Russisch voetbalelftal (mannen)

Al rond de eeuwwisseling werd er gevoetbald in Sint-Petersburg, maar een echte nationale voetbalbond werd pas in 1912 opgericht. De eerste interland werd gespeeld op 30 juni 1912 tegen het Grootvorstendom Finland en werd met 2–1 verloren. Deze wedstrijd werd gespeeld op de Olympische Spelen in Stockholm. In principe was het echter nog geen officiële interland, daar Finland op dat moment nog deel uitmaakte van het Russische keizerrijk. Als verliezer mocht Rusland nog deelnemen aan het troosttoernooi en trof daar Duitsland. Het werd maar liefst 16–0 voor de Duitsers, waarvan tien goals van de voet van Gottfried Fuchs.

In 1910 speelde Rusland al eens tegen Bohemen, maar deze wedstrijd, die ze met 5–4 wonnen wordt niet als officieel beschouwd door de FIFA. Er werden wedstrijden gepland tegen Duitsland en Frankrijk in 1915, maar door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werden deze geschrapt. In 1923 werd het elftal opgevolgd door het voetbalelftal van de Sovjet-Unie.

Na de ontmanteling van de Sovjet-Unie ging Rusland verder als onafhankelijke staat. De eerste officiële interland na de EK-eindronde 1992 in Zweden, waar Rusland nog deel uitmaakte van het Gemenebest van Onafhankelijke Staten, werd gespeeld op 16 augustus 1992 in Moskou. Tegenstander was Mexico, dat met 2-0 werd verslagen dankzij doelpunten van Valeri Karpin (strafschop) en Dmitriy Popov. De eerste jaren vanaf 1992 waren niet al te succesvol. Twee keer werd het WK gehaald en twee keer het EK, maar verder dan de eerste ronde kwamen de Russen nooit. In 2006 werd de Nederlandse trainer Guus Hiddink benoemd tot bondscoach (met oud-Feyenoorder Igor Kornejev als zijn assistent) met als doel het Russische voetbal groots op de kaart te zetten. De Russen behaalden in de kwalificatiereeks voor het EK 2008 in Oostenrijk en Zwitserland de tweede plaats achter Kroatië waardoor ze zich, ten koste van Engeland, voor de EK-eindronde plaatsten. Op dat toernooi bereikten ze de halve finale door Nederland in de kwartfinale te verslaan. De finale haalde het elftal niet; de latere kampioen Spanje was met 3–0 te sterk. Op 13 februari 2010 maakte Hiddink bekend te stoppen als bondscoach van Rusland. Zijn in de zomer aflopende contract werd niet verlengd. "Na een zeer prettig gesprek met de nieuwe bondsvoorzitter is besloten dat we na het aflopen van mijn contract op 30 juni uit elkaar gaan", verklaarde Hiddink in zijn column in dagblad De Telegraaf.^[1] Onder leiding van Hiddink wist Rusland zich vervolgens niet te plaatsen voor het WK voetbal 2010 in Zuid-Afrika.

Rusland, de organisator van het volgende WK voetbal in 2018, blameerde zichzelf in 2014 opnieuw bij de wereldtitelstrijd. Ook bij het derde optreden wist de ploeg de eerste ronde niet te overleven. In de laatste groepswedstrijd op 26 juni hield Algerije de selectie van bondscoach Fabio Capello in Curitiba, Brazilië op 1–1.^[2] Met vier punten verzekerde de Noord-Afrikaanse ploeg zich achter België van de tweede plaats, goed voor een duel met Duitsland in de achtste finales.

Capello vertrouwde na de voorgaande nederlaag tegen België (1–0) nog volledig op de goede afloop in groep H. "We hoeven alleen van Algerije te winnen", merkte hij nuchter op. Capello gaf tegen Algerije tien basisspelers van het duel met België opnieuw zijn vertrouwen.

Na de roemloze uitschakeling liet Capello weten graag aan te willen blijven als bondscoach van Russische nationale ploeg.^[3] De Italiaanse trainer hoopte dat hij van zijn meerderen de kans zou krijgen om bij het WK in 2018 in Rusland revanche te nemen voor de vroegtijdige eliminatie in Brazilië. "De mensen die de leiding hebben, moeten hierover beslissen. Maar ik denk dat ik het tot nu toe goed heb gedaan", zei hij na het duel tegen Algerije. De dan 68-jarige Capello had op dat moment nog een contract tot 2018. In 2015 kreeg Capello echter alsnog zijn congé.

Omdat Rusland gastheer was van het WK voetbal 2018 was de nationale selectie automatisch geplaatst voor de eindronde in eigen land. Bondscoach Stanislav Tsjertsjesov mikte op minimaal een plaats in de achtste finales, verkondigde hij in een gesprek met fans via het netwerk VKontakte, de Russische variant van Facebook, op 30 januari 2018.^[4] "We moeten de eerste ronde doorkomen, we willen een waardige gastheer zijn", aldus Tsjertsjesov, die met zijn team veel kritiek te verduren kreeg. Bij de FIFA Confederations Cup 2017, de generale repetitie voor het WK, werden de Russen in de groepsfase uitgeschakeld. De coach benadrukte dat het thuisvoordeel je nog geen kanshebber maakt. "Maar het is logisch dat de fans willen dat je zo ver mogelijk komt." Rusland was ingedeeld in groep A, samen met Saoedi-Arabië, Egypte en Uruguay. In de openingswedstrijd, op donderdag 14 juni, wist de ploeg met maar liefst 5–0 te winnen van het zwak spelende Saoedi-Arabië, onder meer door twee treffers van invaller Denis Tsjerysjev.^[5] Die zege betekende de grootste overwinning in een openingswedstrijd van een WK-eindronde ooit. Na een 3–1 overwinning op Egypte en een 0–3 verlies tegen Uruguay ging Rusland naar de volgende ronde. Hier wachtte Spanje, maar Rusland wist Spanje na verlengingen op 1–1 te houden en wist de strafschoppenreeks zelfs te winnen. In de kwartfinale tegen Kroatië waren er ook strafschoppen nodig nadat Mario Fernandes, met nog vijf minuten te gaan, het in de tweede verlenging 2–2 wist te maken. Deze keer verloor Rusland.

Na het succesvolle WK, waarin de kwartfinale pas het eindstation bleek, begon voor Rusland de eerste editie van de UEFA Nations League. In een poule in divisie B met Zweden en Turkije werd Rusland tweede achter de Scandinaviërs. Zweden had een beter doelsaldo (+2 om +1) en promoveerde naar divisie A. In de kwalificaties voor het EK 2020 werd de tweede plek in de groep behaald achter de ongenaakbare Belgen en Rusland was daarmee gekwalificeerd. Rusland won alle wedstrijden tegen de overige tegenstanders in de poule: Schotland, Cyprus, Kazachstan en San Marino. Het EK, waarbij Sint-Petersburg met het Krestovskistadion een van de speelsteden is, werd door de coronapandemie naar 2021 verschoven. Voor de tweede editie van de UEFA Nations League was Rusland het hoogst geklasseerde land in divisie B en daarmee groepshoofd. Echter kregen de Russen het in een poule met Hongarije, Servië en Turkije voor de tweede maal niet voor elkaar om te promoveren naar divisie A. Ze eindigden tweede achter de Hongaren.

• Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen   Cuba (8-0) op 20 november 2023.

Naam	Van	Tot	Duels	W	G	V
Sadyrin, Pavel Pavel Sadyrin	16 augustus 1992	28 juni 1994	23	12	6	5
Romantsev, Oleg Oleg Romantsev	17 augustus 1994	19 juni 1996	25	17	4	4
Ignatjev, Boris Boris Ignatjev	28 augustus 1996	30 mei 1998	20	8	8	4
Bysjovets, Anatolij Anatolij Bysjovets	19 augustus 1998	18 november 1998	6	0	0	6
Romantsev, Oleg Oleg Romantsev	27 maart 1999	14 juni 2002	35	19	10	6
Gazzajev, Valeri Valeri Gazzajev	21 augustus 2002	20 augustus 2003	9	4	2	3
Jartsev, Georgi Georgi Jartsev	6 september 2003	30 maart 2005	19	8	6	5
Sjomin, Joeri Joeri Sjomin	4 juni 2005	12 oktober 2005	7	3	4	0
Borodjoek, Aleksandr Aleksandr Borodjoek	1 maart 2006	27 mei 2006	2	0	1	1
Hiddink, Guus Guus Hiddink	16 augustus 2006	3 maart 2010	39	22	7	10
Advocaat, Dick Dick Advocaat	11 augustus 2010	30 juni 2012	24	12	8	4
Capello, Fabio Fabio Capello	16 juli 2012	14 juli 2015	33	17	11	5
Sloetski, Leonid Leonid Sloetski	7 augustus 2015	20 juni 2016	13	6	2	5
Tsjertsjesov, Stanislav Stanislav Tsjertsjesov	31 augustus 2016	8 juli 2021	57	25	11	21
Karpin, Valeriy Valeriy Karpin	26 juli 2021	heden	16	9	6	1

De volgende spelers werden opgeroepen voor de vriendschappelijke wedstrijden tegen Servië en Paraguay op 21 en 25 maart 2024.

Interlands en doelpunten tot en met de wedstrijd tegen Cuba op 21 maart 2024.

Rugnummer	Naam	Wedstrijden	Doelpunten	Club
Doel
	Matvej Safonov	13	0	Krasnodar
	Joeri Lodygin	11	0	Panathinaikos
	Andrej Loenjov	7	0	Qarabağ
	Aleksandr Maksimenko	0	0	Spartak Moskou
Verdediging
	Igor Divejev	14	1	CSKA Moskou
5	Maksim Osipenko	11	1	Rostov
	Aleksandr Silyanov	8	1	Lokomotiv Moskou
	Daniil Khlusevich	7	0	Spartak Moskou
	Sergej Volkov	4	0	Krasnodar
	Joeri Gorshkov	2	0	Krylia Sovetov Samara
	Yevgeny Morozov	1	0	Lokomotiv Moskou
	Arsen Adamov	1	0	Orenburg
	Yevgeni Kharin	1	0	Achmat Grozny
Middenveld
14	Daler Koezjajev	49	2	Le Havre
17	Aleksandr Golovin	48	6	AS Monaco
	Aleksej Mirantsjoek	44	7	Atalanta
11	Anton Mirantsjoek	28	7	Lokomotiv Moskou
6	Dmitri Barinov	19	0	Lokomotiv Moskou
	Andrej Mostovoy	14	2	Zenit Sint-Petersburg
15	Danil Glebov	11	0	Rostov
10	Ivan Obljakov	9	2	CSKA Moskou
	Arsen Zacharjan	8	0	Real Sociedad
	Sergej Pinyayev	6	1	Lokomotiv Moskou
25	Danil Prutsev	3	1	Spartak Moskou
	Anton Zinkovsky	4	0	Spartak Moskou
8	Aleksandr Chernikov	1	0	Krasnodar
Aanval
9	Fjodor Tsjalov	7	1	CSKA Moskou
	Konstantin Tjoekavin	4	0	Dinamo Moskou
	Ivan Sergeyev	2	1	Zenit Sint-Petersburg

Deze lijst bevat geen spelers die het Russische rijk (1910-1914), de Sovjet-Unie (1924-1991) en het GOS (1992) vertegenwoordigden.

 

Laatst bijgewerkt tot en met 22 maart 2024.

 

Aleksandr Kerzjakov

 

Artjom Dzjoeba

Aleksandr Kerzjakov en Artjom Dzjoeba delen het record van meeste doelpunten gemaakt voor het Russische voetbalelftal

Laatst bijgewerkt tot en met 22 maart 2024.

• Officiële website
• Website Russische voetbalbond