[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Metallica

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Voor het gelijknamige album, zie Metallica (album), voor het geslacht van loopkevers, zie Metallica (geslacht).
Metallica
Metallica
Metallica in 2024
Metallica in 2024
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1981 - heden
Oorsprong Vlag van Verenigde Staten Los Angeles, Californië
Genre(s) Heavy metal
Thrashmetal
Hardrock
Speedmetal
Label(s) Blackened Recordings
Megaforce Records
Elektra Records
Warner Bros. Records
Verwante acts Spastik Children
Leden
Zang, Gitaar James Hetfield (1981 - heden)
Drums Lars Ulrich (1981 - heden)
Gitaar Kirk Hammett (1983 - heden)
Basgitaar Robert Trujillo (2003 - heden)
Oud-leden
Basgitaar Ron McGovney (1981 - 1982)
Gitaar Dave Mustaine (1981 - 1983)
Basgitaar Cliff Burton † (1982 - 1986)
Basgitaar Jason Newsted (1986 - 2001)
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Metallica is een Amerikaanse metalband opgericht in 1981 in Los Angeles door de Deen Lars Ulrich en de Amerikaan James Hetfield. De band heeft sinds zijn ontstaan meer dan 100 miljoen exemplaren van zijn albums verkocht en is daarmee de succesvolste metalband aller tijden.

Bandgeschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

De beginjaren (1980-1990)

[bewerken | brontekst bewerken]

Lars Ulrich plaatste in 1980 in het blad The Recycler een advertentie omdat hij samen met gelijkgestemden een metalband wilde starten. James Hetfield reageerde op deze advertentie en spoedig hadden Lars en James hun eerste ontmoeting, maar pas in de zomer van 1981 werd de basis van Metallica gelegd. Ulrich had met succes geprobeerd in aanmerking te komen voor het leveren van een bijdrage aan Metal Massacre, een Metal Blade-compilatie en moest nu snel een band vormen om dit nummer op te kunnen nemen. Naast Hetfield speelde Lloyd Grant leadgitaar.

Hun eerste show vond plaats op zondag 14 maart 1982 in Anaheim Club Radio City. Metallica speelde twee eigen geschreven nummers (Hit the Lights en Jump in the Fire) en daarnaast ook nog covers van onder andere heavy-metalbands Diamond Head, Sweet Savage en Blitzkrieg. De daaropvolgende maand namen ze de demo No Life 'Till Leather op om mee te kunnen doen aan een concert. Grant maakte toen geen deel uit van de groep, maar bassist Ron McGovney en gitarist Dave Mustaine wel. Ze namen vier nummers op: Hit the Lights, Motorbreath, Mechanix, The Four Horsemen en Jump in the Fire. Later dook deze demo als bootleg op en hij is nu bekend onder de titel Power Metal. Aan deze vier nummers werden nog Seek & Destroy, Metal Militia en Phantom Lord toegevoegd om tezamen de demo No Life 'Till Leather te vormen.

In november 1982 werd Ron McGovney vervangen door bassist Cliff Burton van Trauma en in november van dat jaar ontmoetten ze Kirk Hammett – toenmalig gitarist van Exodus – voor het eerst. In maart 1983 werd Dave Mustaine vanwege een alcoholprobleem en overmatig drugsgebruik uit de band gezet. Op 1 april 1983 werd hij door Kirk Hammett vervangen. Mustaine vormde al in de zomer van 1983 Megadeth en nam hierin gitaar en zang voor zijn rekening.

Vele optredens in Amerika volgden, tot ze in mei 1983 de studio in gingen om hun eerste album Kill 'Em All op te nemen. Het album werd twee maanden later uitgebracht. Metallica had eerst een andere titel in gedachten – Metal Up Your Ass – maar geen enkele platenmaatschappij wilde met die titel in zee gaan. Een korte tournee ter promotie van het album volgde en in oktober 1983 zaten ze alweer in de studio om hun tweede album Ride the Lightning op te nemen dat op 27 juni 1984 door Megaforce Records werd uitgebracht. Op Ride the Lightning – met nummers als For Whom the Bell Tolls, Creeping Death en Fade to Black – was voor het eerst de invloed van Cliff Burton goed te horen, die een leidende basgitaar speelde in plaats van de achtergrond op te vullen. Nauwelijks vijf maanden na het album verscheen de ep Creeping Death, een liveoptreden. In dit jaar kwam Metallica voor het eerst naar Europa en traden ze op als voorprogramma van Venom op diens '7 days of hell' tour in het 'Volkshaus' in Zürich Zwitserland op 3 februari 1984.

In het jaar 1984 trad Metallica voor de eerste keer op in Poperinge. In dat jaar werd de eerste editie van Heavy Sound Festival gegeven. Het Heavy Sound Festival vond plaats op sportterrein Don Bosco. Metallica keerde het volgende jaar, 1985, terug naar Poperinge om er een tweede keer op te treden.

Metal' Mike van Rijswijk haalde ze (na het beluisteren van een compact-cassette opgestuurd door Lars Ulrich) voor de Aardschokdag naar de IJsselhallen in Zwolle, op 11 februari 1984; het eerste optreden in Nederland.

Vanaf september tot december 1985 namen ze in Kopenhagen hun derde album op, Master of Puppets. Dit album is onder veel liefhebbers nog steeds een van de favorieten. In maart 1986 werd het album uitgebracht. In dezelfde maand traden ze op in het voorprogramma tijdens de Amerikaanse tournee van Ozzy Osbourne. Metallica's populariteit steeg gestaag en dit was de laatste keer dat ze in een voorprogramma optraden.

27 september 1986 is een zwarte dag in de geschiedenis van Metallica. Bij het Zweedse stadje Ljungby sloeg een van de toerbussen om, wat de 24-jarige Cliff Burton zijn leven kostte. De rest van de band overleefde het ongeval. Kirk Hammett: Ik draaide me om en zag Cliffs voeten onder de bus uitsteken. In het verwerkingsproces vormde alcohol hun steun en toeverlaat. Metallica is doorgegaan met de groep uit eerbetoon voor Cliff. James Hetfield: Cliff zou de laatste zijn die zou willen dat we opgeven. In oktober 1986 werd Cliff Burton opgevolgd door Jason Newsted, bassist van Flotsam & Jetsam, na auditie te hebben gedaan.

Op 10 oktober 1987 werd de ep Garage Days Re-Revisited uitgebracht met alleen maar covers. Deze ep is nu een collector's item en was voornamelijk bedoeld om Newsted in de band te integreren. Hun vierde album getiteld ...And Justice for All volgde op 25 augustus 1988. Dit album werd uitgebracht door Elektra Records. Ondanks het feit dat ...And Justice for All Metallica een nieuwe golf van populariteit bracht en met One de eerste videoclip was er ook felle kritiek: als onderdeel van het "ontgroeningsproces" van Jason Newsted was zijn bas nauwelijks te horen op het album. Later hebben James en Lars dit toegegeven. De Damaged Justice Tour volgde, met als hoogtepunt het concert in Seattle in 1989.

Het grote publiek (1990-1996)

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 6 oktober 1990 doken ze de studio in voor hun vijfde studioalbum, ditmaal met producer Bob Rock. Er werd gekozen voor simpelere en rustigere nummers, die ook aan moeten kunnen slaan bij het grote publiek en MTV. Dit album verscheen in 1991, waarmee Metallica ook bij het grote publiek bekendheid verwierf. Officieel heet het vijfde studioalbum simpelweg Metallica, maar de naam The Black Album vanwege de zwarte hoes, werd uiteindelijk populairder, mede door de band zelf. Met Enter Sandman en de ballad Nothing Else Matters bestormde Metallica de hitlijsten. Ook Sad But True, Wherever I May Roam en The Unforgiven zijn uiterst succesvol en kunnen op veel airplay rekenen. Metallica wist hiermee als eerste metalband op grote schaal een mainstream publiek te bereiken. Er volgde een jarenlange wereldtournee met optredens in alle werelddelen. Op het hoogtepunt van de populariteit bracht Metallica de box Live Shit: Binge & Purge met onder andere 3 live-cd's en 2 livevideo's uit. Deze box laat Metallica zien op het hoogtepunt van hun carrière. De box bestaat uit de volgende drie concerten:

  • Seattle 1989 tijdens de Damaged Justice Tour
  • San Diego 1992 tijdens de Wherever We May Roam Tour
  • Mexico City 1993 tijdens de Wherever We May Roam Tour

In 1992 verbrandde James Hetfield tijdens het nummer Fade to Black in Montreal, Canada, door een fout met nieuwe pyrotechniek zijn arm. Terwijl James met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht, stopte ook supportband Guns N' Roses het concert, waarop de Metallica- en Guns N' Roses-fans rellen begonnen te schoppen buiten het stadium.

De Load- & ReLoad-jaren (1996-2001)

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1996 en 1997 kwamen respectievelijk de twee nieuwe studioalbums Load en ReLoad uit, beide afkomstig uit een opnameperiode. Op deze twee cd's heeft Metallica een ander geluid en voorkomen. Veel fans van het eerste uur haakten dan ook af. Met Until It Sleeps, Mama Said en The Unforgiven II wist Metallica toch wel weer de hitlijsten binnen te dringen. In de clip van Until It Sleeps zijn scènes te zien die zijn gebaseerd op de werken Ecce Homo en De Tuin der Lusten van de Nederlandse schilder Jheronimus Bosch.

In 1996 nam Metallica in Texas een concert op dat een jaar later als de dvd Cunning Stunts werd uitgegeven. Tijdens Enter Sandman vloog een technicus in brand en rende over het podium. In de credits wordt deze man vermeld als "Burning Dude". In 1998 verscheen de cover-cd Garage Inc., een dubbel-cd die niet alleen alle eerder opgenomen Metallica-covers verzamelde, waaronder de covers van Garage Days Revisited uit 1987 en de Garage Days uit 1984, maar ook nog een elftal nieuwe covers. Met de bewerking van het nummer Whiskey in the Jar naar de versie van Thin Lizzy, kon Metallica weer op veel airplay rekenen. In 1999 verscheen Metallica's tweede officiële livealbum S&M, waarin de band samen met Michael Kamen en het San Francisco Symphony Orchestra een aantal oude en nieuwere nummers laat horen in een klassiek jasje. Het was de enige officiële cd waarop de nummers No Leaf Clover en - Human staan, twee nummers die Lars en James schreven na ReLoad.

Nadat de band in 2000 nog door middel van het nummer I Disappear had bijgedragen aan de soundtrack van de film Mission Impossible II ging het snel bergafwaarts. Metallica spande een rechtszaak aan tegen de peer-to-peer-muziekdeelservice Napster en legde daarmee dit populaire programma plat, wat erg veel kwaad bloed zette bij de vele gebruikers ervan.

De onzekere toekomst van de band (2001-2003)

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2001 verliet bassist Jason Newsted de band na een conflict met zanger Hetfield. Ze raakten het niet eens over Newsteds zijproject EchoBrain. Bovendien speelden de jarenlange pesterijen en het opzettelijk weghouden van Newsted in creatieve beslissingen een rol. Newsted kreeg in de 14 jaar bij Metallica slechts op drie nummers credits: Blackened, My Friend of Misery en Where the Wild Things Are. Ondanks het verlaten van Newsted startte het drietal de opnames van een nieuw studioalbum met producer Bob Rock als plaatsvervangend bassist. Tijdens de opnamen van het nieuwe album, St. Anger, kreeg Metallica steun van een therapeut om te leren omgaan met de botsende karakters in de groep en het wegvallen van Newsted. Deze gesprekken en andere voorvallen zijn gefilmd en hiervan is de documentaire Some Kind of Monster gemaakt. Deze is te zien geweest in de bioscoop en is ook op dvd verschenen. Mede dankzij de gesprekken liet Hetfield zich in een afkickkliniek opnemen, aangezien hij verslaafd was aan drank en andere verdovende middelen. Drummer Ulrich en gitarist Hammett bleven achter, zich afvragend of de band Metallica nog wel toekomst had. Het was het donkerste uur van de band sinds de dood van Cliff Burton.

De St. Anger-jaren (2003-2006)

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2003 was James Hetfield helemaal afgekickt en doken de drie overgebleven Metallica-leden weer de studio in met producer Bob Rock om het nieuwe studioalbum St. Anger verder op te nemen. Rock speelde wederom de baspartijen in. Ook werden de opnames van Some Kind of Monster hervat. Tegen het einde van de opnames nam de band Robert Trujillo – ex-Ozzy Osbourne, Suicidal Tendencies, Infectious Grooves, Black Label Society – aan als nieuwe bassist. Als welkomstgeschenk kreeg hij hiervoor een miljoen dollar. St. Anger is een agressieve plaat, waarin Hetfield veel frustraties had verwerkt. Het album is hard en minder melodieus. Ook bevat dit album geen enkele gitaarsolo en gebruikte Ulrich een snaredrum waarbij de snaren niet tegen het onderste vel aangeklikt zitten, waardoor de drums klinken als zogenaamde 'trash can drums'. De teksten waren niet meer alleen door Hetfield geschreven en de productie was – al dan niet bewust – vlak en rommelig. Het album werd dan ook met gemengde reacties ontvangen, al waren ook veel fans blij dat Metallica de oude agressie terughad. In de toer die op St. Anger volgde, speelde Metallica slechts enkele nummers van het nieuwe album, en gebruikten ze de rest van de tijd voor een best-of-Metallica-compilatie, waarbij ze veel nummers speelden die ze al lange tijd niet hadden gespeeld en veel oude, snelle nummers van de oudere albums.

Death Magnetic (2008)

[bewerken | brontekst bewerken]
Lars Ulrich in Praag, 2004

Op 8 juni 2006 trad Metallica in de GelreDome in Arnhem op tijdens de 'Escape from the Studio Tour 2006'. In Berlijn en Arnhem introduceerden ze ook een nieuw nummer, dat bij gebrek aan een titel The New Song werd gedoopt. In Zuid-Korea en Japan introduceerde Metallica in augustus nog een ander nieuw nummer, dat ze The Other New Song hadden gedoopt. Volgens Trujillo was het echter niet aannemelijk dat beide nummers in die vorm op het nieuwe album zouden verschijnen, zoals hij in juni 2007 liet weten tijdens een interview met een Grieks tijdschrift. Er zijn delen van The New Song te horen in de nummers All Nightmare Long en The End of the Line. Ook werd in het begin van 2006 de samenwerking met producer Bob Rock stopgezet en werd Rick Rubin de nieuwe Metallica-producer. Rubin had onder meer gewerkt met thrashmetalband Slayer, rapgroep Run DMC, Red Hot Chili Peppers, System Of A Down, Slipknot en Aerosmith.

Op 20 februari 2007 verscheen Metallica's versie van The Ecstasy of Gold op een tributealbum van Ennio Morricone getiteld: We All Love Ennio Morricone. Na een tijd lang te hebben opgenomen, begonnen ze in 2007 aan hun tournee Sick of the Studio '07. Die begon 28 juni in Lissabon en eindigde op 18 juli 2007 in Moskou. Zo waren ze ook te zien op 1 juli in België op Rock Werchter. Begin augustus keerden ze terug naar de studio om het nieuwe album op te nemen. In september 2008 verscheen de plaat Death Magnetic. Op 27 juni 2008 bracht Metallica een cover van een Iron Maiden-nummer uit, namelijk Remember Tomorrow. Dit nummer verscheen op het coveralbum Maiden Heaven van het magazine Kerrang!, waarop verscheidene bands Iron Maiden gecoverd hebben.

Op vrijdag 30 mei 2008 speelde Metallica in Landgraaf op Pinkpop en op vrijdag 15 augustus in Hasselt op Pukkelpop.

Op 1 augustus werd via de website van de band bekendgemaakt dat het nieuwe album Death Magnetic op 12 september wereldwijd in de winkels zou liggen. Later die dag meldde de website dat Metallica een video had opgenomen met de filmmaker Thomas Vinterberg, bekend van onder andere Festen. Op Ozzfest, 9 augustus 2008, speelde Metallica voor het eerst een nieuw nummer van Death Magnetic, Cyanide. Deze is ook in Pro-shot videoversie uitgebracht voor Platinum-leden van Mission Metallica. Death Magnetic had een iets te vroege digitale geboorte beleefd doordat het sinds 2 september al te downloaden was via internet doordat een Franse platenzaak een exemplaar van het nieuwe album per ongeluk verkocht had waarna het album op internet belandde. Ondanks de reputatie van de band als het gaat om downloaden reageerde drummer Lars Ulrich gelaten en zei hij op een Amerikaanse radiozender: Over tien dagen komt de plaat uit. We hebben toch al goud. Het is 2008, zo werken die dingen tegenwoordig. Nadat Death Magnetic was uitgekomen, werd het gehele album op de officiële website gezet.

In april 2009 werd de band opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Ter gelegenheid hiervan speelde de band voor het eerst in acht jaar tijd weer samen met de vorige bassist, Jason Newsted. Dave Mustaine was ook uitgenodigd, maar moest afzeggen vanwege zijn eigen tournee in Europa.

Op 22 mei was overal in Europa behalve Engeland Guitar Hero: Metallica uitgebracht. Het spel is een editie van de Guitar Hero-reeks, en bevat naast nummers van Metallica ook 21 door de band uitgekozen songs van andere bands. In 2008 verscheen de live-dvd Français Pour une Nuit in het Romeinse colosseum van Nîmes. Voor Zuid-Amerika en Mexico kwam in 2009 de dvd Orgullo, Pasión y Gloria: Tres Noches en la Ciudad de México uit (vertaald: Kracht, Passie en Glorie: drie nachten in Mexico City).

In 2010 en 2011 toerde Metallica samen met Megadeth, Slayer en Anthrax door de wereld als The Big 4 (de vier 'grootste' thrash- en speedmetalbands). Metallica was headliner. Opvallend was dat 3 van de 4 bands in 2011 30 jaar bestonden, alleen Megadeth is iets later opgericht.

Metallica toerde in 2012 door Europa en deed dat jaar Werchter Boutique aan, het enige van de Benelux voor deze toer. Het festival was volledig uitverkocht, met 65.000 fans. De band speelde integraal The Black Album.

In 2014 toerde Metallica de wereld rond met hun Metallica by Request Tour. De fans konden hun eigen favoriete nummers kiezen die Metallica zou spelen. Op 9 juni traden ze op Pinkpop op als afsluitende band.

Lulu

[bewerken | brontekst bewerken]

Van april tot en met juni 2011 nam Metallica met Lou Reed het album Lulu op, dat uitkwam op 31 oktober 2011.

Metallica Through the Never en Freeze 'Em All: Live in Antarctica

[bewerken | brontekst bewerken]

Metallica Through the Never is een 3D-film rond de band, die vanaf 4 oktober 2013 wereldwijd in de bioscoop te zien was. De film is een mix van obscure, abstracte fictie, zonder dialoog, met Dane DeHaan in de hoofdrol van Trip, en delen van liveconcerten.[1] De Japanse band Babymetal maakte hiervoor een Japanse promoclip.[2]

Op 8 december 2013 verzorgde de band een optreden in Antarctica. Freeze 'Em All: Live in Antarctica werd gehouden nabij het Argentijnse poolstation Carlini. Met het concert werd Metallica de eerste band die heeft opgetreden op alle zeven werelddelen.[3]

Als basisonderkomen voor de band en fans werd het Nederlandse expeditieschip Ortelius gebruikt, eigendom van rederij Oceanwide Expeditions in Vlissingen.

Hardwired... To Self-Destruct

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 18 augustus 2016 maakte Metallica bekend dat hun nieuwe album Hardwired... to Self-Destruct op 18 november van datzelfde jaar zou verschijnen. De single Hardwired was op de dag van bekendmaking van het album verschenen als download en op YouTube.[4] Hardwired... to Self-Destruct bestaat uit twee cd's met studionummers. Er is ook een digipack met drie cd's. De derde bevat een aantal andere nummers en vooral livenummers. Tussen 10 en 18 november zette Metallica gefaseerd alle nummers van het album als videoclip op YouTube, waaronder het nummer Murder One dat opgedragen is aan de in december 2015 overleden Lemmy Kilmister.

Eind september 2019 heeft de band een gedeelte van de WorldWired Tour in Australië en Nieuw-Zeeland afgezegd omdat James werd opgenomen in een afkickkliniek.[5]

Bezetting

[bewerken | brontekst bewerken]

Voormalige bandleden

[bewerken | brontekst bewerken]

Gastmuzikanten

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. Tweede gitarist tijdens meerdere concerten in 1986, toen James aan het herstellen was van zijn wonden
  2. Tweede gitarist tijdens meerdere concerten in 1992; James deed alleen zang omdat hij zijn arm verbrand had tijdens een concert

Line-ups

[bewerken | brontekst bewerken]
1981-1982 1982-1983 1983-1986 1986-2001 2003-heden
  • James Hetfield - zang, slaggitaar
  • Dave Mustaine - leadgitaar
  • Cliff Burton - basgitaar
  • Lars Ulrich - drums
  • James Hetfield - zang, slaggitaar
  • Kirk Hammett - leadgitaar
  • Cliff Burton - basgitaar
  • Lars Ulrich - drums
  • James Hetfield – zang, slaggitaar
  • Kirk Hammett – leadgitaar
  • Jason Newsted – basgitaar
  • Lars Ulrich – drums
  • James Hetfield – zang, slaggitaar
  • Kirk Hammett – leadgitaar
  • Robert Trujillo – basgitaar
  • Lars Ulrich – drums

Tijdlijn

[bewerken | brontekst bewerken]

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Albums

[bewerken | brontekst bewerken]
Album Verschijnen Label Type Hitlijsten
BE (VL) NL[6] VK VS
Piek Weken Piek Weken Piek Piek Opmerkingen
Kill 'Em All 25 juli 1983 Megaforce Studio - - - - 142 66
Ride the Lightning 27 juli 1984 Megaforce Studio - - 28 8 87 48
Master of Puppets 3 maart 1986 Elektra Studio - - 32 11 41 29 Laatste album met Cliff Burton
The $5.98 E.p.: Garage days re-revisited 21 augustus 1987 Elektra / Vertigo Ep - - 58 6 27 28 Eerste uitgave met Jason Newsted
...And Justice for All 25 augustus 1988 Elektra Studio - - 15 32 4 6
The good, the bad & the live 7 mei 1990 Vertigo Boxset - - - - 56 -
Metallica 12 augustus 1991 Elektra Studio - - 3 149 1 1
Live Shit: Binge & Purge 23 november 1993 Elektra / Vertigo Live - - 81 10 54 26
Load 4 juni 1996 Elektra / Vertigo Studio 1 (4 wk) 22 1 (1 wk) 40 1 1
ReLoad 18 november 1997 Elektra / Vertigo Studio 4 20 6 27 4 1
Garage Inc. 23 november 1998 Elektra / Vertigo / Sony Music Coveralbum 9 23 12 44 29 2
S&M 23 november 1999 Elektra / Vertigo Live 4 29 2 43 33 2 met San Francisco Symphony Orchestra
Laatste album met Jason Newsted
St. Anger 5 juni 2003 Elektra / Vertigo Studio 1 (5 wk) 24 2 26 3 1 Eerste album met Robert Trujillo
Limited-Edition vinyl box set 23 november 2004 Rhino Boxset - - - - - -
Death Magnetic 12 september 2008 Warner Bros. / Vertigo Studio 1 (2 wk) 36 1 (1 wk) 36 1 1
The Metallica collection 14 april 2009 Warner Bros. Boxset - - - - - -
Orgullo, Pasión, y Gloria: Tres Noches en la Ciudad de México 30 november 2009 Universal Live - - - - - -
Live at Grimey's 26 oktober 2010 Warner Bros. Live - - - - - -
The big four: Live from Sofia, Bulgaria 29 oktober 2010 Warner Bros. / Vertigo / Mercury Live - - 75 1 - - met Slayer, Megadeth en Anthrax
Lulu 31 oktober 2011 Warner Bros. / Vertigo Studio 17 5 17 3 26 36 met Lou Reed
Beyond magnetic 13 december 2011 Warner Bros. Ep - - - - - 29
Through the Never 24 september 2013 Blackened Live - - - - 36 9
Hardwired... to Self-Destruct 18 november 2016 Blackened Studio 1 (1 wk) 13 1 (1 wk) 13 2 1
72 Seasons 14 april 2023 Blackened Studio

Singles

[bewerken | brontekst bewerken]
Single Verschijnen Album Hitlijsten
BE (VL) NL[7] VK VS
Piek Weken Piek Weken Piek Piek Opmerkingen
Whiplash 8 augustus 1983 Kill 'Em All - - - - - -
Jump in the fire 20 januari 1984 - - - - - -
Creeping Death 23 november 1984 Ride the Lightning - - - - - -
Master of Puppets 2 juli 1986 Master of Puppets - - - - - -
Harvester of sorrow 28 augustus 1988 ...And Justice for All - - - - 20 -
Eye of the beholder 30 oktober 1988 - - - - - -
One 10 januari 1989 - - 3 14 13 35
Enter Sandman 30 juli 1991 Metallica - - 12 8 5 16
The Unforgiven 28 oktober 1991 - - 27 4 15 35
Nothing Else Matters 20 april 1992 - - 5 20 6 34
Wherever I may roam 19 oktober 1992 - - 22 4 25 82
Sad but True 8 februari 1993 - - 17 9 20 98
Until It Sleeps 21 mei 1996 Load 8 15 9 5 5 10
Hero of the day 9 september 1996 30 4 19 4 17 60
Mama said 25 november 1996 - - - - 19 -
King nothing 6 januari 1997 - - - - - 90
The Memory Remains 10 november 1997 ReLoad 28 10 17 3 13 28
The Unforgiven II 23 februari 1998 45 1 21 6 15 59
Fuel 16 mei 1996 - - Tip 6 - 31 -
Better than you 16 juli 1998 - - - - - -
Turn the page 16 november 1998 Garage Inc. 33 1 - - - 102
Whiskey in the Jar 1 februari 1999 48 1 Tip 8 - 29 -
Die, die my darling 7 juni 1999 - - - - - -
Nothing Else Matters 22 november 1999 S&M 1 (3 wk) 22 5 14 - - met San Francisco Symphony Orchestra
No leaf clover 13 maart 2000 - - - - - 74 met San Francisco Symphony Orchestra
I disappear 9 mei 2000 Mission: Impossible II Tip 12 - - - 35 76
St. Anger 23 juni 2003 St. Anger 43 1 22 3 9 -
Frantic 15 september 2003 Tip 6 - 32 2 16 -
The unnamed feeling 12 januari 2004 Tip 11 - Tip 10 - 42 -
Some kind of monster 13 juli 2004 - - - - - -
The Day That Never Comes 21 augustus 2008 Death Magnetic 11 7 - - 19 31
My Apocalypse 26 augustus 2008 49 1 - - 51 67
Cyanide 2 september 2008 - - - - 48 50
The Judas kiss 8 september 2008 - - - - 79 -
The Unforgiven III 12 september 2008 50 1 - - 120 -
All nightmare long 15 december 2008 27 3 38 2 - -
Broken, Beat & Scarred 3 april 2009 - - - - - -
The view 27 september 2011 Lulu - - - - - - met Lou Reed
Lords of summer 19 maart 2014 Hardwired... to Self-Destruct - - - - - -
Hardwired 18 augustus 2016 Tip 15 - - - 186 -
Moth into flame 26 september 2016 - - - - - -
Atlas, rise! 31 oktober 2016 Tip 40 - - - - -
Now that we're dead 18 april 2017 - - - - - -
Spit out the bone 14 november 2017 - - - - - -

Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Enter sandman - - - - - - - - - - 144 176 137 89 67 79 81 62 63 72 64 68 51 42 49
Fade to black - - - - - - - - - - - - - - - - 1672 286 293 272 241 279 260 216 238
Master of puppets - - - - - - - - - - - - - - - 1470 1140 109 93 89 85 88 65 29 32
Nothing else matters - - 1014 99 16 19 20 10 15 14 19 11 14 14 9 11 16 15 15 13 15 17 8 9 9
One - - - - 478 23 40 30 13 35 31 34 32 20 14 18 20 25 23 23 21 30 26 22 26
Sad but true - - - - - - - - - - 1209 - 548 324 284 359 450 596 578 521 483 553 453 379 398
The memory remains (met Marianne Faithfull) - - - - - - - - - - - - - - - - - 1733 1957 1630 1399 1645 1491 1303 1450
The unforgiven - - - - - - - - - - - - - - - - - 327 296 305 225 274 205 205 218
The unforgiven II - - - - - - - - - - - - - - - - - - 943 754 753 910 812 676 694
The unforgiven III - - - - - - - - - - - - - - - - 1384 893 1381 1475 1128 1414 1286 1210 1279
Whiskey In The Jar - - - - - - - - - - - - - - - - - - 569 402 351 374 268 250 266

Nummers in de Tijdloze 100 van Studio Brussel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer '92 '93 '94 '95 '96 '97 '98 '99* '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22
Master of Puppets - - - - - - - 149 - 64 - 42 43 50 34 33 27 20 17 19 15 35 15 10 10 11 11 18 20 25 18
One - 30 11 11 11 9 9 8 5 5 3 3 3 3 3 3 2 2 3 2 3 4 6 3 4 6 6 10 15 20 24
Enter sandman - 78 - - - - - 116 - 90 - 56 70 - 85 60 64 83 51 33 59 58 56 52 43 57 62 65 109 - -
Nothing else matters 72 31 35 20 24 17 15 5 6 8 9 9 10 13 14 13 11 14 15 15 12 21 22 16 17 12 12 22 28 30 33
The Unforgiven - - - - - - - 101 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 141 159 - -
  • In 1999* telde de lijst 150 in plaats van 100 nummers

Opmerking: Metallica was op de Rolling Stones na de eerste groep die met meerdere nummers in de top 10 stond. Tegenwoordig moeten we ook Pearl Jam en Pink Floyd hierbij rekenen.

De Zwaarste Lijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer 2009* 2010* 2011* 2012* 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Atlas, Rise! - - - - - - - - - - - - 337 - - -
Battery 32 54 - - - - 29 35 21 35 - - 119 102 - -
Blackened - 70 - - - - - - - - - - 249 275 - -
Creeping Death 29 32 - - - - - - - - - - 72 80 - -
Disposable Heroes - - - - - - - - - - - - 530 - - -
Enter Sandman 11 10 9 11 11 34 17 18 13 10 15 27 59 57 50 34
Fade to Black 46 27 33 60 38 - 40 28 29 40 48 53 78 73 - -
Fight Fire With Fire - - - - - - - - - - - - 635 - - -
For Whom the Bell Tolls 41 42 54 37 - - - - 58 48 50 65 76 84 - -
Fuel - - - - - - - - - - - - 448 245 - -
Hardwired - - - - - - - - - - - - 211 171 - -
Hit the lights! - - - - - - - - - - - - - 487 - -
Nothing Else Matters - - - - - - - 63 35 25 41 60 53 44 53 49
Master of Puppets 1 1 1 1 1 2 2 1 1 1 1 1 1 2 1 1
Motorbreath - - - - - - - - - - - - - 509 - -
One 4 3 3 3 5 13 5 6 7 6 6 11 12 14 14 10
Orion - - - - - - - - - - - - 446 367 - -
Ride the Lightning - - - - - - - - - - - - 593 479 - -
Sad but True 23 59 21 23 47 66 - - 47 - - - 183 136 - -
Seek & Destroy 19 21 15 42 33 53 54 49 34 - - - 90 100 - -
Spit out the Bone - - - - - - - - - - - - 584 342 - -
St. Anger - - - - - - - - - - - - 210 269 - -
The Day That Never Comes 70 - - - - - - - - - - - 501 205 - -
The Four Horsemen - - - - - - - - - - - - 419 - - -
The Unforgiven - - - - - - - - - - - - 117 95 - -
Welcome Home (Sanitarium) - - - - - - - - - - - - 176 111 - -
Whiplash 58 - - - - - - - - - - - - 305 - -
Whiskey in the Jar - - - - - - - - - - - - 343 - - -
Wherever I may roam - - - - - - - - - - - - - 398 - -
  • Tot 2012 had de Zwaarste Lijst 70 plaatsen. Dit werd vanaf 2013 verminderd tot 66. In 2021 en 2022 bevatte de lijst 666 plaatsen.

Video's

[bewerken | brontekst bewerken]
Album Verschijnen Label Type Hitlijsten
BE (VL) NL VK VS
Piek Weken Piek Weken Piek Weken Opmerkingen
Cliff 'Em All 17 november 1987 Elektra VHS 20
2 of One 6 juni 1989 Elektra VHS 31
A Year and a Half in the Life of Metallica 17 november 1992 Elektra VHS 26
Live Shit: Binge & Purge 23 november 1993 Elektra VHS
Cunning Stunts 8 december 1998 Elektra VHS, dvd 12 26 3
S&M (met San Francisco Symphony Orchestra) 23 november 1999 Elektra VHS, dvd 2 2 12
Shitload / Texas juni 2003 Dvd 22 3
Some Kind of Monster (film) 24 december 2004 Warner Bros. Dvd 1 (3 wk) 17
The Videos 1989–2004 4 december 2006 Warner Bros. Dvd 3 39 9 20 4
Français Pour une Nuit 23 november 2009 Universal Dvd, blu-ray 3 16 13 17
Orgullo, Pasión, y Gloria: Tres Noches en la Ciudad de México 30 november 2009 Universal Dvd, blu-ray 22 2
The Big Four: Live from Sofia, Bulgaria (met Slayer, Megadeth en Anthrax) 29 oktober 2010 Warner Bros., Vertigo / Mercury Dvd 4 10 7 15 1 1
Quebec Magnetic 10 december 2012 Blackened Dvd 3 25 5 35 9 3
Metallica Through The Never 24 september 2013 Noble Entertaiment Dvd, blu-ray - - - - - -

Prijzen

[bewerken | brontekst bewerken]

Grammy Awards:

  • 1990 Best Metal Performance (One)
  • 1991 Best Metal Performance (Stone Cold Crazy)
  • 1992 Best Metal Performance (Metallica)
  • 1999 Best Metal Performance (Better Than You)
  • 2000 Best Hard Rock Performance (Whiskey in the Jar)
  • 2001 Best Rock Instrumental Performance (The Call Of Ktulu)
  • 2004 Best Metal Performance (St. Anger)
  • 2009 Best Metal Performance (My Apocalypse)
  • 2009 Best Recording Package (Death Magnetic)

MTV Video Music Awards:

  • 1992: Best Metal Video (Enter Sandman)
  • 1996: Best Metal Video (Until It Sleeps)

American Music Awards:

  • 1996: Favorite Artist: Heavy Metal/Hard Rock: Metallica - ReLoad
  • 1996: Favorite Metal/Hard Rock Song (Until It Sleeps)

ASCAP Pop Music Awards:

  • 2004: Creative Voice Award

Bammies:

Billboard Music Awards:

  • 1988: Top Music Videocassette of the Year (Cliff 'Em All)
  • 1997: Billboard Rock and Roll Artist of the Year: Metallica (RIAA Diamond Award)
  • 1999: Catalog Artist of the Year
  • 1999: Catalog Album of the Year (Metallica)

California Music Awards:

  • 1999: Outstanding Hard Rock Album (ReLoad)
  • 2004: Outstanding Guitarist (Kirk Hammett)

Arthur M. Sohcot Award:

  • 2000: Excellence (S&M)

Governor's Award:

  • 2004: Governor's Award - Metallica

Kerrang! Awards:

  • 2003: Hall of Fame
  • 2008: Inspiration

Rock 'n Roll Hall of Fame Induction:

  • 2009: Rockhall

Optredens in Nederland

[bewerken | brontekst bewerken]

Optredens in België

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 12 februari 1984 - Maeckeblyde Club, Poperinge
  • 6 oktober 1984 - Heavy Sound Festival, Poperinge
  • 17 november 1984 - Poperinge
  • 2 juli 1987 - Vorst Nationaal, Brussel
  • 29 oktober 1988 - Vorst Nationaal, Brussel
  • 30 augustus 1991 - Monsters of Rock, Hasselt
  • 22 oktober 1992 - Flanders Expo, Gent
  • 3 juli 1993 - Rock Torhout Werchter, Torhout
  • 4 juli 1993 - Rock Torhout Werchter, Werchter
  • 14 september 1996 - Flanders Expo, Gent
  • 22 augustus 1997 - Pukkelpop, Hasselt
  • 3 juli 1999 - Rock Werchter, Werchter
  • 28 juni 2003 - Rock Werchter, Werchter
  • 17 december 2003 - Sportpaleis, Antwerpen
  • 2 juli 2004 - Rock Werchter, Werchter
  • 1 juli 2007 - Rock Werchter, Werchter
  • 15 augustus 2008 - Pukkelpop, Hasselt
  • 5 maart 2009 - Sportpaleis, Antwerpen
  • 5 juli 2009 - Rock Werchter, Werchter
  • 28 mei 2012 - Werchter Boutique, Werchter
  • 3 juli 2014 - Rock Werchter, Werchter
  • 1 november 2017 Sportpaleis Antwerpen
  • 3 november 2017 Sportpaleis Antwerpen
  • 16 juni 2019 Koning Boudewijnstadion, Brussel
  • 1 juli 2022 - Rock Werchter, Werchter

Referenties

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ (en) Blabbermouth, 3 oktober 2013.
  2. ↑ (de) "Metal-Wahnsinn in Japan Babymetal werben für Metallica", Metal Hammer, 20 november 2013.
  3. ↑ (en) Coleman, Miriam, Metallica Play a Dome in Antarctica. Rolling Stone (9 december 2013). Gearchiveerd op 27 september 2024.
  4. ↑ Metallica "Hardwired". Gearchiveerd op 26 september 2024.
  5. ↑ Metallica breekt tour af vanwege verslaving zanger. nos.nl. NOS (28 september 2019). Geraadpleegd op 28 september 2019.
  6. ↑ Dutch Charts - Metallica. dutchcharts.nl. Gearchiveerd op 27 september 2024. Geraadpleegd op 23 december 2019.
  7. ↑ Top 40 - Metallica. top40.nl. Gearchiveerd op 30 december 2019. Geraadpleegd op 29 december 2019.
[bewerken | brontekst bewerken]
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Metallica op Wikimedia Commons.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Metallica&oldid=68401896"