[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Macedoniërs (Grieken)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De zon van Vergina, een symbool dat wijd door Griekse Macedoniërs, zowel in België als in de diaspora wordt gebruikt.[1]
Vlag van Grieks-Macedonië

De Macedoniërs (alternatieve namen: Griekse Macedoniërs of Macedonische Grieken) is de term waaronder etnische Grieken uit Macedonië, in het bijzonder Grieks Macedonië, bekend zijn. In Griekse historische literatuur, worden zij vaak aangeduid als Makedones (Grieks: Μακεδόνες, Macedoniërs).[2]

De Macedoniërs (Griekse) vormen de overgrote meerderheid van de bevolking van het Griekse gebied van Macedonië. De telling van 2001 voor de totale bevolking van het gebied van Macedonië in Griekenland bedraagt 2.625.681.[3]

Zie Grieken en Macedoniërs (oudheid) voor de hoofdartikelen over dit onderwerp.

Tijdens de Ottomaanse overheersing van Macedonië vormden Macedonische Grieken naar verluidt in zowel de 19e eeuw als de vroege 20e eeuw de meerderheid van de christelijke bevolking in de vilayets van Selânik (Thessaloniki) en Manastır (Bitola).[4] Ongeveer 100.000 Grieken werden geregistreerd in de telling van 1941 van het door de As bezette Joegoslavië.[5]

Vele Macedonische Grieken zijn naar Australië geëmigreerd, meestal van Florina, Kastoria en Kozani, hoofdzakelijk tussen de jaren 1924 - 1974.[2] Er wordt gemeld dat de Griekse Macedonische gemeenschap in Melbourne in conflict was met de Slavisch Macedonische gemeenschap over het gebruik van culturele symbolen, zoals de Zon (Vergina),[1] die door beide groepen wordt gebruikt. Dergelijke incidenten intensiveerden tijdens de jaren 1992 - 1995 toen geschil over de naam tussen Griekenland en het Slavische buurland Macedonië net was begonnen.[6]

Zelfbeschikking

[bewerken | brontekst bewerken]

Volgens diverse openbare manifestaties in Griekenland[6] en de Griekse diaspora,[2] hebben de Macedoniërs een sterke regionale identiteit. Dit werd benadrukt door de minister-president van Griekenland, Kostas Karamanlis, die in januari 2007 tijdens een vergadering van de Raad van Europa in Straatsburg verklaarde dat:

Ik ben zelf Macedoniër, en nog eens twee en een half miljoen van de Grieken zijn Macedoniërs.

Onder de gelijkaardige termen vallen Pontische Grieken of Pontiërs (Grieken van Pontus) en Griekse Epiroten of Epirotes (Grieken van Epirus).

Er wordt gemeld dat Bulgaren en Aroemenen van Macedonië de term "Macedoniër" op dezelfde manier gebruiken, om eerder aardrijkskunde dan het behoren tot een bepaald volk aan te duiden.[7][8][9]

Slavische Macedoniërs

[bewerken | brontekst bewerken]

De etnisch Griekse Macedoniërs moeten niet verward worden met de Slavische Macedoniërs, die vooral in het Slavische buurland Noord-Macedonië wonen.

Migrantenorganisaties van Macedoniërs

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. a b In juli 1995 diende Griekenland een verzoek in bij de World Intellectual Property Organization (WIPO) voor de exclusieve eigendomsrechten voor de Zon van Vergina. "Greece petitions for int'l rights to Vergina Star", ANA, 31 juli 1995. Zie ook WIPO-registraties: [1], [2], [3].
  2. a b c Jupp, J. The Australian People: An Encyclopedia of the Nation, Its People and Their Origins, Cambridge University Press, October 1, 2001. ISBN 0-521-80789-1, p. 147.
  3. General Secretariat of National Statistical Service of Greece (zip xls). 2001 census. Gearchiveerd op 31 december 2006.
  4. Glenny, The Balkans; Ottoman census of Hilmi Pasha, 1904
  5. Mustairas G., Yugoslavia and Macedonia, Athens 1988 - p. 54.
  6. a b Liotta, P. H. and Simons, A. Thicker than Water? Kin, Religion, and Conflict in the Balkans, from Parameters, Winter 1998, pp. 11-27
  7. British Council — Bulgaria. Macedonians of Bulgaria. Gearchiveerd op 9 november 2007.
  8. Ethnologue. Report for Macedo-Romanian language. Gearchiveerd op 9 maart 2023.
  9. Oxford English Dictionary Unabridged — Draft Revision (Mar. 2005) — "Macedo-"
  • Peter Mackridge, Eleni Yannakakis, eds., Ourselves and Others: The Development of a Greek Macedonian Cultural Identity since 1912, 1997, ISBN 1-85973-133-3.
[bewerken | brontekst bewerken]