The Mills Brothers

The Mills Brothers
Achtergrondinformatie
Oorsprong	Verenigde Staten
Genre(s)	jazz, swing, pop
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

The Mills Brothers^[1][2] was een Amerikaanse vocalgroep uit het begin van de 20e eeuw op het gebied van jazz, swing en pop.

Het kwartet bestond oorspronkelijk uit vier broers uit Piqua in Ohio:

• John (1 februari 1910 – 24 januari 1936), (gitaar en tuba)
• Herbert (2 april 1912 – 12 april 1989), (tenor en saxofoon)
• Harry (19 augustus 1913 – 28 juni 1982), (bariton en trompet)
• Donald (29 april 1915 – 13 november 1999), (tenor en saxofoon)

De broers kwamen al vroeg in contact met de vocale muziek door hun vader John Mills sr., de oprichter en lid van het barbershopkwartet Four Kings of Harmony. Daarnaast kregen ze een muzikale opleiding in de kerkkoren van de methodistische en baptistische gemeenschap van de stad. De broers formeerden als jonge knapen al het eigen kwartet Four Boys and a Guitar en hadden hun eerste optredens tijdens de jaren 1920 in kleine theaters in Ohio. Met radio-optredens bij de zender WLW Radio in Cincinnati in 1928 verwierven ze landelijke bekendheid. Daar werden ze naar het schijnt ontdekt door Duke Ellington, die hen in 1931 een platencontract bij Brunswick Records in New York zou hebben bezorgd.

In 1930 traden ze voor de eerste keer op in New York onder de naam The Mills Brothers. Tijdens de eerste studiosessie in oktober 1931 ontstonden hun versies van het nummer Tiger Rag / Nobody's Sweetheart voor de eerste single, die direct vier weken lang de eerste plaats van de hitparade bezette en het kwartet in 1932 zijn eerste miljoenenbestseller bezorgde. Kenmerken van de groep, die a capella zong en uitsluitend door een gitaar werd begeleid, waren de misleidend echte imitaties van bas, trompet, trombone en saxofoon. In 1931 hadden ze hun filmdebuut in de film The Big Broadcast, waarna nog een reeks filmoptredens volgde. Een tournee door Groot-Brittannië en optredens in het London Palladium in 1934 maakten hen in Europa bekend.

Na de dood van de oudste broer John in 1936 voegde vader John (11 februari 1889 – 8 december 1967), die voordien nog als kapper werkte, zich bij de groep. Gitarist van The Mills Brothers was vanaf dan Norman Brown.

In 1943 hadden The Mills Brother hun grootste hit met Paper Doll, waarvan zes miljoen exemplaren werden verkocht en die 12 weken lang op nummer 1 van de hitlijst stond. Verdere miljoenenbestsellers waren het in februari 1944 opgenomen You Always Hurt The One You Love en het in juni 1952 opgenomen Glow Worm, dat ook hun laatste nummer 1-hit werd. Beetje bij beetje veranderde de groep zijn repertoire en nam platen met verschillende bands op. In 1957 trok John Mills zich na een beenamputatie uit de groep terug. Die bleef werken als trio en wijzigde het repertoire in de daaropvolgende jaren naar schlagers.

Hun laatste hitparadenotering hadden ze in november 1968 met The Ol' Race Track. Na de dood van Harry Mills in 1982 stopte het verhaal van The Mills Brothers voor een aantal jaren. Donald wilde zijn zoon John bij de groep betrekken en als trio verdergaan. Herbert kon wegens rugklachten niet meer op het podium, en dus traden Donald en John op als duo. In het midden van de jaren 1990 brachten ze de cd Still There's You uit, die nieuwe nummers en oude Mills Brothershits bevatte. Beiden hadden optredens in de hele Verenigde Staten. Donald wilde het einde van het millennium op het podium meemaken, maar overleed kort daarvoor. John zet tot vandaag met Elmer Hopper (ex-lid van The Platters) de traditie van The Mills Brothers voort. Ieder jaar ontmoeten fans van The Mills Brothers uit de hele wereld elkaar in Piqua.

The Mills Brothers namen gedurende hun carrière 2490 opnamen op, onder andere met de jazzmuzikanten Duke Ellington (1931), Don Redman (1931), Ella Fitzgerald (1937) en Louis Armstrong (1937-1940). Ze waren de meest succesvolle vocalgroep uit de geschiedenis van de Amerikaanse populaire muziek.

• 1932: The Big Broadcast
• 1932: I Ain't Got Nobody
• 1933: Dinah
• 1933: When Yuba Plays the Rhumba on the Tuba
• 1934: Operator 13 (met Marion Davies en Gary Cooper)
• 1934: Twenty Million Sweethearts
• 1934: Strictly Dynamite
• 1935: Broadway Gondolier
• 1937: Sing as You Swing
• 1943: Chatterbox
• 1943: He's My Guy
• 1943: Hit Tune Jamboree
• 1943: Reveille with Beverly
• 1943: Rhythm Parade
• 1944: Cowboy Canteen
• 1944: Lazy River
• 1947: The Fight Never Ends
• 1950: Daddy's Little Girl
• 1950: If I had you
• 1950: When You're Smiling
• 1956: The Mills Brothers on Parade