Baureihe E19

In 1938 werden door AEG, Siemens-Schuckertwerke (SSW) en Henschel de sterkste locomotieven met een enkel frame ter wereld gebouwd. Deze locomotieven hadden een maximumsnelheid van 180 km/h en waren ontworpen voor een maximumsnelheid van 225 km/h. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog konden deze locomotieven niet uitgebreid getest worden. Hierdoor stopte de verdere bouw van deze locomotieven. Om de inzet te waarborgen werd de maximumsnelheid verlaagd tot 140 km/h.

De locomotief heeft een stalen frame. Het frame heeft voor en achter een loopas en daartussen vier vast gelagerde assen met grote wielen die ieder door een elektrische motor worden aangedreven.

De locomotieven waren als volgt genummerd:

De locomotieven werden na de oorlog door de Deutsche Bundesbahn gebruikt op trajecten rond München.

• Taschenbuch Deutsche Elektrolokomotiven. Horst J. Obermayer. Uitgeverij Franckh’sche Verlagshandlung, Stuttgart. ISBN 3-440-03754-1
• Walter Abriel, Manfred Traube, Horst Troche et al.: Deutsche Altbauellok 1. Teil. In: Eisenbahn-Kurier Special 28. EK-Verlag, Freiburg 1993.
• Dieter Bäzold, Horst J. Obermayer: Die E 18 und E 19. In: Eisenbahn-Journal Sonderausgabe IV/92. Hermann Merker Verlag, ISBN 3-922404-38-3.

•  
  E19 01 op 13.10.1985 in Bochum Dahlhausen
•  
  E 19 12 in blauw, 1984

 

Zie de categorie DRG Class E 19 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.