rot
 Veire tanben : ròt
|
Del latin ruptus.
- lengadocian, gascon /ˈrut/
- provençau /ˈʀut/
rot (1)
Adjectiu
rot
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | rot | rots |
| [ˈrut] | [ˈruts] | |
| Femenin | rota | rotas |
| [ˈruto̞] | [ˈruto̞s] | |
- Copat, bresat.
- Lo camin dau pònt rot, (nom de carrièra a Ais de Provença).
Forma de vèrb
rot
- participi passat irregular al masculin singular de rompre
- neerlandés mejan verb. rotten, roten (1287) <pgm. *rut-, *reutan- (non-ine?)[1]
rot (1)
Adjectiu
rot
| Formas | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| non-infl. | infl. | partitif | |||||||
| positiu | rot | rotte | rots | ||||||
| comparitiu | rotter | rottere | rotters | ||||||
| superlativiu | rotst | rotste | |||||||
De l'escandinau ancian rót. Parent de l'islandés rót, del danés rod e de l'anglés root.
['rut]
rot (1)
Nom comun
rot comun, pl. rötter