Nancy King
| Nancy King | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Nancy Whalley | |||
| Geboren | Eugene (Oregon), 15 juni 1940 | |||
| Geboorteplaats | Eugene
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | zangeres | |||
| Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Nancy King, geboren als Nancy Whalley (Eugene (Oregon), 15 juni 1940)[1][2][3], is een Amerikaanse jazzzangeres van de modernjazz.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]King studeerde vanaf 1959 aan de Universiteit van Oregon, waar ze optrad met Ralph Towner en Glen Moore. In 1960 werd ze uitgeschreven wegens betrokkenheid bij de burgerrechtenbeweging. Ze verhuisde naar San Francisco, volgde lessen bij Jon Hendricks en zette daar haar carrière als zangeres voort, onder meer in de band van saxofonist Sonny King, die ook de vader is van haar drie zoons. Ze trad op met onder meer John Handy, Pharoah Sanders en Miles Davis. In 1966 en 1967 ging ze nationaal op tournee en werkte daarna in Las Vegas. Begin jaren 1970 keerde ze terug naar Oregon, waar ze met Ralph Towner, David Friesen en Tom Grant optrad in de regionale clubs en in 1979 een eerste album presenteerde, waaraan Ray Brown en Frank Strazzeri[4] deelnamen. Ze werkte als duo met Glen Moore[5] en trad op op het Montreal Jazz Festival en in Europa. Na het uitbrengen van verschillende albums met Glen Moore en andere prominente metgezellen, noemde de DownBeat haar in zijn poll van 1994 als een talent dat verdere aandacht verdient. Ze toerde ook met Ray Brown en Steve Christofferson[6][7]. In 1996 nam ze een album op met het Metropole Orkest. Haar album Live at the Jazz Standard, gemaakt met Fred Hersch, werd in 2007 genomineerd voor een Grammy Award. Ze is ook te horen op albums van Ray Brown, Oregon, de vocale jazzband Genesis en Karrin Allyson[8].
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]- 1991: Impending Bloom met Glen Moore (Justice)
- 1992: Potato Radio met Glen Moore (Justice)
- 1993: Cliff Dance met Glen Moore (Justice)
- 1996: Straight into Your Heart met Steve Christofferson en het Metropole Orchestra (Mons)
- 1999: King on the Road (Cardas)
- 1999: Moonray (Philology)
- 2000: Dream Lands Vol. 1 met Steve Christofferson (Stellar!)
- 2002: Dream Lands Vol. 2 met Steve Christofferson (Stellar!)
- 2006: Live at the Jazz Standard met Fred Hersch (Maxjazz)
- 2011: Perennial (Ornry Diva)
Gastoptredens
[bewerken | brontekst bewerken]Met Karrin Allyson
- 2006: Footprints
Met Ray Brown
- 1999: Christmas Songs with the Ray Brown Trio (Telarc)
- 1998: Some of My Best Friends Are Singers (Telarc)
Met Roy Nathanson
- 2000: Fire at Keaton's Bar and Grill (Six Degrees)
Met Oregon
- 1989: 45th Parallel (Portrait)
- ↑ (en) Jim Wilke, Jazz Northwest: Nancy King And Steve Christofferson Perform At JazzVox. www.knkx.org. Gearchiveerd op 22 mei 2021. Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ (en) Kyle O'Brien | Special to The Oregonian, Nancy King rules in jazz, and this award proves it. oregonlive (15 februari 2013). Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ The Jazz Station | Eugene Weekly. calendar.eugeneweekly.com. Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ (en) FRANK STRAZZERI - Strazzatonic. Jazz Views. Gearchiveerd op 22 mei 2021. Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ (en) Origin Records, Origin Records Artist Glen Moore - Bass. originarts.com. Gearchiveerd op 22 mei 2021. Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ (en) All About Jazz, Steve Christofferson at All About Jazz. All About Jazz. Gearchiveerd op 22 mei 2021. Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ (en) Nancy Nolan & Steve Christofferson at Ott & Murphy’s this Sunday at 5:30 p.m. | Whidbey Life Magazine (2 november 2014). Geraadpleegd op 22-05-2021.
- ↑ | NN North Sea Jazz Festival. www.northseajazz.com. Geraadpleegd op 22-05-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Nancy King op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.