castèl
 Veire tanben : castel
|
Del latin castĕllum, forma diminutiva de castrum.
/kasˈtɛl/
Lengadocian : escotar « castèl »
cas | tèl (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| castèl | castèls |
| [kasˈtɛl] | [kasˈtɛls] |
castèl masculin (lengadocian)
- Edifici fortificat generalament situat sus un puèg.
- Fortalesa.
- Ostal bèl senhoral.
- Un senhor de la Vaunaja, en se retirant un ser a son castèl, ausiguèt, a dis cents passes davant el, un òme que s’escanava en cantant, e en repetissent a tot moment, « La bona aventura ! ve ! la bona aventura ». (Joan Baptista Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptacion a la grafia classica per Patric Sauzet, 1988, CRDP Montpelhièr)
|
|