Ivan Neville
| Ivan Neville | |||
 Neville på Bourbon Street Fest i 2005 | |||
| Fødd | 19. august 1959 (65 år) | ||
|---|---|---|---|
| Fødestad | New Orleans i USA | ||
| Opphav | USA | ||
| Aktiv | Sidan 1983 | ||
| Sjanger | R&B, new wave, house | ||
| Instrument | vokal, klaviatur | ||
| Tilknytte artistar | Neville Brothers Keith Richards The Insects Rufus Dumpstaphunk Spin Doctors Ani DiFranco | ||
| Plateselskap | Polydor Iguana Records Uptop Entertainment Compendia Records | ||
| Verka som | Musikar | ||
| Far | Aaron Neville | ||
Ivan Neville (fødd 19. august 1959) er ein USA-amerikansk multi-instrumentalist, songar og låtskrivar. Han er son av Aaron Neville og nevø av medlemmane i The Neville Brothers.[1][2][3]
Han har gjeve ut fire soloalbum og hatt ein hit i USA med den første singelen sin, «Not Just Another Girl».[4] Denne nådde 26. plassen på Billboard-lista.[5]
Neville har spelt på fleire av innspelingane til Neville Brother, i tillegg til faren sine soloplater. Han spelte med Bonnie Raitt frå 1985 til 1987, inkludert albumet Nine Lives. Han spelte òg klaverinstrument på to Rolling Stones-album, Dirty Work i 1986 og Voodoo Lounge i 1994, i tillegg til bandet til Keith Richards, The X-Pensive Winos.[6]
Han har i tillegg spelt med artistar som Don Henley, Bonnie Raitt, Robbie Robertson, Rufus, Paula Abdul og Delbert McClinton, og var medlem av Spin Doctors.
I 2003 skipa han sitt eige band, Dumpstaphunk[7] og spelte mellom anna på Late Show with David Letterman.
Solodiskografi
[endre | endre wikiteksten]- If My Ancestors Could See Me Now (1988)
- Thanks (1994)
- Saturday Morning Music (2002)
- Scrape (2004)
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Ivan Neville» frå Wikipedia på engelsk, den 2. oktober 2020.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Ratliff, Ben (24. februar 2012). «New Orleans Saint’s Brooklyn Revival». The New York Times. s. AR14.
- ↑ Pareles, Jon (5. mai 2008). «Scars Amid the Party in New Orleans». The New York Times. s. E1.
- ↑ Bunny Matthews. «Ivan Neville: Return of the Prodigal Son». OffBeat. Henta 27. juli 2019.
- ↑ White, Timothy (30. juli 1994). «Ivan Neville Gives 'Thanks' For Voodoo». Billboard: 7.
- ↑ «Ivan Neville Chart History». Billboard.
- ↑ Greenhaus, Mike https://relix.com/articles/detail/the-core-ivan-neville-2/ Arkivert 2021-04-11 ved Wayback Machine. Relix
- ↑ «The party of the year will be a 'slam dunk' with Dumpstaphunk». The Union. Arkivert frå originalen 13. august 2012. Henta 7. november 2013.
