I racconti di Canterbury
Uiterlijk
I racconti di Canterbury | ||||
---|---|---|---|---|
Alternatieve titel(s) | The Canterbury Tales | |||
Regie | Pier Paolo Pasolini | |||
Producent | Alberto Grimaldi | |||
Scenario | Pier Paolo Pasolini | |||
Verhaal | Geoffrey Chaucer (verhaal) | |||
Gebaseerd op | The Canterbury Tales van Chaucer | |||
Hoofdrollen | Hugh Griffith Laura Betti Ninetto Davoli | |||
Muziek | Ennio Morricone | |||
Montage | Nino Baragli | |||
Cinematografie | Tonino Delli Colli | |||
Production design | Dante Ferretti | |||
Distributie | United Artists | |||
Première | 2 juli 1972 | |||
Genre | Drama, komedie, roadmovie | |||
Speelduur | 112 minuten | |||
Taal | Italiaans Engels | |||
Land | Italië Frankrijk | |||
Voorloper | Il Decameron | |||
Vervolg | Il fiore delle Mille e una notte | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
MovieMeter-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel | ||||
(en) AllMovie-profiel | ||||
|
I racconti di Canterbury (Engels: The Canterbury Tales) is een Italiaanse komische dramafilm uit 1972 onder regie van Pier Paolo Pasolini. Het scenario is gebaseerd op het gelijknamige verhaal van de Engelse auteur Geoffrey Chaucer. Pasolini won met deze film de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn.
De film is het tweede deel in Pasolini's "Trilogie van het Leven".
Verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]Een groep pelgrims onderneemt een lange voettocht naar Canterbury. Iedere deelnemer vertelt een seksueel getint verhaal om de tijd sneller te doen verlopen.
Rolverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]Acteur | Personage |
---|---|
Hugh Griffith | Sir January |
Laura Betti | Vrouw uit Bath |
Ninetto Davoli | Perkins |
Franco Citti | Duivel |
Josephine Chaplin | May |
Alan Webb | Oude man |
Pier Paolo Pasolini | Geoffrey Chaucer |
Vernon Dobtcheff | Landeigenaar |
Adrian Street | Vechter |
Michael Balfour | John |
Jenny Runacre | Alison |
Tom Baker | Jenkin |
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) I racconti di Canterbury in de Internet Movie Database