Johann Elert Bode

Johann Elert Bode (19 de genier de 1747, Amborg - 23 de novembre de 1826, Berlin) foguèt un astronòm alemand qu'aguèt un ròtle important dins lo desvolopament de l'astronomia europèa a la fin dau sègle XVIII e au començament dau sègle XIX.

Disciple de Johann Georg Büsch, venguèt director de l'observatòri de Berlin en 1786 e lo demorèt fins a sa retirada en 1825. I publiquèt un obratge (Uranographia) en 1801 destinat a catalogar lei posicions deis estelas e deis objècts celèsts coneguts. En parallèl, prepausèt de cartas ambé d'interpretacions artisticas dei constellacions. Publiquèt tanben un obratge pus cort (Vorstellung der Gestirne) destinat ais astronòms amators e un libre d'introduccion ai constellacions e a sei legendas que conoguèt mai de dètz edicions diferentas. Venguèt sòci de la Royal Society en 1789.

Regardant l'astronomia dau periòde, popularizèt la lèi de Titius-Bode que foguèt a l'origina de la descubèrta deis asteroïdes. Après la descubèrta d'Uranus, participèt a l'estudi e au calcul de son orbita. Foguèt un dei premiers que pensèt que lo còrs foguèsse una planeta desconegut dau Sistèma Solar e non una cometa. Descurbiguèt egalament la galaxia M 81 qu'es tanben dicha galaxia de Bode en son onor.