Lange termijn

In de micro-economie is de lange termijn de conceptuele tijdsperiode waarin er met betrekking tot veranderingen in het outputniveau geen vaste productiefactoren bestaan. De ingezette hoeveelheid kapitaal kan in alle opzichten worden aangepast, en ook is er zijn barrière voor toetreding tot of uittreding uit de bedrijfstak. De lange termijn staat in contrast tot de korte termijn, waarin sommige productiefactoren variabel, maar andere productiefactoren vast zijn, waardoor toetreding tot of uittreding uit de bedrijfstak wordt beperkt.

In de macro-economie is de lange termijn de tijdsperiode, waarin het algemene prijsniveau, de contractuele lonen en de verwachtingen zich volledig aan de stand van de economie aanpassen. Op de korte termijn daarentegen passen deze variabelen zich mogelijk niet volledig aan de toestand van de economie aan.^[1]

• Viner, Jacob, 1940. "The Short View and the Long in Economic Policy," American Economic Review, 30(1), Deel 1, blz.p. 1-15. Herdrukt in Viner, 1958, & R.B. Emmett, red. 2002, The Chicago Tradition in Economics, 1892-1945, Routledge, v. 6, pp. 327-41.
• Viner, Jacob, 1958. The Long View and the Short: Studies in Economic Theory and Policy. Glencoe, Ill.: Free Press.