De proloog was een individuele tijdrit van 5,2 km in de straten van Steenwijk. De NederlanderLars Boom had lange tijd de toptijd in handen, maar op het einde verpulverde de CanadeesSvein Tuft die tijd nog met 6".
De derde etappe was een die volledig op Belgisch grondgebied verreden werd, en bracht de renners van Ronse door de heuvelachtige Vlaamse Ardennen terug naar Ronse. Met de Oude Kwaremont op 11 km van de finish was er een echte scherprechter in de finale. Op 40 km van de streep gingen er 5 renners vandoor: de NederlandersKoos Moerenhout en Lars Boom, de DuitsersTony Martin en Simon Geschke en de Noor en leider in het jongerenklassement Edvald Boasson Hagen. Hagen, Geschke en Boom werden weer ingerekend door het uitgedunde peloton, maar Martin en Moerenhout bleven volharden in de aanval. Hagen probeerde op de Oude Kwaremont om er terug naartoe te rijden, maar de voorsprong van meer dan een minuut bleek te groot. In de sprint won Moerenhout al bij al gemakkelijk voor Martin, die de nieuwe leider werd in zowel het algemene klassement als het jongerenklassement. De pelotonspurt werd gewonnen door de AustraliërAllan Davis, die de handen in de lucht stak, denkende dat hij gewonnen had. In het puntenklassement komt Davis op gelijke hoogte van zijn landgenoot Robbie McEwen die wel de trui behield.
Met de traditionele aankomst in Sittard moest het peloton een light-versie van de Amstel Gold Race verwerken. Een groep van elf renners waren in het begin van de rit ervandoor gegaan, waaronder 5 Belgen. Na al de heuvels bleven ze nog met zeven over: de SpanjaardRuben Perez Moreno, de Belgen Michael Van Staeyen, Thomas De Gendt en Gorik Gardeyn, de AustraliërJack Bobridge, de DuitserDominik Nerz en Kazachs kampioen Maksim Goerov. Op 2 km van de streep viel Bobridge aan, en hij werd niet meer gegrepen door zijn medevluchters. Perez won de sprint van de achtervolgers, voor de drie Belgen en de Duitser. De pelotonsprint voor de zevende plaats werd gewonnen door Gert Steegmans, de vierde Belg in de top 10. In de klassementen veranderde er niets.
De laatste etappe van deze Eneco Tour was een individuele tijdrit over 16,9 km. De DeenAlex Rasmussen zette vrij vroeg op de middag al een kanon-tijd neer: 20'33", wat neerkomt op een gemiddelde van bijna 50 km/u. Maar toen kwam de NederlanderMaarten Tjallingii die deze tijd nog verbeterde met 3". Maar waar het echt om ging in deze tijdrit was de eindzege: de strijd tussen leider Tony Martin en eerste achtervolger op 11" Koos Moerenhout. Bij het tussenpunt na 7,2 km stond Rasmussen aan de leiding, maar het was uitgerekend Martin die als enige sneller was daar: hij klokte een tijd af van 8'36", 6" sneller dan Rasmussen, en 12" sneller dan Moerenhout. Ondertussen stelde de NoorEdvald Boasson Hagen zijn derde plaats in het klassement veilig door te eindigen in 20'. Moerenhout finishte in een knappe tijd van 20'44", waardoor hij in de etappe zesde eindigde. En dan was het uitkijken naar de tijd van Martin: 20'24". Hiermee was de Duitser 12" sneller dan Tjallingii. Met deze etappe-overwinning geeft hij zijn eindzege dus nog extra glans. Opmerkelijk is ook dat negen renners uit de top 10 ook in de top 10 stonden van de proloog, en dat zeven onder hen in de top 10 staan van het eindklassement.