Còrpus de Sang

Lo Còrpus de Sang foguèt una rebellion a Barcelona lo 7 de junh de 1640, jorn del Còrpus Cristi, menada per un grop de segaires dins lo climat de malcontentament generalizat dins lo Principat de Catalonha a causa dels còsts provocats per la Guèrra dels Trenta Ans (1618-1648). Es lo jorn del Còrpus de Sang que comença la revòlta de Catalonha contra lo govèrn del Comte-duc d'Olivares, favorit del rei Felip IV de Castelha, e menant a la Guèrra dels Segaires (1640-1659).^[1]

1640 es una annada decisiva e de grevas consequéncias a venir, subretot a partir del mes de mai, un soslevament generalizat de tota la populacion del Principat de Catalonha contra la mobilizacion, e demorança sul país, dels terces de l'armada reiala (intrat en Catalonha a causa de la Guèrra dels Trenta Ans contra França en 1635) e contra la pretension que sián lotjats dins las populacions. A d'unes se neguèt d'obrir las pòrtas, coma a Sant Feliu de Pallerols, o a Santa Coloma de Farners, ont foguèt enviat l'Alguzir Miquel de Montrodon^[2] per forçar a l'installacion dels soldats; contra la resisténcia dels abitants l'alguzil trobèt la mòrt.

La represalha realizada pels terces a Riudarenes (3 de mai) e a Santa Coloma de Farners (14 de mai), que se cremèt la vila, desencadenèt lèu un soslevament armat de vilatgeses e de païsans que, dempuèi las comarcas de Girona, s'espandiguèt cap a l'Empordan, cap al Vallés e cap a Osona e lo Ripollés. Los incidents comencèron dins la carrièra Ampla de Barcelona quand un magistrat de la Reiala Audiéncia de Catalonha (1493−1716) ensagèt d'implicar un líder dels segadaires dins la mòrt de l'aguazil Miquel de Montrodon. Dins l'incident lo segaire demorèt ferit e a partir d'alara, e amb la complicitat d'una bona partida de la populacion locala, esclatèt la rebellion generalizada per las carrièras de Barcelona. Segon d'autras fonts, la beluga se situa dins la carrièra Ampla ont esclatèt una bagarra entre tres segaires e de velosièrs; un d'aqueles foguèt acusat d'èsser un ancian servicial de l'aguazil Miquel de Montrodon, e davant l'acusacion daissèt ferit lo segaire.^[3] Alara un grop de 300 segaires enfuocats se dirigiguèron cap al Palai del Vice rei Dalmau III de Queralt, comte de Santa Coloma, demandant justícia. En responsa se tirèt una fusilhada que moriguèt un segaire; alara la confusion foguèron saquejats d'ostals dels jutges de la Reiala Audiéncia.

«Visca la tèrra!», «Morissètz los traïdors!^[4][5]», «Morissètz lo marrit govèrn!^[4][5]», «Visca lo rei!, Nòstre senhor» «Visca la fe del Crist!^[4][5][5]», «Visca Catalonha e los Catalans!», Foguèron unes dels lèmas que los segaires cridèron pendent lo jorn del Còrpus Christi del 7 de junh de 1640, que a causa del eveniments sanguinaris venguèt conegut coma lo Còrpus de Sang. Lo trebolum se reproduguèt a Barcelona pendent los jorns seguents. Lo bilanç s'arresta a un total d'entre 12 e 20 mòrts, majoritàriament de foncionaris reials.

Lo Còrpus de Sang se salda amb la mòrt d'entre 12 a 20 foncionaris reials segon las fonts, que lo mai importan d'aqueles es lo Vice rei, personificacion en Catalonha del rei, quand foguèt percaçat mentre qu'ensajava de fugir dins una galèra. A partir de Barcelona lo trebolum s'escampèt per d'autras vilas coma Mataró, Vic e Girona.^[3] La mòrt del vice rei de Catalonha, Dalmau III comte de Queralt, marca, un ponch d'inflexion dins la trencadura entre lo Principat de Catalonha e lo projècte uniformista que lo comte-duc Olivares portava per la Monarquia d'Espanha, desencadenant lo començament de la Guèrra dels Segaires.

• La Fauç
• Guèrra dels Segaires
• Reiala Audiéncia de Catalonha (1493-1716)
• Monarquia d'Espanha
• Comte-pòrti Olivares
• Joan Pere Fontanella
• Gabriel Berard