Platstaarten
Platstaarten | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gewone platstaart (Laticauda laticaudata), exemplaar uit Indonesië. | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Laticauda Laurenti, 1768 | |||||||||||||||||
Synoniemen | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Platstaarten op Wikispecies | |||||||||||||||||
(en) World Register of Marine Species | |||||||||||||||||
|
Platstaarten[1] (Laticauda) zijn een geslacht van slangen uit de familie koraalslangachtigen (Elapidae) en de onderfamilie Elapinae.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Josephus Nicolaus Laurenti in 1768. Er zijn acht soorten, inclusief de pas in 2006 beschreven soort Laticauda saintgironsi. De slangen werden eerder aan andere geslachten toegekend, zoals Coluber, Hydrus, Anguis, Platurus en Hydrophis.[2]
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De slangen bereiken een lichaamslengte tot ongeveer twee meter. De kop is duidelijk te onderscheiden van het lichaam door de aanwezigheid van een insnoering. De lichaamsschubben zijn glad en overlappen elkaar. De staart is zijwaarts afgeplat.
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Platstaarten vormen een bijzondere groep van slangen, die zich wat betreft lichaamsbouw en levenswijze tussen de zeeslangen en de koraalslangachtigen bevinden. Ze worden door veel biologen als een aparte onderfamilie (Laticaudinae) binnen de koraalslangachtigen gezien. Alle soorten jagen in de zee, maar schuilen op het land waar ook de eieren worden afgezet. Zeeslangen zijn in de regel levendbarend.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Er zijn acht soorten die voorkomen in delen van Azië en Australië.[2] Zie de soortenlijst voor de exacte verspreidingsgebieden. De habitat bestaat uit ondiepe delen van zeeën, vaak in de buurt van de kust of bij kleine rotseilandjes.
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. Drie soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC), drie soorten als 'gevoelig' (Near Threatened of NT) en twee soorten als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU).[3]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 519. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Laticauda.
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Laticauda - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Laticauda - Website Geconsulteerd 30 mei 2021