Uranylacetaat

Uranylacetaat
Structuurformule en molecuulmodel
Molecuulmodel van uranylacetaat
Algemeen
Molmassa	424.146 g/mol
CAS-nummer	541-09-3 check
PubChem	10915
Wikidata	Q421620
Fysische eigenschappen
Dichtheid	2.89 g/cm³
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Uranylacetaat is het acetaatzout van uraniumoxide. Het is een giftige, geelgroene kristallijne stof dat toegepast wordt bij bepaalde laboratoriumtests en in onderzoek. Qua structuur is het een coördinatiepolymeer met als formule UO2(CH3CO2)2(H2O)·H2O.

Uranylacetaat wordt al sinds de jaren 1960 algemeen gebruikt als een negative stain in de elektronenmicroscopie. De meeste protocollen maken gebruik van een oplossing van 1–5% uranylacetaat. Uranium heeft een relatief zware atoomkern en zal de elektronen verstrooien, zodat de structuur zichtbaar wordt ten opzichte van de achtergrond (contrastering). Sommige preparaten zijn niet geschikt voor staining met uranylacetaat, in welk geval er gebruik wordt gemaakt van andere kleuringsstof (er zijn er vele).

• 
  Kristallen van uranylacetaat
• 
  Uranylacetaat (magnesium)

In de analytische scheikunde worden 1% en 2% uranylacetaatoplossingen worden gebruikt als indicator en als titrant in sterkere concentraties, omdat het een onoplosbaar zout vormt met natrium (bij alle natriumzouten zijn goed oplosbaar in water). Uranylacetaatoplossingen zijn gevoelig voor licht, vooral UV-licht, en zullen neerslaan bij langdurige blootstelling.

Uranylacetaat is een giftige verbinding en zwak radioactief. De meeste uraniumzouten vertonen nefrotoxiciteit. Normale commerciële voorraden verarmd uranium hebben een specifieke activiteit van 0,37–0,51 microcurie per gram (14–19 kBq/g), te zwak om schade van buiten het lichaam aan te richten. Uranylacetaat is echter zeer giftig als het wordt ingeslikt of ingeademd.