vanuatu avans l'arribada deis explorators europèus es pauc coneguda en causa de la manca de documents escrichs. Lei vestigis descubèrts per leis arqueològs semblan indicar un pòblament progressiu per de populacions Lapita vengudas de Nòva Guinèa entre -4000 e -2000. De fragments de terralha datats de -1300 e d'esqueletas de pòrcs datats de -1200 mostran l'existéncia d'activitats agricòlas e l'arribada de bestiau tre lei premierei migracions. Puei, segon la tradicion orala, de cambis ambé de populacions originàrias de Polinesia aurián portat un melhorament tecnologic entre lei sègles XI e XV. Enfin, totjorn segon la tradicion orala, unei tribús foguèron unificadas au sègle XIII per un cap melanesian dich Roimata e formèron un reiaume poderós dins la region.

Lo premier explorator europèu qu'agantèt l'archipèla foguèt lo Portugués, au servici de la corona d'Espanha, Pedro Fernandes de Queirós en 1606. Pasmens, après sa descubèrta, si perdèt la localizacion de l'illa que foguèt donc descubèrta un segond còp per lo Francés Bougainville en 1768. Lei Francés explorèron tanben leis illas a l'èst de Vanuatu e nomèron l'archipèla « Grandei Cicladas ». Puei, James Cook explorèt la region en 1774 e la diguèt Nòvas Ebridas. Dins aquò, fins ais annadas 1830, l'archipèla interessèt solament leis explorators e demorèt sota l'autoritat de tribús localas independentas.

 

L'interès dei poissanças europèas apareissèt a partir de 1840 e la colonizacion comencèt ambé l'arribada de missionaris e l'esplecha de la fusta de santal. Dins leis annadas 1860, si desvolopèt un tresen tipe d'interaccions entre Europèus e indigèns ambé l'aparicion d'un comèrci de man d'òbra dich Blackbirding per assegurar la preséncia d'obriers dins lei plantacions d'Austràlia, de Fiji e de Nòva Caledònia. Enfin, l'installacion de colons francés e anglés comencèt a partir deis annadas 1880 a l'iniciativa de companhiás privadas. Conjugada ambé lo Blackbirding e d'epidemias portadas per leis Europèus, aquò entraïnèt una demenicion rapida de la populacion indigèna.

Pasmens, en despiech d'aqueleis arribadas de colons, ni França ni lo Reiaume Unit voguèron proclamar l'annexion de l'archipèla en causa dau risc diplomatic representat per l'annexion de colons estrangiers. En 1887, una solucion provisòria foguèt adoptada per lei doas poissanças colonialas per assegurar lo mantenement de l'òrdre e en 1906, l'archipèla venguèt una colonia francoanglesa dicha condominium dei Nòvas Ebridas.

Durant la Segonda Guèrra Mondiala, lei Nòvas Ebridas foguèron la premiera colonia francesa que jonhèt lei fòrças dau generau de Gaulle lo 22 de julhet de 1940. Après 1941, venguèt una basa importanta de l'armada estatsunidenca dins leis operacions còntra lei Japonés. L'arribada d'aquelei soudats favorizèt la formacion de movements nacionalistas e d'un culte dau cargo que revendiquèron l'independéncia. Dins leis annadas 1970, lo pastor anglican Walter Lini organizèt lo premier partit politic de l'archipèla (Partit Nacionala dei Nòvas Ebridas puei Vanua'aku) e demandèt l'independéncia a l'ONU. Puei, après sa victòria ais eleccions de 1979, lo Vanua'aku prenguèt lo poder e fixèt l'independéncia a julhet de 1980.

Pasmens, certanei populacions èran opausadas au Vanua'aku. En novembre de 1979, lei francofòns faguèron secession e prenguèron lo contraròtle d'Espiritu Santo e de Tanna. En mai de 1980, doas insureccions novèlas si debanèron dins aqueleis illas. Dins la premiera, de secessionistas conquistèron la capitala e proclamèron la Republica de Vemarana e dins la segonda, de combats opausèron lei partisans dau govèrn ai partisans de França. De son caire, França capitèt d'empachar lo mandadís d'una fòrça militara desirós per leis Anglés e reconoguèt l'independéncia d'Espiritu Santo e son cap de govèrn, Jimmy Stevens, après la reconquista per lo govèrn de Lini de l'illa de Tanna lo 2 de junh de 1980. Pasmens, après julhet de 1980, Lini poguèt demandar l'ajuda militara dei país de la region e obtenguèt aquela de Papoa-Nòva Guinèa. Lo 31 d'aost de 1980, sei fòrças ocupèron lo territòri de la Republica de Vemarana e 2 274 personas foguèron arrestats, compres Jimmy Stevens.

Après 1980, lei relacions entre França e Vanuatu demorèron marridas en causa dau sostèn francés ai movements secessionistas dau nòrd de l'archipèla. En 1983, una crisi novèla comencèt entre lei dos país quand Vanuatu revendiquèt leis illas Matthew e Hunter, dependéncias de Nòva Caledònia. Enfin, d'accusasions regularas foguèron prononciadas còntra leis intervencions supausadas dau govèrn francés dins leis afaires intèrnas de son anciana colonia. Aquò entraïnèt l'expulsion de l'ambaissador francés en 1981, 1983 e 1987.

Dins leis annadas 1990, la question deis illas Matthew e Hunter demorèt un problema entre França e Vanuatu mai lei relacions si melhorèron e d'acòrds foguèron signats entre lei dos país. Durant aqueu periòde, l'influéncia de França foguèt pauc a pauc remplaçada per aquela d'Austràlia. Pasmens, l'estabilitat politica intèrna demeniguèt e divèrsei crisis si debanèron coma una temptativa de còp d'estat en 1996 per una fòrça paramilitara e una revòuta importanta (500 arrestacions) en 1998 après un escandòl de corrupcion dins lo govèrn.

Vanuatu es una republica parlementària. Lo poder executiu es dirigit per un president, que sei poders son subretot simbolics, e un premier ministre elegit per lo Parlament. Lo Parlament es fach d'una assemblada unica de 54 deputats elegits au sufragi universau per un mandat de quatre annadas. Enfin, lo sistèma judiciari es dirigit per lo cap de la Cort Suprèma. La lèi es inspirada per lei drechs anglés e francés.

La descentralizacion es importanta e cada província a lo sieu parlament locau e una autonòmia desvolopada, especialament per l'organizacion dau torisme. Lei conseus tradicionaus an tanben una influéncia importanta sus la direccion deis afaires locaus.

En causa de la colonizacion francobritanica, la populacion e la vida politica son devesidas entre comunautats anglofòna e francofòna e la formacion d'una coalicion de govèrn es pas totjorn un problema aisat de resòuvre.

De veire: Economia del Vanuatu

 

L'economia de Vanuata es pauc desvolopada amb un PIB de 4 900$/abitant en 2012^[1] e es dependenta de l'ajuda economica estrangiera (principalament australiana, francesa e anglesa). Per 65% de la populacion, situadas dins de regions ruralas de l'archipèla, l'economia es basada sus una agricultura e una pesca de subsisténcia organizada per de comunautats formant de vilatges pichons. L'indústria es pauc desvolopada e lo rèsta de la populacion activa trabalhad dins lei servicis. Lei pus importants son lo torisme (50 000 personas en 1997, 197 000 en 2007^[1]), que son desvolopament es la prioritat dau govèrn dempuei leis annadas 2000, e leis activitats financieras off shore car Vanuatu es un paradís fiscau e un pavalhon de complasença.

Vanuatu a ges de fòrça armada. Pasmens, lo país a doas fòrças de polícia que son la Fòrça de Polícia de Vanuatu(VPF) e la Fòrça Mobila de Vanuatu (VMF). La segonda es de tipe paramilitar. Aquela polícia gropa 550 òmes e a doas basas principalas dins lei doas vilas dau país e quauqueis installacions dins d'illas mens importantas. Pasmens, certaneis illas an pas de preséncia policièra permanenta.

Vanuatu a la densitat linguïstica pus importanta dau monde ambé 108 lengas vernacularas diferentas per solament 234 000 abitants. Tres lengas son polinesianas, nòu fan partida dau grop dich vanuatu del sud e lo rèsta fa partida dau grop vanuatu central e autras del grop vanuatu del nòrd. En fòra d'aquelei lengas vernacularas, de lengas d'autrei país coma lo fijian, lo vietnamian e, de segur, lo francés e l'anglés son tanben arribadas dins l'archipèla dins lo corrent dei sègles XIX e XX.

La Republica de Vanuatu reconoisse tres lengas oficialas que son lo francés, l'anglés e lo bislama, un pidgin basat sus l'anglés. Lei doas premierei lengas son fòrça presentas dins lei vilas mai la tresena es la lenga principala de l'archipèla, compres dins lei zònas ruralas. Lei lengas vernacularas resiston ben e èran totjorn la lenga premiera de 79% de la populacien en 1996 e de 63% en 2009. Lo bislama es en expansion e amenaça las lengas localas.

Principala lenga emplegada a l'ostal a Vanuatu segon lo recensament de 2009^[2],[3] :

En 1999, la populacion èra magerament crestiana ambé 55,6% de protestants, 13,1% de catolics e 13,8% de fidèus d'una autra glèisa crestiana^[1]. Lo rèsta, especialament lo culte dau cargo, representava 15,2% de la populacien.

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2} et ^1,3 CIA - The World Factbook, consultat lo 18 de mai de 2013, [1].
2. ↑ .
3. ↑ De veire François (2012: 103–106) per d'estatisticas mai detalhadas.