Abu Bakr as-Siddiq

Abu Bakr as-Siddiq^[1] (vèrs lo 27 d'octòbre de 573, La Mèca - 23 d'aost de 634, Medina) es lo prumier califa de l'islam de 632 a 634. Successor directe de Maomet, foguèc remplaçat per Umar (634-644). Relativament breu, son rèine aguèc una gròssa importància per l'estructuracion de l'islam car deguèc combatre las revòutas de las tribús aràbias desirosas de tornar venir independentas après la mòrt de Maomet e, de còps, d'abandonar la religion novela.

Abu Bakr nasquèc a La Mèca au sen d'una familha de marchands aisats que fasián partida de la tribú Qurays. Segon la tradicion sunita, foguèc lo prumier òme qu'acceptèc de se convertir a l'islam après l'esposa e los dos fius adoptius de Maomet^[2]. Durant l'Egira, Abu Bakr s'enfugissèc amb lo Profèta a Medina ont s'installèt. Après la mòrt de Maomet en 632, Abu Bakr foguèc chausit per li succedir per los companhons del Profèta^[3]. Prenguèc lo títol de « khalifat rasul Allah » (« successor de l'enviat de Dieu »).

Après son eleccion, deguèc combatre de movements de contestacion en las tribús de bedoins. En particular, de tribús de Hedjaz assaièron d'abandonar l'islam e de tribús de Najd refusèron de pagar lo tribut. Enterin, de profetas noveus contestèron lo messatge de Maomet. Aquò entraïnèt una tiera de guèrras fòrça violentas que son dichas Guèrras de Ridda. Aquelos combats s'achabèron per una victòria dels musulmans que mantenguèron l'unitat de la religion novèla. Pasmens, las pèrdas foguèron importantas e es, durant aquelas batalhas, qu'apareguèc la necessitat de fixar a l'escrich lo texte de l'Alcoran.

Abu Bakr moriguèc en causa d'una malautiá lo 23 d'aost de 634. Avans sa mòrt, designèc Umar coma successor.

• (fr Philippe Sénac, Le monde musulman : des origines au XIe siècle, Armand Colin, coll. « Cursus », 2007.
• (fr) Janine Sourdel e Dominique Sourdel, Dictionnaire historique de l'islam, Presses universitaires de France, coll. « Quadrige - Dicos Poche », 2004.
• (fr) Tabari, Les chroniques (tome II); Les Quatre premiers califes; Abu Bakr, Éditions Actes Sud Sindbad, 1983.

1. ↑ « أَبُو بَكْرٍ عَبْدُ ٱللهِ إِبْنِ أَبِي قُحَافَةَ » en arabi.
2. ↑ Segon la tradicion chiita, lo prumier convertit es Ali.
3. ↑ (fr) Philippe Sénac, Le monde musulman : des origines au XIe siècle, Armand Colin, coll. « Cursus », 2007, pp. 29-31.