Elzenvliegen
| Elzenvliegen | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Sialis lutaria | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Familie | |||||||||
| Sialidae Leach, 1815 | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Elzenvliegen op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
Elzenvliegen[1] of slijkvliegen (Sialidae) zijn een familie van insecten die behoren tot de orde grootvleugeligen (Megaloptera) en zijn een familie van vliegende insecten.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Deze insecten hebben een donker lichaam met rookbruine, geaderde vleugels. De lichaamslengte komt meestal niet boven de 1,5 cm.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Volwassen elzenvliegen leven van nectar en worden meestal zittend op oevervegetatie gevonden. Het zijn zwakke vliegers; bij verstoring vliegen ze op maar gaan een eindje verder weer zitten in plaats van weg te vliegen.
De larven leven onder water van kleine diertjes en lijken wel op een duizendpoot vanwege de vele, poot-achtige tracheeënkieuwen aan het achterlijf. Het zijn goede zwemmers die tweemaal overwinteren voordat verpopping plaatsvindt. Dit gebeurt op het land, na ongeveer een week komt de pop uit.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]De eieren worden meestal afgezet in de nabijheid van water. De uitgekomen larven hebben volledig ontwikkelde poten. Ze zijn volgroeid binnen een jaar.
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Deze familie bestaat uit slechts één genus met in Noord- en Centraal-Europa zes, sterk op elkaar gelijkende soorten. Ze zijn nog het best te onderscheiden aan het biotoop waarin de soort wordt gevonden, een bekende is de soort Sialis lutaria. Andere soorten zijn S. flavilatera, die in modderig, stilstaand water leeft, en S. fuliginosa, in meer stromend en zuurstofrijk water leeft.
Geslachten
[bewerken | brontekst bewerken]Genera: Indosialis - Nipponosialis - Sialis
In Nederland waargenomen soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1970). Het leven der dieren Deel II: Insecten. Het Spectrum, Antwerpen, Pagina 340, 341. ISBN 90 274 8621 2.