James Milner

Milner stootte in het seizoen 2002/03 door vanuit de jeugdopleiding van Leeds United. Na twee seizoenen in de Premier League met Leeds werd Milner verhuurd aan Swindon Town, dat uitkwam in de Second Division. Hij kwam uiteindelijk tot bijna vijftig competitiewedstrijden voor Leeds. Op 26 december 2002, werd hij met 16 jaar en 356 dagen de jongste speler die scoorde in de Premier League, door een goal in de met 2-1 gewonnen wedstrijden tegen Sunderland.

In 2004 nam Newcastle United Milner over van Leeds United. In zijn eerste seizoen was hij basisspeler, maar dat veranderde in zijn tweede seizoen. Newcastle-manager Bobby Robson, die Milner als zijn mentor zag, werd ontslagen en vervangen door Graeme Souness. Souness uitte zich controversieel over de middenvelder door te zeggen dat ze niet zouden winnen met "a team of James Milners." Door Souness werd Milner derhalve uitgeleend aan Aston Villa. De twee seizoenen was Glenn Roeder de nieuwe trainer en hij had Milner er graag bij. In die twee jaar miste Milner slechts vier competitiewedstrijden. Hij kwam tot 136 officiële wedstrijden voor Newcastle United, alvorens Aston Villa opnieuw interesse toonde in de middenvelder.

Milner tekende in augustus 2008 een vierjarig contract bij Aston Villa, dat £12.000.000,- voor hem betaalde. Dezelfde overgang was na een huurperiode in 2005/06 al bijna rond, maar Newcastle kwam daar toen op terug nadat het Mark Viduka kwijtraakte.^[1] In het seizoen 2009/10 werd hij uitgeroepen tot Professional Footballers' Association Young Player of the Year. Tevens haalde hij dat seizoen het Team van het Jaar van de Premier League. Hij speelde precies honderd wedstrijden in de Premier League voor Aston Villa, alvorens hij vertrok naar Manchester City.

De overstap van Milner naar Manchester City in augustus 2010 kostte City naar verluidt £26.000.000. Hij was dan ook onbetwist basisspeler voor vijf seizoenen lang. Hij won met Manchester City twee keer de Premier League, in 2012 en 2014, de FA Cup in 2011, de EFL Cup in 2014 en de FA Community Shield in 2012. Hij kwam tot meer dan tweehonderd wedstrijden voor Manchester City, waarin hij achttien keer scoorde.

Liverpool maakte op 4 juni 2015 bekend dat het een overeenkomst had met Milner over een transfer. Doordat zijn contract bij Manchester City ten einde liep en hij zijn contract niet wilde verlengen, kon hij transfervrij overstappen.^[2] In zijn tweede seizoen werd hij omgeturnd tot een linksback, omdat Liverpool niet tevreden was met Alberto Moreno. Hij speelde daar het volledige seizoen 2016/17 en miste slechts twee wedstrijden. In 2019 won hij de Champions League met Liverpool door in de finale met 2-0 te winnen van Tottenham Hotspur. Milner kwam in de 62e minuut als invaller in het veld voor Georginio Wijnaldum. Op 21 december 2019 werd hij wereldkampioen door in de finale met 1-0 te winnen van het Braziliaanse Flamengo. Milner kwam in de verlenging in de 100e minuut het veld in als vervanger voor Naby Keita. Milner was de tweede aanvoerder van Liverpool, na Jordan Henderson.

Nadat zijn contract bij Liverpool in juli 2023 ten einde liep, verliet Milner de club na acht seizoenen. Op 14 juli maakte Brighton & Hove Albion bekend een eenjarig contract met Milner te hebben afgesloten. Daar maakte hij zijn debuut op 12 augustus door te starten in de thuiswedstrijd tegen promovendus Luton Town. Brighton won de wedstrijd met 4-1 en met zijn basisplaats brak Milner een record in de Premier League door in 22 achtereenvolgende seizoenen in actie te komen in de hoogste afdeling.

Seizoen	Club	Competitie	Competitie		Beker		Internationaal		Totaal
			Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.	Wed.	Dlp.
2002/03	Leeds United	Premier League	18	2	4	0	—		22	2
2003/04			30	3	2	0	—		32	3
	→ Swindon Town	Second Division	6	2	0	0	–		6	2
2004/05	Newcastle United	Premier League	25	1	5	0	11	0	41	1
2005/06			3	0	0	0	4	2	7	2
	→ Aston Villa		27	1	6	2	–		33	3
2006/07	Newcastle United		35	3	5	1	13	0	53	4
2007/08			29	2	3	1	–		32	3
2008/09			2	0	1	1	–		3	1
	Aston Villa		36	3	3	3	4	0	43	6
2009/10			36	7	11	4	2	1	49	12
2010/11			1	1	0	0	–		1	1
	Manchester City		32	0	4	1	5	0	41	1
2011/12			26	3	5	0	6	0	37	3
2012/13			26	4	8	0	2	0	36	4
2013/14			31	1	7	0	6	1	44	2
2014/15			32	5	5	2	8	1	45	8
2015/16	Liverpool		28	5	5	0	11	2	44	7
2016/17			36	7	4	0	0	0	40	7
2017/18			32	0	2	1	13	0	47	1
2018/19			31	5	2	0	12	2	45	7
2019/20			22	2	7	2	8	0	37	4
2020/21			26	0	4	0	6	0	36	0
2021/22			24	0	7	0	8	0	39	0
2022/23			31	0	4	0	8	0	43	0
2023/24	Brighton & Hove Albion		15	0	0	0	5	0	20	0
2024/25			1	0	0	0	0	0	1	0
Carrière totaal			641	57	104	18	132	9	877	84

Bijgewerkt tot en met 21 augustus 2024.

Bondscoach Fabio Capello selecteerde Milner om mee te gaan naar het WK 2010. Daar begon hij in de basis in de groepswedstrijden tegen de Verenigde Staten (1–1) en Slovenië (0–1 winst) en in de met 4–1 verloren achtste finale tegen Duitsland. Milner nam met Engeland deel aan het Europees kampioenschap voetbal 2012 in Polen en Oekraïne, waar de ploeg van bondscoach Roy Hodgson in de kwartfinales na strafschoppen (2–4) werd uitgeschakeld door Italië. In de reguliere speeltijd plus verlenging waren beide teams blijven steken op 0–0. Op 16 mei 2016 werd Milner opgenomen in de voorselectie van Engeland voor het Europees kampioenschap voetbal 2016.^[3] Engeland werd in de achtste finale uitgeschakeld door IJsland (1–2) na doelpunten van Ragnar Sigurðsson en Kolbeinn Sigþórsson. Milner stopte in augustus 2016 als international.

Interlands van James Milner voor   Engeland
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
Als speler bij   Aston Villa
1.	12 augustus 2009	Nederland – Engeland	2 – 2	Vriendschappelijk
2.	5 september 2009	Engeland – Slovenië	2 – 1
3.	9 september 2009	Engeland – Kroatië	5 – 1	Kwalificatie WK 2010
4.	10 oktober 2009	Oekraïne – Engeland	1 – 0
5.	14 oktober 2009	Engeland – Wit-Rusland	3 – 0
6.	14 november 2009	Brazilië – Engeland	1 – 0	Vriendschappelijk
7.	3 maart 2010	Engeland – Egypte	3 – 1
8.	24 mei 2010	Engeland – Mexico	3 – 1
9.	12 juni 2010	Verenigde Staten – Engeland	1 – 1	WK 2010
10.	23 juni 2010	Engeland – Slovenië	1 – 0
11.	27 juni 2010	Engeland – Duitsland	1 – 4
12.	11 augustus 2010	Engeland – Hongarije	2 – 1	Vriendschappelijk
Als speler bij   Manchester City
13.	3 september 2010	Engeland – Bulgarije	4 – 0	Kwalificatie EK 2012
14.	7 september 2010	Zwitserland – Engeland	1 – 3
15.	17 november 2010	Engeland – Frankrijk	1 – 2	Vriendschappelijk
16.	9 februari 2011	Denemarken – Engeland	1 – 2
17.	26 maart 2011	Wales – Engeland	0 – 2	Kwalificatie EK 2012
18.	29 maart 2011	Engeland – Ghana	1 – 1	Vriendschappelijk
19.	4 juni 2011	Engeland – Zwitserland	2 – 2	Kwalificatie EK 2012
20.	2 september 2011	Bulgarije – Engeland	0 – 3
21.	6 september 2011	Engeland – Wales	1 – 0
22.	12 november 2011	Engeland – Spanje	1 – 0	Vriendschappelijk
23.	15 november 2011	Engeland – Zweden	1 – 0
24.	29 februari 2012	Engeland – Nederland	2 – 3
25.	26 mei 2012	Noorwegen – Engeland	0 – 1
26.	2 juni 2012	Engeland – België	1 – 0
27.	11 juni 2012	Engeland – Frankrijk	1 – 1	EK 2012
28.	15 juni 2012	Engeland – Zweden	3 – 2
29.	19 juni 2012	Oekraïne – Engeland	0 – 1
30.	24 juni 2012	Engeland – Italië	0 – 0
31.	15 augustus 2012	Engeland – Italië	2 – 1	Vriendschappelijk
32.	7 september 2012	Moldavië – Engeland	0 – 5	Kwalificatie WK 2014	74'
33.	11 september 2012	Engeland – Oekraïne	1 – 1
34.	17 oktober 2012	Polen – Engeland	1 – 1
35.	6 februari 2013	Engeland – Brazilië	2 – 1	Vriendschappelijk
36.	26 maart 2013	Montenegro – Engeland	1 – 1	Kwalificatie WK 2014
37.	29 mei 2013	Engeland – Ierland	1 – 1	Vriendschappelijk
38.	2 juni 2013	Brazilië – Engeland	2 – 2
39.	14 augustus 2013	Engeland – Schotland	3 – 2
40.	6 september 2013	Engeland – Moldavië	4 – 0	Kwalificatie WK 2014
41.	10 september 2013	Oekraïne – Engeland	0 – 0
42.	11 oktober 2013	Engeland – Montenegro	4 – 1
43.	15 oktober 2013	Engeland – Polen	2 – 0
44.	15 november 2013	Engeland – Chili	0 – 2	Vriendschappelijk
45.	5 maart 2014	Engeland – Denemarken	1 – 0
46.	30 mei 2014	Engeland – Peru	3 – 0
47.	4 juni 2014	Ecuador – Engeland	2 – 2
48.	24 juni 2014	Costa Rica – Engeland	0 – 0	WK 2014
49.	3 september 2014	Engeland – Noorwegen	1 – 0	Vriendschappelijk
50.	8 september 2014	Zwitserland – Engeland	0 – 2	Kwalificatie EK 2016
51.	9 oktober 2014	Engeland – San Marino	5 – 0
52.	15 november 2014	Engeland – Slovenië	3 – 1
53.	18 november 2014	Schotland – Engeland	1 – 3	Vriendschappelijk
54.	7 juni 2015	Ierland – Engeland	0 – 0
Als speler bij   Liverpool
55.	5 september 2015	San Marino – Engeland	0 – 6	Kwalificatie EK 2016
56.	8 september 2015	Engeland – Zwitserland	2 – 0
57.	9 oktober 2015	Engeland – Estland	2 – 0
58.	29 maart 2016	Engeland – Nederland	1 – 2	Vriendschappelijk
59.	27 mei 2016	Engeland – Australië	2 – 1
60.	2 juni 2016	Engeland – Portugal	1 – 0
61.	11 juni 2016	Engeland – Rusland	1 – 1	EK 2016

• Milner kreeg op 19 januari 2019 zijn tweede gele kaart in de competitiewedstrijd tegen Crystal Palace. Opmerkelijk hierbij is dat de scheidsrechter in kwestie, John Moss, ooit nog zijn turnleraar en jeugdcoach is geweest.^[4]

• Lijst van Premier League-winnaars
• Lijst van spelers in de Premier League
• Lijst van spelers van Aston Villa FC
• Lijst van spelers van Leeds United AFC
• Lijst van spelers van Liverpool FC
• Lijst van spelers van Newcastle United FC
• Lijst van spelers van Manchester City FC

 

Zie de categorie James Milner van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.