tu

tu

1. twee

• ト゚

• IPA: /tuː/

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *twō

tu

1. nominatief onzijdig van tweġen
2. accusatief onzijdig van tweġen

• tū

• IPA: /tu/

tu

1. jij
2. jou (na een voorzetsel)

• IPA: /tuː/
• Geluid:  tu    (hulp, bestand)

• tu

tu

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van tun

• tue

• IPA: /ty/

tu

1. jij, je, gij, ge

tu

1. jij

tu

1. jij
2. je

• IPA: /tuː/

tū

1. jij, je (nominatief van de tweede persoon enkelvoud)

tu

1. nominatief jij

• Afgeleid van het Angelsaksische þū

tu

1. jij, je; informeel 2e persoon enkelvoud

• Engels: thou

tu

1. naar

• IPA: /tu/

• tu

tu

1. die; vrouwelijk accusatief enkelvoud van ten

• Afgeleid van het Proto-Slavische *tu

tu

1. hier; op deze plaats

• tu a tam – hier en daar

• IPA: /tu/
• Geluid:  tu    (hulp, bestand)

• tu

• Afgeleid van het Proto-Slavische *tu

tu

1. hier, alhier

• tutaj

• IPA: /tu/

tu

1. jij
2. je

• você

tu

1. jij
2. je

• /ty/

tu

1. jij, je: vorm van thu zonder lenitie gebruikt na enige werkwoorden zoals faod en na de voorwaardelijke wijs

   «Am biodh tu toilichte nam faodadh tu a dhol dhachaigh?»

   Zou je blij zijn als je naar huis kon?

• Benadrukte vorm: tusa.

• tu

• Afgeleid van het Proto-Slavische *tu

tu

1. hier; op deze plaats

• Van het Engelse two.

tu

1. twee

 

• Geluid:  tu    (hulp, bestand)
• IPA: /tu/

• tu

• van Engels two "twee" en Esperanto du "twee"

tu

1. duo, paar

tu

1. verdubbelen
2. splitsen

tu

1. twee

• IPA: /tʊ/

• tu

• Afgeleid van het Proto-Slavische *tu

tu

1. hier; op deze plaats

• tady (bw.)
• zde

• tam (bw.)

• sem (bw.)

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

tu

1. die; vrouwelijk accusatief enkelvoud van ten