Orinocobeltet

Orinocobeltet
Land	Venezuela
Orinocobeltet 8°12′00″N 64°44′13″W / 8.2°N 64.73694°W / 8.2; -64.73694

Orinocobeltet, spansk Faja Petrolífera del Orinoco, er eit samanhengjande område med petroleumsressursar i delstatane Guárico, Anzoátegui og Monagas i Venezuela. Området ligg som eit belte på nordsida av Orinoco i ei lengd på ca. 600 kilometer i vest-aust retning og sørgrensa følgjer elvefaret i stort monn. Flatevidda på ca. 54 000 km². Estimat for sikre petroleumsreservar som kan takast ut pr. 2005 er 37 milliardar fat ekstra tung råolje og bitumen. I 2010 la United States Geological Survey (USGS) fram eit estimat på 513 milliardar fat, mål for det dei kallar teknisk utvinnbare reservar, utan omsyn til kostnadar.^[1] Det venezuelanske oljeselskapet PDVSA vil investere 12 milliardar US-dollar i perioden frå 2006 til 2012. Det skal doble dagsproduksjonen til 1,2  millionar fat. ^[2]

Orinocobeltet er òg ein del av, og ligg i sørvesthjørnet av eit større geologisk område, kalla Det austvenezuelanske bassenget. Bassenget strekkjer seg ut til havs fleire hundre kilometer ut frå Atlanterhavskysten og femnar om delar av Trinidad og Tobago. ^[3]

Det første oljefunnet i Orinocobeltet skjedde i 1937. Faja Petrolífera del Orinoco som eit omgrep kom i bruk frå 1956-1957 då det vart sett i gang produksjon av ekstra tung råolje frå ein brønn som gav 20  000 fat om dagen. Før det vart området lengre nord i Det austvenezuelanske bassenget utforska frå år 1909, eit større felt, Quiriquirefeltet vart funnen i 1928 og sidan utnytta. Men allereie i 1539 fann spanjolane olje som sivde opp av jorda og tok med seg ei tynne olje til kongen.

I 1967 kom ei første evaluering av sjølve Orinocobeltet og i 1983 gjorde PDVSA ferdig ei undersøking som førte til at 600 nye oljebrønnar vart bora i Orinocobeltet. Beltet vart delt inn i fire namngjevne område for utforsking og produksjon. Desse er frå vest mot aust: Boyacá, Junín, Ayacucho og Carabobo. Fram til 2005 var namna høvesvis Machete, Zuata, Hamaca og Cerro Negro. Vidare er dei fire områda delt inn i til saman 27 blokker.

Den venezuelanske regjeringa sette i 1995 i gang eit initiativ for å få auka utnyttinga av Orinocobeltet ved å opne for bod på konsesjonar til fleire nye blokker, også opent for utanlandske selskap. Dette gav 2 milliardar US-dollar i bonusar til regjeringa, og tiltaket førte til at fire prosjekt kom i aktivitet innan 1998: Petrozuata, Cerro Negro, Sincor, og Hamaca.^[4]

I 2005 meinte PDVSA at Orinocobeltet inneheldt ekstra tung råolje og bitumen i ei mengd på 1 360 milliardar fat, og av det reknar dei at 23 % kan verte utnytta.^[5]

Så langt er ca. 11 593 km² av Orinocobeltet utforska.