[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Stan Tracey

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stan Tracey
Stan Tracey (jaren '80)
Stan Tracey (jaren '80)
Algemene informatie
Volledige naam Stanley William Tracey
Geboren Londen, 30 december 1926
Geboorteplaats LondenBewerken op Wikidata
Overleden St Albans, 6 december 2013
Overlijdensplaats TupeloBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant, componist, arrangeur
Instrument(en) piano
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Stanley William Tracey (Londen, 30 december 1926 - St Albans, 6 december 2013)[1][2][3] was een Britse jazzpianist, componist en arrangeur.

Tracey was al op 16-jarige leeftijd beroepsmuzikant en speelde aanvankelijk als accordeonist voor amusement. Vanaf 1945 vervulde hij zijn militaire dienstplicht, deels in amusementsbands voor militair personeel in Egypte en Palestina. In 1948 keerde hij terug naar Londen, waar hij speelde met Ronnie Scott. In 1951 nam hij op met het kwartet van Eddie Thompson om daarna te gaan werken op oceaanstomers van de Cunard Line en in dansorkesten. Vanaf 1952 werkte hij ook in het bereik van de jazz, onder andere met Kenny Baker, Victor Feldman, Tony Crombie, Ivor Kirchin en Basil Kirchin. In 1957 was hij met Ronnie Scott op een Amerikaanse tournee. Tussen 1957 en 1959 werkte hij bijna twee jaar lang (ook als vibrafonist) met Ted Heath. Tussen 1960 en 1967 was hij in de jazzclub van Ronnie Scott werkzaam als huispianist en begeleidde hij doorreizende solisten als Ben Webster, Sonny Rollins en Zoot Sims. In 1964 formeerde hij een eigen kwartet, waartoe aanvankelijk saxofonisten als Bobby Wellins en Trevor Watts behoorden (sinds 1974 Art Themen). Tracey maakte opnamen als solist, in duo met Mike Osborne, John Surman, Tony Coe en ook Keith Tippett en in grotere bands tot de bigbands.

Als pianist stond Tracey onder invloed van Duke Ellington en Thelonious Monk. In 2003 was Tracey de rode draad van de BBC tv-documentaire Godfather of British Jazz.

Onderscheidingen van de Britse jazz

[bewerken | brontekst bewerken]

Beste pianist (1992), beste componist/arrangeur (1993, 1995, 1997, 1999), beste albumpublicatie (1993), beste kleine band (1995). In 1986 werd hem voor zijn verdiensten voor de Britse jazz de Order of the British Empire toegekend. In 2012 werd hij geëerd met de nieuw in het leven geroepen Ivors Jazz Award.

Privéleven en overlijden

[bewerken | brontekst bewerken]

De drummer Clark Tracey is zijn zoon. Stan Tracey overleed in 2013 op 86-jarige leeftijd.