cor
 Veire tanben : còr, côr, čor
|
/kuɾ/ (gascon) (lemosin) (lengadocian), /kuʁ/ (provençal)
Forma de vèrb
cor
- Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de córrer.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu positiu de córrer.
Del latin cŏr.
/kɔr/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| cor | cors |
| [kɔr] | [kɔrs] |
- Còr.
→ Etimologia de completar. (Ajustar)
/t͡ʃor/
Adjectiu numeral
cor
- J. M. Agarunov, M. J. Agarunov, 1997, diccionari judeotat-rus, Moscòu, Ievreïskiï Universtet v Moskve.