Pèire Devoluy

Politecnician, oficier dau Gèni - acabèt sa carriera amb lo grade de coronèu -, Pèire Devoluy s'illustrèt a partir de 1888 au sen dau movement simbolista ai costats de René Ghil e a partir de 1894 au sen dau Felibritge qu'a sa tèsta exerciguèt lei foncions de capolier de 1901 a 1909. Poèta, polemista, foguèt lo director dau jornau Prouvènço ! vengut Vivo Prouvènço ! de 1905 a 1914. Confident de Mistral, ne publiquèt lei Discours e Dicho (1906) e tanben lei Proso d'Armana (Ed. Grasset, 1926 et suiv.).

Durant la revòuta dei vinhairons de Lengadòc de 1907 còntra lo govèrn de Georges Clemenceau balhèt son sosten ai rebèls, causa que l'enfrontarà amb Frederic Mistral e que donarà lo còp de gràcia au pauc de prestigi politic qu'aviá lo Felibritge. En 1909 es butat a la demission dau capolierat^[1]. En 1912 demissiona pereu de sa foncion de majorau.

Es autor d’una Istòri naciounalo de la Prouvènço e dóu miejour di Gaulo.

Retirat a Niça, exerciguèt lei foncions d'adjonch au cònsol Jean Médecin e, au delà de la vida intellectuala locala, collaborèt regularament a l’Éclaireur de Nice de 1919 a 1932. Pèire Devoluy èra comandaire de la Legion d'Onor (1920). Maridat a Lucie Serres, originària d'Alès, lo 20 d'octobre de 1903, aguèt doas filhas, Magali (sens descendéncia) e Nerto, esposa Bayle. Aperteniá a una familha protestanta.

Pèire Devoluy repausa dins lo cementèri protestant de Chastilhon de Diés. Son nom es estat balhat a mai d'una carriera o plaça (Arle, Avinhon, Chastilhon de Diés, Niça, Nimes, Tolon) e tres placas rementan son sovenir, una a Chastilhon de Diés sus son ostau natau e doas autras au 35, Bd Carabacel a Niça ont moriguèt.

• Flumen (1891)
• Bois ton sang ! (1893)
• Prouvènço (1905-1907) vengut Vivo Prouvènço (1908-1914) jornau entierament redigit en provençau
• Le Psautier Huguenot (Ed. du Monde Nouveau, 1922)
• La Connaissance de la Guerre (publicat sos son nom vertadier) (Ed. Nouvelle Librairie Nationale, 1922)
• Le Psaume sous les Etoiles (Ed. du Monde Nouveau, 1926)
• Le Violier d'Amour (Ed. Fasquelle, 1927)
• Sous la Croix (Ed. Je sers, 1930)
• Mistral et la Rédemption d'une Langue (Ed. Grasset, 1941)
• Istòri naciounalo de la Prouvènço e dóu Miejour di Gaulo. Introduccion de Pèire Fabre, Capolier dau Felibritge (Ed. Cercle Pierre-Devoluy et Maintenance de Provence du Félibrige, 1992)
• La Cévenne Embrasée (Le Psaume sous les Etoiles, Le Violier d'Amour, Sous la Croix) Prefaci de Pèire Fabre, Capolier dau Felibritge (Ed. de Paris, 2002)

• Correspondance Frédéric Mistral - Pierre Devoluy (2 vol.) par Ch. Rostaing, imp. Bené (1982) En linha subre lo site Ciel d'Oc

1. ↑ Veire sa letra dau 27 d'avost de 1909 a Mistral

Precedit per	Pèire Devoluy	Seguit per
Fèlix Gras	Capolier dau Felibritge dau 21 de mai de 1901 au 27 d'agost de 1909	Valèri Bernard

•   Portal de Provença
•   Portal de la literatura