James Schlesinger

James Schlesinger
James Rodney Schlesinger
Geboren	15 februari 1929 New York
Overleden	27 maart 2014 Baltimore
Politieke partij	Republikeinse Partij
Partner	Rachel Line Mellinger (1954-1995)
Beroep	Politicus Ambtenaar Bestuurder Econoom Auteur Hoogleraar
1e minister van Energie
Aangetreden	6 augustus 1977
Einde termijn	24 augustus 1979
President	Jimmy Carter
Opvolger	Charles Duncan
12e minister van Defensie
Aangetreden	2 juli 1973
Einde termijn	20 november 1975
President	Richard Nixon (1973–1974) Gerald Ford (1974–1975)
Voorganger	Elliot Richardson
Opvolger	Donald Rumsfeld
9e directeur van de Central Intelligence Agency
Aangetreden	2 februari 1973
Einde termijn	2 juli 1973
President	Richard Nixon
Voorganger	Richard Helms
Opvolger	William Colby
6e voorzitter van de United States Atomic Energy Commission
Aangetreden	15 januari 1971
Einde termijn	2 januari 1973
President	Richard Nixon
Voorganger	Glenn Seaborg
Opvolger	Dixy Lee Ray
Portaal    Politiek

James Rodney Schlesinger (New York, 15 februari 1929 – Baltimore, 27 maart 2014^[1]) was een Amerikaans politicus van de Republikeinse Partij.

Schlesinger was voorzitter van de United States Atomic Energy Commission van 1971 tot 1973 onder president Richard Nixon, daarna werd hij door Nixon benoemd tot directeur van de CIA als opvolger van de kort daarvoor ontslagen Richard Helms. Na slechts een paar maanden als directeur te hebben gediend, werd hij door Nixon gevraagd als de nieuwe minister van Defensie als opvolger van Elliot Richardson, die reeds was benoemd tot minister van Justitie. Schlesinger werd zelf ontslagen door president Gerald Ford in 1975 na meerdere conflicten met minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger. In 1977 werd hij door de Democratische president Jimmy Carter gevraagd voor het ministerschap van het nieuw opgerichte ministerie van Energie, waar hij weer voortijdig werd weggestuurd door president Carter in 1979.^[2]

Zie de categorie James R. Schlesinger van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.