Joop van Daele
Joop van Daele | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Johannes Cornelis van Daele | |||||||
Bijnaam | De Lange | |||||||
Geboortedatum | 14 augustus 1947 | |||||||
Geboorteplaats | Rotterdam, Nederland | |||||||
Lengte | 186 cm | |||||||
Been | Links | |||||||
Positie | Verdediger, spits | |||||||
Clubinformatie | ||||||||
Voetbalcarrière geëindigd in 1981 | ||||||||
Jeugd | ||||||||
| ||||||||
Senioren | ||||||||
| ||||||||
Getrainde teams | ||||||||
| ||||||||
|
Johannes Cornelis (Joop) van Daele (Rotterdam, 14 augustus 1947) is een voormalig Nederlands voetballer, die voor Fortuna Sittard speelde en voor Feyenoord waar hij vaak als pinchhitter werd ingezet. In de tweede finalewedstrijd om de wereldbeker tegen Estudiantes de La Plata in 1970, de return in Rotterdam, maakte hij het beslissende doelpunt.
Van Daele speelde aanvankelijk voor Overmaas en werd op 13-jarige leeftijd lid van Feyenoord.[1] Hij speelde als midvoor in het jeugdteam van Feyenoord en maakte op 31 mei 1964 het beslissende doelpunt tegen het jeugdteam van Tottenham Hotspur.[2] In het tweede elftal van Feyenoord was hij vaak centrale verdediger. Begin juli 1967 liet hij zich op de transferlijst zetten,[3] hij moest toen ƒ 90.000,- kosten.[4] SVV had interesse, maar vond de vraagprijs te hoog, en een poging Van Daele te lenen had geen succes.[5] Van Daele bleef bij Feyenoord spelen en tekende op 10 juni 1970 een contract voor twee jaar als profvoetballer[6] zodat hij zijn baan als loketbeambte bij de PTT kon opzeggen.
Bij de aanvang van het seizoen 1970/71 had trainer Ernst Happel lovende woorden over hem: "Joop van Daele kan ik overal voor inzetten. Voor mij is hij de grote verrassing geweest aan het eind van de vorige competitie."[7] Van Daele stond echter niet in de basisopstelling van Feyenoord, maar werd als invaller gebruikt.
Strijd om de wereldbeker
[bewerken | brontekst bewerken]Zijn bijzondere plaats in de voetbalgeschiedenis dankt Van Daele aan zijn doelpunt in de tweede wedstrijd van de strijd om de wereldbeker voor clubteams in 1970 tegen Estudiantes de La Plata. Nadat de wedstrijd in Buenos Aires in 2–2 was geëindigd, maakte Van Daele (invaller voor Coen Moulijn) op 9 september 1970 in Rotterdam met een hard en laag schot het beslissende doelpunt voor Feyenoord (1–0). Tijdens de vreugdedans daarna werd zijn ziekenfondsbril afgerukt door de Argentijn Oscar Malbernat. Die gaf hem aan zijn ploeggenoot Carlos Pachamé, die hem op de grond platstampte.[8] De Argentijnen beweerden na afloop van de wedstrijd dat ze Van Daele zijn bril hadden afgerukt omdat hij door die bril een gevaar op het veld was; in Zuid-Amerika zou het om die reden verboden zijn te voetballen met een bril op.[9]
Tegen het tijdschrift Hard Gras zei Pachamé in 2005 over Van Daele: "Die kerel zette zijn bril op als ze in de aanval waren en weer af als ze gingen verdedigen. Maar het was duidelijk tegen de regels, dus een van ons pakte hem zijn bril af en toen ging die stuk."
En zijn medespeler Juan Ramon Verón: "Zijn bril viel af. Misschien stapte een van ons er per ongeluk op."[10]
Het brilletje werd het symbool van de wedstrijd, en werd bezongen door Johnny Hoes (Waar is de bril van Van Daele[11]), en door Luc Lutz in het door Toon Hermans geschreven Het brilletje van Van Daele.[12] Het brilletje is te zien in het Feyenoord-museum.[10]
Van Daele speelde vanaf 1972 met contactlenzen in.
Trainerscarrière
[bewerken | brontekst bewerken]Na zijn loopbaan als voetballer werd Van Daele in 1978 assistent-trainer bij Fortuna Sittard. Na twee seizoenen maakte hij als assistent-trainer de overstap naar Excelsior, de club waar hij zijn loopbaan als voetballer eindigde. In 1984 werd hij hoofdtrainer van amateurclub VV Papendrecht, om vervolgens in 1988 als hoofdtrainer de overstap te maken naar Excelsior.
Erelijst
[bewerken | brontekst bewerken]Als speler
Competitie | |||||
---|---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | ||||
Feyenoord | |||||
Mondiaal | |||||
Wereldbeker voor clubteams | 1x | 1970 | |||
Internationaal | |||||
Europacup I | 1x | 1969/70 | |||
UEFA Cup | 1x | 1973/74 | |||
Intertoto Cup | 2x | 1968, 1973 | |||
Nationaal | |||||
Eredivisie | 3x | 1968/69, 1970/71, 1973/74 | |||
KNVB beker | 1x | 1968/69 |
Als trainer
Competitie | ||||
---|---|---|---|---|
Aantal | Jaren | |||
VV Papendrecht | ||||
Districtsbeker West-II | 1x | 1984/85 |
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Lijst van spelers van Feyenoord
- Lijst van spelers van Go Ahead Eagles
- Lijst van spelers van Fortuna Sittard
- Lijst van spelers van Excelsior
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- Brilletje van Van Daele, met foto van het brilletje
- ↑ Joop van Daele uit schaduw, De Tijd, 8 september 1970
- ↑ Talentvolle jeugd van Feijenoord wint eigen toernooi, Het Vrije Volk, 1 juni 1964
- ↑ Van Daele op transferlijst, Het Vrije Volk, 3 juli 1967
- ↑ We zullen echt wel 'ns op ons donder krijgen, Het Vrije Volk, 7 augustus 1969
- ↑ SVV in Eredivisie Een avontuur?, 'Het Vrije Volk, 7 augustus 1969
- ↑ kort bericht, Het Vrije Volk, 11 juni 1970
- ↑ Happel: Complexen zijn nu verdwenen, Het Vrije Volk, 20 augustus 1970
- ↑ Geen woorden maar daden, Het Vrije Volk, 10 september 1970
- ↑ "Happel woedend: "Gangster-team"", Nieuwsblad van het Noorden, 10 september 1970, p. 13. Gearchiveerd op 20 november 2013.
- ↑ a b Joop van Daele en zijn brilletje zestig jaar oud, sportgeschiedenis.nl, 16 augustus 2007
- ↑ Hoes zoekt bril van Van Daele, Het Vrije Volk, 16 september 1970
- ↑ Bril van Joop van Daele inspireerde Toon, Nieuwsblad van het Noorden, 19 september 1970