[go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Isle of Man TT 1953

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1953 hoofdraces
Snaefell Mountain Course
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 8 tot 12 juni 1953
Organisator ACU
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Tweede Vlag van Australië Ken Kavanagh
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Lightweight 250 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Tweede Vlag van Duitsland Werner Haas
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche
Lightweight 125 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Tweede Vlag van Duitsland Werner Haas
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
TT van Man 1953 overige races
Clubmans Senior TT
Eerste Bob Keeler
Tweede Eddie Crooks
Derde Alan Holmes
Clubmans Junior TT
Eerste Derek Powell
Tweede Owen Greenwood
Derde Jack Bottomley
Clubmans 1000 cc TT
Eerste C.P. Douglas
Tweede G.P. Clark
Derde P.L. Peters

De Isle of Man TT 1953 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1953. De races werden verreden van 8 tot en met 12 juni op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man. In de TT kwamen de 125cc-, de 250cc-, de 350cc- en de 500cc-klasse aan de start.

De TT van Man kostte in 1953 vijf levens: Op 8 juni verongelukte Harry Stephens tijdens de Junior TT met zijn Norton 40M manx bij Bishopscourt en tijdens dezelfde race verongelukte Thomas Swarbrick met een AJS 7R bij de 13e mijlpaal. TT Marshal Bernard Rodgers kwam op 10 juni om het leven bij een verkeersongeval ter hoogte van Ballagarraghyn. Op 12 juni verongelukte de Australiër Geoffrey Walker tijdens de Senior TT bij Kerrowmoar met een Norton 30M Manx en in dezelfde race ook voormalig wereldkampioen Les Graham met zijn MV Agusta 500 4C op Quarterbridge Road bij de "bottom of Bray Hill". Dit was een dag nadat Graham voor het eerst van zijn leven een race in de Isle of Man TT had gewonnen, de Lightweight 125 cc TT. Bruno Ruffo, die al een groot deel van het seizoen 1952 had gemist na een zware val in de Duitse Grand Prix, viel in de trainingen opnieuw zo hard dat hij besloot zijn carrière te beëindigen. Hetzelfde overkwam Rudi Felgenheier die bij een verkeersongeval tijdens een onofficiële training zwaar geblesseerd raakte. Bijna alle races kenden een interval-start, maar de Lightweight 125 cc TT kende een massastart. De Clubman-races reden tegelijk. De Rhodesiër Ray Amm was enorm succesvol: hij won zowel de Junior TT als de Senior TT.

Senior TT (500 cc)

[bewerken | brontekst bewerken]
Een Norton 30M Manx, waarop Ray Amm reed

De Italiaanse merken die stuk voor stuk Angelsaksische coureurs hadden aangetrokken om in de TT van Man en de Ulster Grand Prix te presteren, kwamen voorlopig van een koude kermis thuis. Ray Amm en Jack Brett waren met hun Norton Manx' de snelsten en alleen Reg Armstrong scoorde met de Gilera 500 4C een podiumplaats, maar zijn machine miste vermogen en in de laatste ronde moest hij ook nog zijn ketting opnieuw over de tandwielen leggen. De andere Gilera-rijders Geoff Duke en Dickie Dale haalden de finish niet, maar voor MV Agusta was het resultaat dramatisch toen Les Graham bij Bray Hill ten val kwam en overleed. Het team trok zich voor de rest van het seizoen terug, maar startte wel weer in de thuisrace, de GP des Nations.

Uitslag Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 2:48"51'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 2:49"03'8 6
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 2:49"16'8 4
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 2:50"49'6 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 2:54"25'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton 3:02"13'0 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Frend Norton 3:02"44'6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Sherry AJS 3:03"13'4
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Pearce Matchless 3:03"28'4
10 Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton 3:05"15'8
11 Vlag van Australië Laurie Bolter Norton 3:05"18'6
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Norris Norton 3:06"36'6
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Houseley Norton 3:07"22'8
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Templeton Matchless 3:09"09'2
15 Vlag van Nieuw-Zeeland Ray Laurent Norton 3:09"25'6
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt BSA 3:09"46'0
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Pantin Norton 3:09"51'8
18 Vlag van Verenigde Staten Nick Nicholson Norton 3:10"25'2
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Norton 3:11"15'0
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Bailey Norton 3:11"29'2

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Geoffrey Walker Norton Val (†)
Vlag van Australië Keith Bryen Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Brown Norton Val[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta Val (†)
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera Teambeleid[2]
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera Teambeleid[2]

Junior TT (350 cc)

[bewerken | brontekst bewerken]

De Junior TT werd een prooi voor Norton, met Ray Amm en Ken Kavanagh op de eerste twee plaatsen. De Italiaanse merken hadden nog geen interesse voor de 350cc-klasse getoond, maar nu finishte er één in de Junior TT: Fergus Anderson werd derde met de eerste versie van de Moto Guzzi Monocilindrica 350, nu nog een tot 317 cc opgeboorde Moto Guzzi Gambalunghino. Die machine zou in de loop van het jaar doorontwikkeld worden en Anderson de wereldtitel brengen. De Velocette KTT Mk VIII had haar tijd nu wel gehad: de eerste finisher was R.F. Walker op de 31e plaats, mede omdat Cecil Sandford uitviel. Les Graham startte met het eerste prototype van de MV Agusta 350 4C, maar viel uit. Door zijn latere overlijden en het terugtrekken van het team van MV Agusta zou die machine pas in 1954 weer aan de start komen. .

Uitslag Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 2:55"05'0 8
2 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 2:55"14'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 2:57"40'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 2:58"40'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 3:20"21'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS 3:03"02'0 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford Norton 3:05"23'0
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS 3:07"48'2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter AJS 3:08"02'6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Clark AJS 3:09"18'0
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark AJS 3:09"27'8
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vic Willoughby Norton 3:09"32'0
13 Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson AJS 3:09"35'0
14 Vlag van Australië George Scott AJS 3:11"00'0
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike O'Rourke AJS 3:11"26'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Brown AJS 3:11"30'8
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Julian AJS 3:12"11'0
18 Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton 3:12"15'0
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler AJS 3:13"17'2
20 Vlag van Australië Tony McAlpine Norton 3:13"50'6
23 Vlag van Australië Keith Bryen Norton 3:14"17'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Ernie Ring AJS
Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Stephen Norton Val (†)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Templeton AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Frend AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Thomas Swarbrick AJS Val (†)
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Karl Hofman DKW
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Harwood AJS
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi

Lightweight 250 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]
De NSU Rennmax werd in de TT van Man nog tweede, maar bracht Werner Haas uiteindelijk de wereldtitel van 1953.

Voor het eerst deden de Duitse fabrikanten een aanval op de hegemonie van Moto Guzzi in de Lightweight TT, maar Guzzi kwam met de nieuwe Moto Guzzi Bialbero 250 met dubbele bovenliggende nokkenassen en daarmee was Fergus Anderson de snelste. Werner Haas verloor met zijn NSU Rennmax slechts 17 seconden en Siegfried Wünsche werd met de DKW RM 250 derde. Reg Geeson werd met zijn zelfbouw-REG tiende. Een andere zelfbouwmachine, de CTS van Chris Tattersall, haalde de finish niet.

Uitslag Lightweight TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 1:46"53 8
2 Vlag van Duitsland Werner Haas NSU 1:47"10 6
3 Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW 1:51"20 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 1:52"40 3
5 Vlag van Australië Sid Willis Velocette 2:00"08 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi 2:01"02 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Petty Norton 2:01"17
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arnold Jones Excelsior 2:05"20
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster Velocette 2:05"51
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Reg Geeson REG 2:06"14
11 Bill Maddrick Moto Guzzi 2:07"00
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Barrett Phoenix-JAP 2:07"23
13 Frank Cope AJS 2"08"57
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Hardy Rudge 2:10"19
15 J. G. Horne Horne-Rudge 2:12"57
16 Vlag van Denemarken Svend-Aage Sørensen Excelsior 2:14"29
17 R.J. Weston Rudge 2:15"49
18 R.D. McCutcheon Excelsior 2:18"08

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Tattersall CTS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus Moto Guzzi
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Otto Daiker NSU
Vlag van Duitsland Walter Reichert NSU
Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU
Vlag van Ierland Reg Armstrong NSU
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti NSU
Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Kavanagh Moto Guzzi

Lightweight 125 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Een MV Agusta 125 Bialbero, waarop Les Graham reed

Nog steeds trok de Ultra-Lightweight TT (overigens omgedoopt tot Lightweight 125 cc TT) weinig rijders. Slechts 22 kwamen er aan de start en 12 haalden de eindstreep. Les Graham scoorde zijn eerste overwinning met de MV Agusta 125 Bialbero én zijn eerste overwinning op het eiland Man, bijna een minuut voor de heftig strijdende Werner Haas en Cecil Sandford, die met slechts 0,2 seconde verschil over de finish gingen. Mondial bleef puntloos, maar het had zich (tijdelijk) teruggetrokken uit het wereldkampioenschap. Archie Fenn werd met een Mondial 125 Monoalbero-productieracer zevende en Dickie Dale viel uit.

Uitslag Lightweight 125 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham (†) MV Agusta 1:27"19 8
2 Vlag van Duitsland Werner Haas NSU 1:28"00 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta 1:28"02 4
4 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta 1:32"29 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arnold Jones MV Agusta 1:40"39 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta 1:41"16 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Archie Fenn Mondial 1:41"20
8 W.N. Webb MV Agusta 1:43"20
9 J.A. Thomson MV Agusta 1:44"56
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow MV Agusta 1:49"44
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Purslow MV Agusta 1:52"42
12 N.R. Jones BSA 2:03"07

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Mondial
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Rupert Hollaus NSU
Vlag van Duitsland Otto Daiker NSU
Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU
Vlag van Duitsland Walter Reichert NSU
Vlag van Duitsland Georg Braun Mondial
Vlag van Duitsland Karl Lottes MV Agusta
Vlag van Spanje Marcello Cama Montesa
Vlag van Ierland Reg Armstrong NSU
Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini
Vlag van Italië Luigi Zinzani Morini
Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta
Vlag van Italië Paolo Campanelli MV Agusta
Vlag van Nederland Drikus Veer Morini
Vlag van Nederland Lo Simons Mondial

Overige races

[bewerken | brontekst bewerken]
BSA B 32 Gold Star.
Vincent Black Lightning

De Clubmans-klassen reden tegelijk, waarbij de Clubmans 1000 cc TT na twee jaar afwezigheid weer terugkwam. Zij werd weer uitsluitend gereden met Vincent Black Lightnings, waarvan er slechts acht aan de start kwamen. Richard Madsen-Mygdal reed aan de leiding toen hij in botsing kwam met een deelnemer uit de Clubmans Junior-klasse. Madsen-Mygdal werd afgevoerd naar het ziekenhuis en de overwinning ging naar G.P. Douglas. In de Clubmans Senior TT voerden de Norton Manx-productieracers de boventoon, maar in de Junior-klasse waren dat BSA BB32 Gold Stars.

Clubmans Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1 Bob Keeler Norton 1:20"43'4
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Crooks Norton 1:21"49'8
3 Alan Holmes Norton 1:22"22'2
4 Derek Powell Triumph 1:22"25'8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton 1:23"04'2
6 Harry Plews Norton 1:23"24'0
7 W.R. Oldfield Triumph 1:23"46'2
8 R. Ellis Norton 1:25"37'8
9 W. Shekell Norton 1:25"40'4
10 S.T. Seston Norton 1:25"49'0
11 D. Andrews Matchless 1:25"51'8
12 R.E. Jerrard Norton 1:26"19'4
13 F.O. Coleman Norton 1:26"24'6
14 W.H. Wilshere Triumph 1:26"59'2
15 L.B. King Triumph 1:27"25'2
16 C.E. Watson Norton 1:28"32'6
17 D. Naylor BSA 1:29"09'9
18 P.G.K. Baldwin AJS 1:29"14'0
19 J.R. Mason Ariel 1:29"24'0
20 A.S. Avis Triumph 1:29"45'0

Clubmans Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1 Derek Powell BSA 1:52"57'8
2 Owen Green BSA 1:54"18'0
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Bottomley Norton 1:54"21'6
4 Philip Palmer BSA 1:54"52'0
5 A.M. Sutton BSA 1:55"00'0
6 W.R. Oldfiel BSA 1:55"37'0
7 I. Lloyd BSA 1:55"40'4
8 H.A. Voice BSA 1:55"43'0
9 H. McKenzie BSA 1:56"01'0
10 M.E.J. Taft BSA 1:56"06'8
11 A.F.J.D. Martin BSA 1:56"15'0
12 Ewen Haldane BSA 1:56"41'8
13 Roy Ingram Norton 1:56"52'2
14 J.H.T Harris BSA 1:56"59'0
15 S.T. Seston BSA 1:57"21'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Brown BSA 1:57"21'0
17 D.A. Wright BSA 1:57"37'2
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Salt BSA 1:58"17'8
19 A.S. Bowie BSA 1:58"25'0
20 E. Baxter BSA 1:58"44'8

Clubmans 1000 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans 1000 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1 G.P. Douglas Vincent 1:51"04
2 G.P. Clark Vincent 1:54"04
3 P.L. Peters Vincent 2:01"59
4 L.F. Pittam Vincent 2:06"36
5 D.L. Buss Vincent 2:06"37
6 J.O. Finch Vincent 2"34"00

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Richard Madsen-Mygdal Vincent Val
Les Floodgate Vincent Val[3]
  • Richard Madsen-Mygdal nam in 1953 voor de enige keer deel aan de Isle of Man TT. Met een 1.000 cc Vincent reed hij met zijn kersverse bruid Stella achterop naar Man en met die motorfiets startte hij in de Clubmans 1000 cc TT. In die wedstrijd waren ook de 350cc-machines van de Clubmans Junior TT in de baan. Madsen-Mygdal deed het erg goed. Hij lag in zijn klasse aan de leiding met 40 seconden voorsprong en haalde de eerder gestarte 350cc-machines in. Toen hij een rijder bij Brandywell wilde inhalen week die naar rechts uit, precies naar de kant waar Madsen-Mygdal hem inhaalde. Die kon niet anders dan de berm in rijden. Hij bracht de rest van de TT én zijn wittebroodsweken in het ziekenhuis door vanwege een schedelbreuk. In het bed naast hem in Nobles Hospital in Douglas lag George Brown, die in de Senior TT gevallen was. Madsen-Mygdal's zoon David startte in 1982 voor het eerst in de Manx Grand Prix en in 2014 had hij al 123 starts in de Isle of Man TT en 31 starts in de Manx Grand Prix op zijn naam.
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1952
FIM wereldkampioenschap wegrace
5e seizoen (1953)
Volgende race:
TT Assen 1953

Vorige race:
Isle of Man TT 1952
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1954