Apostròfa
L’apostròfa es ua construccion especifica que permet d'interpellar ua persona, ua bèstia o un element materiau, personificat o non e, de quan en quan, de precisar la soa identitat. Es ua construccion caracteristica deu discors dirècte. Lo mei sovent, es un nom pròpri que se tròba hicat en apostròfa, un nom pròpri que designa la persona interpellada. Lo nom pròpri es generaument emplegat sol. Lo nom pròpri pòt estar tanben davantejat per un apellatiu, es a díser un mot que precisa la situacion familiau o sociau, la foncion, etc. Se pòden tanben trobar en apostròfa autes elements gramaticaus com un nom comun que designa ua personau o un objècte, un adjectiu qualificatiu passat per transfèrt dens la categoria deus noms o un pronom personau disjunt de la dusau personau sol o alargat per ua aposicion.
L'element emplegat en apostròfa pòt estar sol e constituir atau ua frasa. L'element emplegat en apostròfa se hica generaument a la debuta o a la fin de la frasa. Es desseperat deu rèsta de la fresa per ua pausa a l'orau, per ua ponctuacion a l'escrut. N'a pas nada foncionau gramaticau. Se pòt trobar d'apostròfas dens los diferents tipes de frasas (declarativas, interrogativas, injontivas, exclamativas, etc). Enfin, pòt estar davantejada per ua interjeccion.