Desèrt d'Atacama

Lo desèrt d'Atacama (en espanhòl Desierto de Atacama) es lo desèrt mai arid del mond, que s'espandís del nòrd de Chile. Amb una espandida superiora a 180 000 km², es situat mai o mens sul Tropic del Capricòrne, coma lo desèrt de Kalahari o lo Grand Desèrt Australian.

L'ariditat, determinada per la latitud, es accentuada a causa de l'efièch barrièra de la serrada dels Andes, que bloca l'umitat venent de l'ocean Atlantic mejans lo bacin amazonian. Al desèrt d'Atacama foguèron enregistradas de periòdes fins a 40 ans sense pluèjas al sector central, delimitat per las ciutats d'Antofagasta, Calama, Iquique e Arica, essent l'unic luòc de la planeta ont se mesurèt 0% d'umitat relativa de l'aire.

Lo desèrt èra poblat dempuèi lo començament de la colonizacion americana pels indigènas, coma per de tribús tala los atacameños, alara que sul litoral vivian los changos. Dominat per l'Impèri Inca, los espanhòls lo nomenèron lo "despoblado de Atacama". Après l'independéncia, Bolívia ocupèt la part màger de la region, los precioses jaces de sal inclusits, que provoquèron la Guèrra del Pacific (1879-1883). A la fin d'aquel conflicte, Chile anexèt la region, ont se desenvolupèt una intensa activitat minièra amb expleitacion carrierenca de coire, liti (la resèrva màger del mond amb 40%) e d'autres metals.