[go: up one dir, main page]
Hopp til innhald

Louisiana Red

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Louisiana Red

Louisiana Red ved Djurs Blues Festival
Foto: Hreinn Gudlaugsson
Fødd23. mars 1932
FødestadBessemer
Død25. februar 2012 (79 år)
DødsstadHannover
OpphavUSA
Aktiv1949–2012
Sjangerblues
Instrumentgitar, munnspel, vokal
PlateselskapChess Records
Verka somsongar-låtskrivar, musikar, songar, gitarist

Louisiana Red, eigentleg Iverson Minter, var ein amerikansk blues-gitarist, harmonikaspelar og songar som spelte inn over 50 album. Han er best kjend for songen «Sweet Blood Call».

Liv

[endre | endre wikiteksten]

Red mista foreldra sine tidleg i livet. Mor hans døydde av lungebetennelse kort tid etter at han blei fødd, medan faren hans blei lynsja av Ku Klux Klan då han var fem år gammal.[1][2][3] Han voks opp hjå ulike slektningar i fleire ulike byar, mellom anna bestemora i New Orleans, og i ein barneheim. Som ung plukka han bomull. Då han var 11 lærte han å spela gitar på eit gammalt instrument.[1]

Red spelte først for det innverknadsrike plateselskapet Chess i 1949, før han gjekk inn i den amerikanske hæren, og blei send til Korea under Koreakrigen. Etter å ha forlate hæren spelte han i to år saman med John Lee Hooker i Detroit. I 1952 spelte han for Checker Records under namnet Rocky Fuller.[4] Seinare blei han kjend under artistnamnet Louisiana Red, eit tilnamn han fekk fordi han var særs glad i Louisiana Hot Sauce.[1]

Det første albumet til Red, Lowdown Back Porch Blues, blei spelt inn i New York saman med Tommy Tucker og gjeve ut i 1963. Seinare same året kom det andre albumet hans, Seventh Son, òg ut.[5]

Louisiana Red gav ut singelen «I'm Too Poor To Die» på plateselskapet Glover i 1964, og han nådde ein 117. plass på den amerikanske Billboard-hitlista.

Gjennom 1960- og 1970-åra spelte Louisiana Red mellom anna for Chess, Checker, Atlas, Glover, Rulett, L&R og Tomato.[6] Han gifta seg med den første kona si, Ealase, i 1963. Dei budd i Florida og fekk tre barn saman, men ho døydde av kreft i 1973. Red skreiv fleire songar om henne - «Sweet Alesse», «Two Fifty Three» om det første møtet deira og den kjensletunge «Death Of Ealase». I 1977 gifta han seg opp att med Odetta Gordon.[1]

Louisiana Red fekk merksemd etter ein opptreden var jazzfestivalen i Montreux i 1975.[1] I 1983 vann han ein W.C. Handy Award for "Best Traditional Blues Male Artist".[7][8] Han flytta til Hannover i Tyskland i 1981.[9]

Han spelte i filmane Rockpalast (1976), Comeback (1982), Ballhaus Barmbek (1988), Red and Blues (2005) og Family Meeting (2008).[10]

I 1994 spelte Louisiana Red inn eit album der blues blei blanda med dne urbane greske musikkstilen til bouzoukispelaren Stelios Vamvakaris, Blues Meets Rembetika.[4]

Red turnerte òg på sine eldre dagar overalt i verda, og opptredde mellom anna på Frederikshavn Bluesfestival i 2010.[11][12] I 2011 gav han ut albumet Memphis Mojo til mykje ros.[13] Han døydde i 2012 i Hannover etter eit slagtilfelle.[14]

Prisar og utmerkingar

[endre | endre wikiteksten]
  • 1983 W C Handy Award for "Best Traditional Blues Male Artist"
  • 2009 Grand Prix du Disque (Blues) for "Back to the Black Bayou"
  • 2009 German Record Critics Award "Bedste Nye Udgivelse" (Blues)
  • 2009 Bluesnews Poll (for "Back to the Black Bayou")
  • 2010 Blues Music Award (Årets Akustiske Kunstner)
  • 2010 Blues Music Award (Årets Akustiske Album) for CD-en "You Got To Move"

Diskografi

[endre | endre wikiteksten]

Album

[endre | endre wikiteksten]
  • Lowdown Back Porch Blues (1963) (Roulette)
  • Seventh Son (1963) (Carnival)
  • Shouts the Blues (1970) (Forum Circle)
  • Louisiana Red Sings The Blues (1972) (Atlantic)
  • Sweet Blood Call (1975) (Blue Labor)
  • The Blues Purity of Louisiana Red (1975) (Blue Labor)
  • Dead Stray Dog (1976) (Blue Labor)
  • Live & Well (1976) (Ornament)
  • King Bee (1978) (Orchid)
  • Red Funk & Blue (1978) (Black Panther) sammen med Sugar Blue
  • New York Blues (1979) (L+R)
  • Reality Blues (1980) (L+R)
  • High Voltage (1980) (Black Panther)
  • Midnight Rambler (1982) (Tomato/Rhino)
  • Blues for Ida B (1982) (JSP)
  • Boy from Black Bayou (1983) (L+R)
  • Blues From The Heart (1983) (JSP)
  • Anti Nuclear Blues (1983) (L+R)
  • Blues Man (1984) (JSP)
  • Back to Road Again (1984) (MMG)
  • My Life (1984) (L+R)
  • World on Fire (1985) (MMG)
  • Brothers in Blues (1985) (CMA)
  • Back to the Roots (1987) (CMA)
  • Pretty Woman (1991) (Blues Beacon)
  • Last Mohican of the Blues (1992) (Polton)
  • Ashland Avenue Blues (1992) (Schubert)
  • Live at 55 (1994) (Enja)
  • Always Played The Blues (1994) (JSP)
  • Louisiana Red (1994) (Forum)
  • Blues Meets Rembetika (1994) (Distazi)
  • Sittin' Here Wonderin' (1995) (Earwig Music)
  • Sugar Hips (1995) (CMA)
  • Rising Sun Collection (1996) (JAMR)
  • I Hear the Train Coming (1997) (Chrisly)
  • Over my Head (1997) (Chrisly)
  • Walked All Night Long (1997) (Blues Alliance)
  • Rip off Blues (1998) (Chrisly)
  • Winter & Summer Sessions (1998) (Blues Factory)
  • Millennium Blues (1999) (Earwig Music)
  • Live in Montreux (2000) (Labor)
  • Sings Deep Blues (2001) (P-Vine)
  • Driftin' (2001) (Earwig Music)
  • A Different Shade of Red (2002) (Severn)
  • Bad Case of the Blues (2004) (Mojo Tone)
  • No Turn On Red (2005) (Hightone)
  • Hot Sauce (2005) (Red Lightnin')
  • Live at Painted Sky (2008) (Paul Prod.)
  • Back to the Black Bayou (2008) (Bluestown) sammen med Kim Wilson and Little Victor
  • You Got to Move (2009) (Blu Max/Vizztone) sammen med David Maxwell
  • Memphis Mojo (2011) (Ruf Rec.) sammen med David Maxwell and Bob Coritorre

Referansar

[endre | endre wikiteksten]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Louisiana Red: Blues singer and guitarist who found fame at Montreux», The Independent (på engelsk), 1. mars 2012, henta 10. september 2020 
  2. ↑ «Red's life». Arkivert frå originalen 13. juli 2011. Henta 29. juni 2011. 
  3. ↑ Wynn, Ron. Louisiana Red: Biography. Allmusic.com.
  4. ↑ 4,0 4,1 Russell, Tony (1997). The Blues: From Robert Johnson to Robert Cray. Dubai: Carlton Books. s. 138–139. ISBN 1-85868-255-X. 
  5. ↑ Owens, Thom "Lowdown Back Porch Blues (review)", allmusic.com, Macrovision Corporation
  6. ↑ «Louisiana Red Biography». Henta 29. juni 2011. 
  7. ↑ [1] Arkivert 2009-04-23 ved Wayback Machine.Blues Music Awards Winners 1983, Blues Foundation
  8. ↑ "Louisiana Red in Concert with Doug 'Harmonica' McLean at Brookhaven Lab", Brookhaven National Laboratory News
  9. ↑ Official site biography, arkivert frå originalen 21. januar 2015, henta 9. september 2020 
  10. ↑ «Louisiana Red». IMDb. Henta 10. januar 2015. 
  11. ↑ «Louisiana Red Tourdates». Arkivert frå originalen 13. juli 2011. Henta 29. juni 2011. 
  12. ↑ «Bluesfestival igen i år». Arkivert frå originalen 11. mai 2022. Henta 29. juni 2011. 
  13. ↑ «Bman's Blues Report: New Release from Ruf Records: Memphis Mojo – Louisiana Red and Little Victor's Juke Joint». Bmansbluesreport.com. 3. oktober 2011. Henta 30. desember 2011. 
  14. ↑ «Louisiana Red has passed. This is confirmed». Bman's Blues Report. 
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Louisiana_Red&oldid=3451593»