Johnny Dusbaba

Johnny Dusbaba
Dusbaba als speler van Ajax in juli 1975.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	14 maart 1956
Geboorteplaats	Den Haag,  Nederland
Been	Links
Positie	Centrale verdediger
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1986
Jeugd
FC Den Haag
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1973–1974 1974–1977 1977–1981 1981–1982 1982–1984 1984–1986 FC Den Haag Ajax RSC Anderlecht Standard Luik NAC Breda Sint-Niklaas SK 3300(0) 9300(2) 11700(1) 2200(0) 3600(2) 3100(0)
Interlands
1977–1978  Nederland 400(0)
Portaal    Voetbal

Johnny Dusbaba (Den Haag, 14 maart 1956) is een Nederlands voormalig profvoetballer. Hij was als verdediger actief bij onder meer Ajax, RSC Anderlecht en het Nederlands voetbalelftal.

Dusbaba stond als centrale verdediger niet bekend om zijn verfijnde techniek, wel om zijn soms bikkelharde tussenkomsten. Desondanks werd hij zowel bij Ajax als RSC Anderlecht een titularis. Hij veroverde in de jaren 70 en 80 onder meer drie landstitels en de Europacup II. In zijn latere jaren kwam Dusbaba, die naast het voetbal de reputatie had een echte handelaar te zijn, door overgewicht steeds minder vaak aan spelen toe.

Johnny Dusbaba werd geboren in de Haagse Schilderswijk. Hij was de zoon van een kermisklant. Reeds op jonge leeftijd liet hij school links liggen en zette hij alles in op zijn voetbalcarrière. Hij doorliep de jeugdopleiding van FC Den Haag en maakte op 17-jarige leeftijd zijn debuut in het eerst elftal. Dusbaba maakte deel uit van een talentvolle generatie bestaande uit onder meer Martin Jol en Tscheu La Ling.

Hoewel Dusbaba niet bekendstond als een natuurtalent, maakte hij indruk op Ajax. De Amsterdammers namen de bikkelharde verdediger half 1974 over van FC Den Haag, die kwam samen te spelen met onder meer Arie Haan, Johnny Rep en Willy Brokamp. Een jaar later versierde ook La Ling een transfer naar Ajax, die de naar Valencia vertrokken Rep als rechterspits opvolgde. Onder de trainers Hans Kraay sr. en Rinus Michels was Dusbaba een vaste waarde, maar won hij geen prijzen, Ajax eindigde zowel in 1974/75 als in 1975/76 als 3e in de eredivisie van de 18 clubs. Wèl behaalde Ajax in het seizoen 1975/76, in november 1975, een toen nog historische overwinning thuis in Amsterdam tegen Feyenoord: 6-0! In deze wedstrijd scoorde Ruud Geels maar liefst 5 maal. Het 6e doelpunt van Geels, de 7-0 goal, die door Geels vlak voor het eindsignaal werd gescoord, werd door de scheidsrechter afgekeurd. Geels liep daardoor nog kwaad van het veld af ook. In het Europacup III-toernooi scoorde Ajax in het seizoen 1975/76 21 maal en kreeg 6 tegengoals, een verschil van +15. In de 3e ronde van dat toernooi werd Ajax evenwel nipt uitgeschakeld (december 1975). Pas toen Tomislav Ivić vanaf half 1976 trainer werd, pakte Dusbaba zijn eerste titel met Ajax in het seizoen 1976/77, in een team met onder meer Ruud Krol, Pim van Dord, Frank Arnesen, René Notten, Dick Schoenaker, Sören Lerby, Hans Erkens, Tscheu La Ling, Ruud Geels en Simon Tahamata. Geert Meijer (juli 1975-maart 1979) was door Ajax dat seizoen voor één jaar uitgeleend aan stadsgenoot FC Amsterdam.

Half 1977 belandde Dusbaba bij het Brusselse RSC Anderlecht van trainer Raymond Goethals. Hij werd er verenigd met landgenoten Arie Haan, Rob Rensenbrink, Nico de Bree, Peter Ressel en Ronny van Poucke. Ook Ruud Geels speelde 1 jaar, in het seizoen 1978/79, voor RSC Anderlecht. In zijn eerste seizoen (1977/78) veroverde Dusbaba meteen de Europacup II. De verdediger schopte het in die periode ook tot het Nederlands elftal. Aanvankelijk vormde hij samen met Hugo Broos het centraal verdedigingsduo van paars-wit, in het seizoen 1979/80 speelde hij vooral aan de zijde van Raymond Jaspers. Toen Ivić in 1980 in RSC Anderlecht neerstreek, kwam hij steeds minder aan spelen toe. In 1981 werd hij wel voor het eerst kampioen in België.

Na vier seizoenen in Brussel trok de struise verdediger naar concurrent Standard Luik. Bij de Rouches vond hij onder meer Goethals, Haan en Tahamata terug en moest hij de concurrentie aangaan met centrale verdedigers Theo Poel en Walter Meeuws. Dusbaba werd met Standard voor de tweede keer op rij kampioen. Op de laatste speeldag verzekerde Standard zich van de titel door te winnen van Waterschei. Enkele dagen later verloren de Rouches in de finale van de Europacup II van FC Barcelona. In 1984 ontdekte onderzoeksrechter Guy Bellemans in de zogenaamde Bellemans-affaire dat Standard de spelers van Waterschei had omgekocht. Dusbaba kwam in zowel de finale als de titelwedstrijd niet in actie voor de Rouches.

In 1982 keerde Dusbaba terug naar Nederland. Hij sloot zich, samen met Ruud Geels, aan bij NAC Breda, waar de zwaarlijvige verdediger ook geen titularis was. De club zakte een jaar na zijn transfer terug naar de eerste divisie, door als 17e van de 18 clubs te eindigen in de eredivisie in het seizoen 1982/83. Dusbaba, die inmiddels meer dan 100 kg woog, mocht na twee jaar opkrassen. Hij trok naar Sint-Niklase SK waarmee hij eveneens na een jaar naar tweede klasse degradeerde. Op 30-jarige leeftijd zette hij een punt achter zijn spelerscarrière.

Seizoen	Club	Competitie	Wed.	Goals
1973/74	FC Den Haag	Eredivisie	33	0
1974/75	Ajax		31	0
1975/76			28	0
1976/77			34	2
1977/78	RSC Anderlecht	Eerste klasse	33	0
1978/79			34	0
1979/80			33	1
1980/81			17	0
1981/82	Standard Luik		16	0
1982/83	NAC Breda	Eredivisie	19	0
1983/84		Eerste divisie	17	2
1984/85	Sint-Niklase SK	Eerste klasse	26	0
1985/86		Tweede klasse	5	0
TOTAAL			326	5

Als speler van Anderlecht maakte Dusbaba zijn debuut voor het Nederlands voetbalelftal. Het was toenmalig bondscoach Ernst Happel die hem op 31 augustus 1977 liet debuteren voor Oranje. De verdediger mocht toen na 65 minuten invallen voor Wim Rijsbergen in het WK-kwalificatieduel tegen IJsland. Diezelfde Rijsbergen mocht hij twee maanden later in het WK-kwalificatieduel tegen Noord-Ierland ook vervangen. Twee weken later liet Happel hem de volle 90 minuten meespelen tegen België.

Omdat Dusbaba in de voorbereiding op het WK 1978 buiten de basisploeg van Happel dreigde te vallen bedankte hij voor de eer en ging niet mee naar Argentinië. Op 11 oktober 1978 speelde Dusbaba onder bondscoach Jan Zwartkruis zijn laatste interland voor Oranje. Het ging om een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Zwitserland (3-0 thuiszege). Dusbaba viel na een half uur in voor Hugo Hovenkamp.

Naast zijn voetbalcarrière was ook de handelsgeest van Dusbaba bekend. Als jonge speler van Ajax handelde hij al vanuit de kofferbak van zijn auto. Bij RSC Anderlecht had hij zelfs het materiaalhok omgebouwd tot een zaak, waar hij naar eigen zeggen zeventigduizend frank per week omzette aan leren jassen, televisies en videorecorders. Na zijn loopbaan als voetballer opende hij in België zijn eigen kledingzaak.

Competitie	Aantal	Jaren
Ajax
Eredivisie	1x	1976/77
RSC Anderlecht
Eerste klasse	1x	1980/81
Europacup II	1x	1977/78
Europese Supercup	1x	1978
Trofee Jules Pappaert	1x	1977
Nationale trofee voor sportverdienste	1x	1978
Standard Luik
Eerste klasse	1x	1981/82
Belgische Supercup	1x	1982

• Was coach van zaalvoetbalploeg De Putters in Oostende.
• Dusbaba's motto luidde: "Als er geschopt moet worden, dan schop ik het eerst."

Commons heeft media­bestanden in de categorie Johnny Dusbaba.

• Lijst van spelers van ADO Den Haag
• Lijst van spelers van Ajax
• Lijst van spelers van RSC Anderlecht
• Lijst van spelers van Standard Luik
• Lijst van spelers van NAC Breda
• Lijst van spelers van het Nederlands voetbalelftal