Renaat Landuyt

Renaat Landuyt
Volledige naam	Renaat Julien Landuyt
Geboren	28 januari 1959
Kieskring	West-Vlaanderen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Partij	SP / sp.a
Functies
1991-1999	Volksvertegenwoordiger
1992-1995	Lid Vlaamse Raad
1995-2018	Gemeenteraadslid Brugge
1999-2004	Vlaams minister van Werkgelegenheid en Toerisme
2003-2004	Viceminister-president van Vlaanderen
2004	Vlaams Parlementslid
2004-2007	Minister van Mobiliteit
2005-2007	Minister van de Noordzee
2007-2014	Volksvertegenwoordiger[1]
2013-2018	Burgemeester Brugge
2014-2019	Vlaams Parlementslid[2]
http://www.renaatlanduyt.be
Portaal    België Politiek

Renaat Julien Landuyt (Ieper, 28 januari 1959) is een Belgisch advocaat en was politicus voor sp.a.

Hij studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en volgde er daarna nog twee jaar filosofie. In 2024 rondde hij een master in filosofie af.^[3]

Hij werd beroepshalve advocaat en werd lid van de SP, de partij waarvoor hij in 1991 lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers werd. Dit bleef hij tot in 1999 en van 2007 tot 2014 was hij dit opnieuw. In de periode januari 1992-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad, de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.

De advocaat werd bij het grote publiek bekend als verslaggever van de parlementaire onderzoekscommissie in de Zaak-Dutroux. In 1999 stapte hij in de Vlaamse regering, waar hij werkgelegenheid en toerisme onder zijn hoede kreeg. Na het vertrek van Steve Stevaert uit de Vlaamse regering werd hij ook viceminister-president.

Na de Europese en Vlaamse verkiezingen van 2004 werden in alle regeringen in België de functies herschikt en mandaten voor politici opnieuw toegewezen. Landuyt kwam in de federale regering terecht, waar hij als opvolger van Bert Anciaux verantwoordelijk werd voor mobiliteit.

Vanaf begin 2008 was Renaat Landuyt terug actief als advocaat bij de balie van Brugge en als lid van de Commissie voor Justitie van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Sedert begin 2009 was hij opnieuw verslaggever van een onderzoekscommissie, met name de onderzoekscommissie over de mogelijke schending van de scheiding der machten omtrent het zogenaamde Fortisproces.

In 2010 kreeg hij de titel van grootofficier in de Leopoldsorde.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 trok Landuyt de sp.a-lijst in Brugge.^[4] De sp.a werd uiteindelijk de grootste partij, waardoor Landuyt op 1 januari 2013 de nieuwe burgemeester van Brugge werd.^[5] In die hoedanigheid werd hij in 2013 ook voorzitter van de Maatschappij van de Brugse Zeehaven.^[6] Van 1995 tot 2018 was hij eveneens gemeenteraadslid van Brugge.

Bij de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 werd hij verkozen in de kieskring West-Vlaanderen. Hij was na de derde rechtstreekse verkiezingen van 13 juni 2004 voor het Vlaams Parlement ook al korte tijd Vlaams volksvertegenwoordiger geweest, tot hij op 18 juli 2004 overstapte naar de federale regering. Hij bleef Vlaams Parlementslid tot eind mei 2019.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 trok hij opnieuw de socialistische lijst in Brugge, maar deze keer verloor zijn partij ruim 7 procent en won de CD&V. CD&V leverde daarom vanaf 2019 de burgemeester. Landuyt had vooraf zijn politieke loopbaan verbonden aan zijn verkiezingsuitslag en kondigde na de verkiezing dan ook zijn vertrek uit de politiek aan.^[7] Voor de lokale politiek betekende dat na het burgemeesterschap, voor zijn mandaat als Vlaams Parlementslid na de verkiezingen in 2019.^[8]

• 2019: Grootkruis in de Orde van Leopold II^[9]

Landuyt heeft een relatie met partijgenoot Annick Lambrecht.^[10]

• Koen ROTSAERT, Lexicon van de parlementariërs van het arrondissement Brugge, 1830-1995, Brugge, 2006.

• Persoonlijke website