Pindar

Pindar (en grèc: Πίνδαρος, en latin: Pindarus) (Cinoscefalos, a ras de Tèbas de Beocia 522/518 abans Jèsus Crist - Argòs 445/438 abans Jèsus Crist), foguèt un grand poèta liric grèc. Nasquèt dins una familha nòbla e rica, originària de Beocia. Es l'autor d'importants epinicis, e considerat coma un dels mai grands representants de la lirica corala. Viatgèt fòrça e escriguèt pels reis e las familhas importantas de l'epòca.

Dins sos Epinicis celebrèt las competicions esportivas del sieu temps - valent a dire espròvas de luta, pugilat, corsas a pè e a caval - e cantèt las victòrias del jovent aristocratic doric -que ne fasiá partida- pendent los Jòcs Panellenics, que se debanavan a Olímpia (en onor de Zèus e per aquesta rason los pus importants), a Delfas (en onor d'Apollon), a Nemèa de Peloponès e a l'Istme de Corint.

Pindar passèt qualques annadas de la siá vida en Sicília, subretot a Siracusa e a Agrigent, dins la cort dels tirans Ieron e Teron. Foguèt precisament en Sicília ont aguèt escasença de conéisser los dos autres celèbres poètas grècs, Simonides e Baquilides, sos rivals literaris. Pindar, qu'èra fòrça religiós e prigondament devòt de las tradicions aristocraticas, impregna l'òbra siá de la concepcion religiosa e morala de la vida que li permetiá de venir l'egal dins sos vèrses de l'eròi que cantava, a mai quand s'agissiá d'un monarca poderós: la rason d'aqueste biais de far èra que, en metre en relèu e immortalizar la gèsta de l'eròi, lo poèta educava las generacions novèlas en perpetuar atal las valors ancianas.

La produccion poetica abondosa de Pindar, reculhida pels filològs alexandrins en 17 libres, es estada conservada sonque parcialament. La tradicion medievala a servat dins la siá integralitat pas que quatre libres d'epinicis que comprenon 14 òdas olimpicas, 12 òdas piticas, 11 òdas nemèas, 7 òdas istmicas.

• Olimpicas
• Piticas
• Nemèas
• Istmicas