Servische Volkspartij (Kroatië)

De Servische Volkspartij (Servisch: Српска народна странка, CHC) (soms ook vertaald als de Servische Populaire Partij, van het Kroatische: Srpska narodna stranka, SNS) is een sociaaldemocratische politieke partij die de Servische minderheid in Kroatië tracht te vertegenwoordigen.

De partij werd in het begin van 1991 opgezet door etnisch Servische politici die tegen het radicale separatistische beleid van het nieuwe Republiek van Servisch Krajina waren. Toen het etnische conflict in Kroatië escaleerde zat de SNS in een moeilijke positie. Hun invloed op de Serviërs was beperkt tot het gebied dat onder controle van Kroatië stond, hier kregen etnische Serviërs te kampen met het machtsmisbruik van de dominantere groepen, vaak werd dit in het geheim dan wel openlijk gesteund door de autoriteiten. De SNS heeft de regering van Franjo Tuđman echter nooit bekritiseerd.

Daartegenover stond dat de staatsmedia SNS omschreef als de enige legitieme vertegenwoordiger van de Kroatische Serven, de leider van de partij; Milan Đukić, hij werd aangesteld aan meerdere belangrijke regeringsposities waaronder dat van assistent van de minister van binnenlandse zaken, vicepresident van de Sabor en presidentieel adviseur.

Door dit geflirt met de autoriteiten had de SNS en het begin van de jaren negentig van de 20e eeuw de bijnaam "de Partij van Tudman zijn Serven", velen zagen de partij slechts als een marionet van de Kroatische Democratische Unie in plaats van een partij met een eigen wil. Dit werd nog meer duidelijk toen de Servische Volkspartij tijdens de Parlementsverkiezingen in 1992 het Parlement binnenkwam zonder eigenlijk via voldoende stemmen recht te hebben op één enkele zetel.

Enkele jaren later begon de SNS afstand te nemen van haar goede relatie met de regering van Tuđman en begon op een radicalere wijze de belangen van de etnische Serviërs te vertegenwoordigen.

Duidelijker werd de scheiden tussen de twee toen tijdens Operatie Storm het huis van Milan Đukić in Donji Lapac in brand gestoken werd door leden van het Kroatische leger en de politie.

Na de Erdut Overeenkomst, waarna het oostelijke gedeelte van Slavonië tussen 1997/1998 weer bij Kroatië ging horen had Tuđman zijn oog op een andere politieke partij. De Onafhankelijke Democratische Servische Partij (SDSS) werd opgezet door Servische politici waar Tuđman het beter mee kon vinden.

Rivaliteit tussen de SNS en SDSS werd sterk benadrukt in het voormalige Krajina waar beide partijen stemmen probeerden te winnen onder de net teruggekomen Servische vluchtelingen. Alhoewel de SNS in eerste instantie sterker in haar schoenen stond en zelfs een lokale Servisch-gedomineerde regering in Donji Lapac vormde trok de SDSS aan het langste eind. De SDSS was niet alleen beter georganiseerd, maar haar leiders werden meer geaccepteerd door de grotere politieke groeperingen in Kroatië. Tijdens de Parlementsverkiezingen in 2003 slaagde de SNS er niet in het Kroatische parlement te betreden en verloor haar drie Servische-minderheid-zetels aan de SDSS.