Gusargues

Vilatge d'Occitània

Gusargues
Guzargues

Glèisa parroquiala de Sant Miquèu de Gusargues.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 43′ 24″ N, 3° 55′ 32″ E

Superfícia

11,73 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

209 m
120 m
80 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Lodeva ^[1]

Sant Geli dau Fesc (Càstias abans 2015)

Intercom
200022986

CC dau Grand Puòg de Sant Lop

Cònsol

Pierre Antoine
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

505 ab.

517 ab.

Densitat

43,73 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

34820

Còde INSEE

34118

Gusargues (en francés Guzargues) es una comuna lengadociana situada dins lo departament francés d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Gusargues**
Sant Matieu de Trevièrs		Montaut

Assàs	Teiran	Càstrias

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : villa Agucianicis (varianta : Agusanicis), villa Aguzianicis en 899, villa de Agusanicis, cap a 922, S. Michaelis de Aguzanicis en 1111, villam de Aguzanicis (varianta : Agusanicis) en 1156, 1161, 1208, de Agusanicis, sense data [sègle XII ?], de Aquitanicis en 1208, villam de Aguztanicis en 1208, parrochia et decimaria ecclesie S. Michaelis de Agusanicis en 1253, 1291, de Agusanicis en 1272, 1314, 1392, Gussargues, Guizargues en 1526, de Agusanicis en 1529, de Aguzanicis en 1550, Guerargues en 1622, Gussargues en 1626, Guzargues en 1648, Gusargues en 1759, Guzargues en 1740-60, en 1770-71 (mapa de Cassini)^[2].

Segon Hamlin, Gusargues ven del gentilici latin Acutius, amb lo sufixe -anicis^[2]. Per de rasons foneticas, lo sufixe -anicis emplegat sistematicament per Hamlin permet pas de menar a -argues (c- davant i > z); cal remplaçar per lo sufixe -anicos segon Joan Pèire Chambon^[3].

Gusargues, nom qu'a conegut una aferèsi (supression del començament), vendriá d'un nom latin d'òme, Acutius, o benlèu Acusius o Agusius, amb lo sufixe -anicum ^[4]^,^[5]^,^[2]. Gusargues èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Acutius, o Acusius o Agusius.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2008	2026	Pierre Antoine	sense etiqueta	engenhaire
març de 1983	2008	Yves Courtieu
1959	1983	André Pouzancre
	1959
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Càstrias; es ara dau canton de Sant Geli dau Fesc.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 513, totala: 526

73

63

89

101

108

103

94

102

109

119

139

127

131

123

107

91

110

115

122

106

115

104

101

110

106

63

106

108

116

118

149

178

344

405

414

423
429

2009

2010

438
445

477
485

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 505 abitants e la densitat èra de 43,05 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Dempuèi lo 1èr de genièr 2017 modification des limites des 3 arrondissements
↑ ^2,0 ^2,1 et ^2,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 193
↑ https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 251
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 339
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 125

Portal de Lengadòc

[1] Dempuèi lo 1èr de genièr 2017 modification des limites des 3 arrondissements

[frh-2] 2,0 ^2,1 et ^2,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 193

[3] ttps://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 251

[4] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 339

[5] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 125

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]