Seiraç

La version imprimibla es pas mai presa en carga e pòt conténer d’errors de generacion. Volgatz metre a jorn vòstre marcapagina de navegador e utilizar la foncion d’impression per defaut del navegador a la plaça.

Vilatge d'Occitània

Seiraç
Ceyras

Nostra Dòna d'Hortus.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 38′ 43″ N, 3° 27′ 33″ E

Superfícia

6,96 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

152 m
55 m
39 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Lodeva

Jean-Claude Lacroix
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 382 ab.

1 408 ab.

Densitat

189,94 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Ceyradais (en francés)

Còde postal

34800

Còde INSEE

34076

Seiraç^[1] (Ceyras en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Sedratis cum ipsius loci ecclesiam S. Saturnini al sègle X o XI (?), parrochia S. Saturnini de Sedratis en 1059-1060, villam Saturatis, cum ipsa ecclesia S. Saturnini, cap a 1070, de Seirazcum en 1146, ecclesiam S. Saturnini de Serracio, de Seiracio en 1153, de Sairas en 1159, de Seyrate en 1162, ecclesiam S. Saturnini de Seirah en 1162, ecclesia S. Marie de Cedratio et ecclesia S. Saturni (sic) de Seyratio (varianta : Ceyratio) en 1252, ville de Ceirac, cap a 1257, castri de Ceiracio, castrum meum de Ceiracio en 1270, de Ceyratio en 1344, de Serassio en 1398, ecc!esia S. Saturnini de Ceracio en 1484, de Ceyracio al sègle XVI, de Seiras en 1529, Ceyras en 1643, 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[2].

Segon Dauzat, Seiraç ven del nom latin d'òme Saturus, amb lo sufixe « gallic e pregallic » -ate^[3]; segon Hamlin, Seiraç ven del gentilici latin Setrius, amb lo sufixe prelatin -atis. Seiraç èra una proprietat galloromana. La mencion de 1252 presenta doás parròquias vesinas e dos noms que en realitat son lo meteis nom e representan la meteissa proprietat antica, segon Hamlin, contra l'opinion de Gaston Combarnous. Combarnous considèra que la latinizacion Saturatis es influenciada per lo patron de la glèisa, Saturninus^[2]^,^[4].

Fòrmas tiradas del diccionari topografic d'Eugène Thomas (1865) : de Sedratis en 1059-60, villam Saturatis, cap a 1070, de Seirazeum en 1146, de Serracio, de Seiracio en 1153, de Sairas en 1160, de Seyrate en 1162, de Cedratio en 1252 (NLDH); segon Ernèst Negre, Seiraç ven del nom « romanic » de persona Satyrus (OTLA), amb lo sufixe -àtis^[5].

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2001	2026	Jean-Claude Lacroix	PS	foncionari, president de la CC (2014-2020)
	2001
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1322, totala: 1352

760

736

720

-

706

-

-

655

-

503

513

602

681

725

895

951

1 008
1 032

2009

2010

1 065
1 090

1 100
1 126

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 1382 abitants e la densitat èra de 198,56 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
↑ ^2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 102
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 164
↑ https://www.persee.fr/doc/rio_0048-8151_1977_num_29_1_2211 p. 100-102
↑ Ernest Nègre, Toponymie générale de la France

Portal de Lengadòc

[1] IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org

[frh-2] 2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 102

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 164

[4] ttps://www.persee.fr/doc/rio_0048-8151_1977_num_29_1_2211 p. 100-102

[5] Ernest Nègre, Toponymie générale de la France

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]