Basilika

Basilika er den arkitektoniske nemninga på kyrkjebygg av halltypen, førebiletet til alle kristne kyrkjebygg.

Den fyrste kristne basilikaen vart bygt på 300-talet i Roma. Tre av dei fire patriarkalkyrkjene i Roma; Peterskyrkja, Laterankyrkja (den eldste, bygt 314-318)^[1]) samt San Paolo fuori le Mura høyrde til kristendomens fyrste basilikaer, samtlege innvigde på 320-talet.

Det arkitektoniske førebilete for basilikaen var det romerske forvaltningsbygget, med si oppdeling i midtskip med klerestorium og med sideskip skilt frå midtskipet av kolonnader. Heilt inn på 1800-talet var det idelet for det kristne rommet.

Basilikaens lsngsmale rom vert avrunda med eit halvsirkelforma utbygg, absid, som i gotikken motsvarast av koret. På ein ekte basilika reiser midtskipet seg over sideskipa slik at vindaugsopningar vert i romma mellom midtskip og sideskip.

Basilika er også ein kyrkjerettsleg term. Han vert nytta om kyrkjebygg som av historiske eller andre grunnar har ein særskild status i den katolske verda.^[2] Dei kyrkjene er vanlegvis unnatekne frå den ordinære kyrkjelege jurisdiksjonen.

Særlege viktige er dei fire hovudbasilikaene (basilicae maiores) i Roma: Laterankyrkja, Peterskyrkja, San Paolo fuori le Mura og Santa Maria Maggiore. Andre kjende basilikaer i kanonisk meining er til dømes Basilica di San Francesco d'Assisi i Assisi og basilikaen Sacré-Cœur i Paris.

1. ↑ Tarald, Rasmussen: Kristendomen- En historisk introduktion, Artos, 2007, s. 185. ISBN 978-91-7580-336-4. 
2. ↑ "basilika".^{[daud lenkje]} NE.se. Läst 5 februari 2013.