viril

viril masculin singular

1. Qu'aparten a l’òme, qu'es mascle.
2. (figurat) Relatiu a l’òme adulte; que presenta o reclama de qualitats de fòrça, d'endurança, de resisténcia que s'atribuís mai especialament als òmes.
3. Qu'es digne d’un òme, qu'es ufan, fèrme, energic e digne.

Mots aparentats

• mascle

Antonims

• femenin

Traduccions

alemand : viril (de) anglés : virile (en) catalan : viril (ca) espanhòl : viril (es)

francés : viril (fr) italian : portugués : viril (pt)

Catalan Etimologia

Del latin latin virilis, derivat de vir (« òme »).

Prononciacion

[?]

Espanha (Barcelona) : escotar « viril »

Sillabas

vi | ril

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	viril	virils
Femenin	viril	virils

viril

• viril

Alemand Etimologia

Del latin latin virilis, derivat de vir (« òme »).

Prononciacion

[?]

viril

• viril

Francés Etimologia

Del latin latin virilis, derivat de vir (« òme »).

Prononciacion

/vi.ʁil/, /vi.ʁil/

Sillabas

vi | ril

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	viril	virils
	[vi.ʁil]
Femenin	virile	viriles
	[vi.ʁil]

viril

• viril

Portugués Etimologia

Del latin latin virilis, derivat de vir (« òme »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

vi | ril

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	viril	viris
Femenin	viril	viris

viril

• viril

Sinonims

• varonil