Willeke Alberti

Willeke Alberti
Alberti (2006)
Algemene informatie
Volledige naam	Willy Albertina Verbrugge
Geboren	3 februari 1945
Geboorteplaats	Amsterdam
Land	Nederland
Werk
Jaren actief	1956-heden
Genre(s)	Levenslied, Nederlandstalig
Beroep	Zangeres, actrice
Label(s)	Philips Records Universal Music Group EMI
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Willeke Alberti, eigenlijke naam Willy Albertina Verbrugge (Amsterdam, 3 februari 1945), is een Nederlands zangeres en actrice. Ze is de dochter van Carel Verbrugge, beter bekend als de zanger Willy Alberti.

Alberti werd geboren als oudste kind van zanger Willy Alberti (1926-1985) en Hendrika Geertruida (Ria) Kuiper (1921-2011). Ze groeide op in het naoorlogse Amsterdam, maar bracht ook een groot deel van haar jeugd door bij haar grootouders in Arnhem.^[1]

Op 11-jarige leeftijd debuteerde Alberti in de musical Duel om Barbara. Haar eerste plaatje dateert uit 1958: Zeg pappie ik wilde u vragen. Alberti zong daarop een duet met haar vader. In 1963 verscheen haar eerste hit: Spiegelbeeld, goed voor een gouden plaat. Dit nummer werd door Gerrit den Braber bewerkt uit Tes tendres années, dat oorspronkelijk werd gezongen door de Amerikaanse zanger George Jones als Tender Years; Johnny Hallyday had er een hit mee in Frankrijk als Tes tendres années. In de jaren zestig was Alberti vooral bekend als zangeres. Ze had hits als Mijn dagboek en De winter was lang. Het laatstgenoemde liedje stond één week op nummer 1, in juni 1964. Morgen ben ik de bruid, uit 1965, kan autobiografisch genoemd worden.

Van 1965 tot 1969 had zij samen met haar vader een eigen maandelijkse televisieshow Willy en Willeke bij de AVRO. Dit programma was zeer succesvol.

In 1970 speelde Alberti de hoofdrol in de televisieserie De kleine waarheid, een succesvolle Nederlandse productie van regisseur Willy van Hemert. Zij speelde ook een hoofdrol in de film Oom Ferdinand en de toverdrank en de titelrol in de speelfilm Rooie Sien (1975). Daarin zingt ze onder andere Telkens weer.

Nadat zij een aantal jaren uit de schijnwerpers was geweest, keerde Alberti in 1987 terug, en opnieuw werden haar platen met goud bekroond. Een hit uit deze tijd is Samen zijn, een liedje uit de kinderserie Pompy de Robodoll. Ook verscheen Alberti weer op televisie en had zij een eigen theaterprogramma. Alberti werkte samen met onder anderen Paul de Leeuw, André van Duin en Jos Brink. Alberti deed in 1994 mee met het Eurovisiesongfestival, met het lied Waar is de zon. Ze eindigde zo laag, dat Nederland het jaar daarop alleen mocht toekijken.

Alberti richtte in 2001 de Willeke Alberti Foundation op, een stichting die activiteiten organiseert voor mensen in verpleeg- en verzorgingshuizen. In 2004 speelde ze een gastrol in de VPRO-televisieserie De Troubabroers. In 2004-2005 toerde ze met Jos Brink in de musical Hello Dolly door Vlaanderen en Nederland en in hetzelfde jaar kreeg ze de Radio 2-zendprijs uitgereikt in theater Carré.

In 2008 speelde Alberti een gastrol in Goede tijden, slechte tijden; tussen 26 mei en 7 november was ze te zien als Josephine van Wickenrode, de moeder van Floris van Wickenrode en de oma van Vicky Pouw. Daarnaast was Alberti sinds het najaar van 2010 te horen als de stem van Tante Perenboom uit de animatieserie Woezel en Pip. Ook verzorgde ze de stem van dat personage in de film Woezel en Pip: Op zoek naar de Sloddervos!. Ali B nodigde Alberti in 2011 uit voor zijn televisieprogramma Ali B op volle toeren. Daarin werd ze gekoppeld aan rapper Kleine Viezerik en beide artiesten maakten op hun eigen manier een variatie van een nummer van de ander. Verder speelde Alberti onder meer de rol van Lucy in de speelfilm Alles is familie (2012) en vertolkte ze van 2012 tot 2014 de rol van Na Druppel in het toneelstuk De Jantjes. Alberti vierde in februari 2015 haar zestigjarig artiestenjubileum en haar zeventigste verjaardag in Koninklijk Theater Carré.^[2] In datzelfde jaar stond ze vijf avonden in de Amsterdam ArenA tijdens de concerten van De Toppers. In 2016 deed ze mee aan het televisieprogramma De beste zangers van Nederland. In dat jaar werd zij ook uitgeroepen tot ambassadeur van het Nederlandse levenslied.^[3] Voor theaterseizoen 2020/2021 vierde zij haar 75-jarige verjaardag met de jubileumtour De show van mijn leven.

• 1970: De kleine waarheid (televisieserie) - Marleen Spaargaren
• 1974: Oom Ferdinand en de toverdrank - Freule Esmeralda
• 1975: Slippers (televisiefilm) - Ginny Whitaker
• 1975: Rooie Sien - Sien junior
• 1975: Kiss me Kate (televisiefilm) - Lilly Vanessi
• 1976: Pygmalion (televisiefilm) - Eliza Doolittle
• 1976: Lachcarrousel (televisiefilm) - Bruidegom
• 1980: Dag 80 hallo 81
• 1995: Filmpje! - Toos Rooster
• 2006: Nachtrit - zichzelf (zang)
• 2012: Alles is familie - Lucy
• 2013: Sinterklaas en de pepernotenchaos - Hare Gepensioneerde Majesteit
• 2016: Woezel en Pip op zoek naar de sloddervos - Tante Perenboom (stem)
• 2016: Hartenstrijd - moeder van Tina

• Pompy de Robodoll - Karin van der Berg
• Woezel en Pip (animatieserie) - Tante Perenboom

Alberti is driemaal gehuwd geweest en heeft uit elk huwelijk een kind. Op 27 december 1965 trouwde ze met Joop Oonk, basgitarist bij The Jumping Jewels. Het huwelijk van Alberti en Oonk eindigde in 1974. Uit het huwelijk werd in 1968 dochter Daniëlle geboren: zij werd schrijfster en trouwde met voetballer John van 't Schip. Ze overleed op 10 oktober 2023 aan de gevolgen van uitgezaaide darmkanker.

Alberti huwde op 24 juli 1976 met John de Mol. Met hem kreeg ze op 12 januari 1979 zoon Johnny. Dit huwelijk strandde in 1980.

Van 1983 tot 1996 was ze getrouwd met de Deense voetballer Søren Lerby, met wie ze een relatie begon in 1981. Met hem kreeg ze in 1983 eveneens een zoon, genaamd Kaj. Alberti heeft zeven kleinkinderen en één stiefkleinkind.

Alberti is vele malen bekroond voor haar verdiensten. Een aantal hoogtepunten:

• 1963 - eerste gouden plaat voor Spiegelbeeld
• 1965 - Edison voor haar eerste elpee (Willeke)
• 1971 - Gouden Televizier-Ring voor haar rol in De kleine waarheid
• 1981 - Gouden Harp voor haar carrière
• 1993 - Edison in de categorie Levenslied voor haar album Een Beetje Mazzel
• 1996 - Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
• 2008 - Majoor Bosshardt Prijs voor haar Willeke Alberti Foundation
• 2012 - Golden Lifetime Award in Aarschot voor haar carrière
• 2015 - Frans Banninck Cocqpenning voor haar verdiensten voor Amsterdam
• 2020 - Oeuvre Edison

Zie de categorie Willeke Alberti van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.