Danny Pieters

Danny Pieters
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemeen
Volledige naam	Danny Cyrille Pieters
Geboren	Ukkel, 13 oktober 1956
Regio	Vlaanderen
Land	België
Functie	Politicus
Partij	1998 - 2001 VU-iD21 2001 - heden N-VA
Functies
1999 - 2003	Volksvertegenwoordiger
2010 - 2013	Senator
2010 - 2011	Voorzitter Senaat
2013	Gemeenteraadslid Leuven[1]
Portaal    Politiek

Danny Cyrille Pieters (Ukkel, 13 oktober 1956) is een Belgisch hoogleraar socialezekerheidsrecht en rechtsvergelijking aan de Katholieke Universiteit Leuven en Vlaams-nationalistisch politicus. Hij zetelde als senator voor de N-VA en was voorzitter van deze instelling van 2010 tot 2011.

Danny Pieters studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij was tijdens zijn studies in Leuven lid van het Katholiek Studentencorps te Brussel, dat tot het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond behoort, en tijdens zijn studies in Keulen lid van K.D.St.V. Rheinland Köln, die tot het Cartellverband der katholischen deutschen Studentenverbindungen behoort. Op 15 februari 1985 behaalde hij zijn doctoraat in de rechten op een proefschrift "Sociale grondrechten op prestaties in de grondwetten van de lidstaten van de Europese Gemeenschap", waaraan de vierjaarlijkse Europese Emile Bernheim-prijs werd toegekend.

Van 1986 tot 1992 was hij buitengewoon hoogleraar Nederlands, vergelijkend en Europees socialezekerheidsrecht aan de Universiteit van Tilburg in Nederland, alsook was hij tot oktober 1989 hoofddocent aan de rechtsfaculteit aan de Universiteit van Tilburg. Van 1988 tot 2000 was hij directeur van het ERASMUS- en TEMPUS-programma 'Sociale zekerheid in Europa'. Sinds 1988 is hij verbonden aan de faculteit Rechtsgeleerdheid van de KU Leuven, sinds 1996 als gewoon hoogleraar.

Van 1992 tot 1999 was hij gewoon hoogleraar socialezekerheidsrecht aan de Katholieke Universiteit Brussel.

Van 1991 tot 1999 was hij lid van het toezichtscomité van de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid en lid van de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.

In 1993 werd hij hoofd van de onderzoekseenheid Europese en sociale zekerheid (RUESS) van de KU Leuven. De onderzoekseenheid is betrokken bij verschillende onderzoeksprojecten voor de Belgische, Nederlandse en Europese administraties en werkt ook in verschillende projecten met vele Centrale- en Oost-Europese staten.

In 1994 werd hij secretaris-generaal van het European Institute of Social Security, een internationale wetenschappelijke organisatie met 400 leden en 18 nationale sectoren. Van 1996 tot 1999 was hij lid van de toezichtsraad van het Max-Planck-Institut für Ausländisches und Internationales Sozialrecht te München en in 1998 werd hij programmadirecteur van het masterprogramma European Social Security aan de KU Leuven.Van 2003 tot 2005 was hij coördinator Studentenbeleid in het bestuur van de KU Leuven. In 2009 werd hij programmadirecteur Engelstalige programma's van de rechtsfaculteit van de KU Leuven en in 2010 voorzitter van de Raad van Bestuur van de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB).

In 2009 verscheen van zijn hand het boek Onze sociale zekerheid: anders en beter, dat in de Kamer werd voorgesteld door Guy Peeters, algemeen secretaris van de Socialistische Mutualiteiten.

Hij werd bekroond met de titel van "Mejor juslaboralista internacional del año 2000" door de Asturische vereniging van experts in sociaal recht.

In 2005 werd hij lid van de Academia Europaea.

In september 2022 werd hij toegelaten tot het emeritaat.

Pieters was van 1999 tot 2003 voor de Volksunie lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Als lid van de "bende van vier" (Geert Bourgeois, Frieda Brepoels, Danny Pieters en Karel Van Hoorebeke) stemde hij tegen het Lambermontakkoord. Bij het uiteenvallen van de Volksunie was hij een van de stichtende leden van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA).

Als federaal volksvertegenwoordiger was hij van 2002 tot 2003 plaatsvervangend lid van de Conventie over de Toekomst van Europa.

Bij de Europese verkiezingen van 7 juni 2009 stond hij als tweede opvolger op de Europese lijst van N-VA.

Van februari tot juli 2010 was hij voorzitter van de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB). Hij werd in deze hoedanigheid door Jef Roos opgevolgd.^[2]

Bij de federale verkiezingen van 13 juni 2010 stond hij op de vijfde plaats bij de effectieven op de Senaatslijst van de N-VA. Met meer dan 40.000 voorkeurstemmen werd hij verkozen in de Senaat.

In de zitting van 20 juli 2010 werd hij verkozen tot Voorzitter van de Senaat, de eerste keer in de geschiedenis van België dat deze functie werd bekleed door een Vlaams-nationalist.^[3] Hij bleef dat tot 10 oktober 2011, toen duidelijk werd dat de N-VA niet in de nieuwe regering zou zitten en hij plaats ruimde voor Sabine de Bethune CD&V).^[4]

Op 4 september 2010 belastte Koning Albert II Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) met een bemiddelingsopdracht om samen met Kamervoorzitter André Flahaut (PS) de afgesprongen regeringsonderhandelingen opnieuw op te starten.^[5] Op 5 oktober 2010 werden de bemiddelaars André Flahaut en Danny Pieters na een audiëntie in het Paleis van Laken van hun opdracht ontheven.^[6]

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 werd Pieters als lijsttrekker voor N-VA in Leuven verkozen als gemeenteraadslid.^[7]

Van 1 augustus 2013 tot 31 juli 2017 was Pieters vicerector van de groep Humane Wetenschappen van de KU Leuven onder rector Rik Torfs. Pieters zette daardoor zijn mandaten als gemeenteraadslid en senator vroegtijdig stop.^[8][9] Hij werd in de Senaat vanaf medio juli 2013 vervangen door Veerle Stassijns.^[10]

Van 2016 tot 2020 was hij lid van de Federale Deontologische Commissie.

In augustus 2020 werd hij door zijn partij N-VA voorgedragen als rechter bij het Grondwettelijk Hof.^[11] In december 2020 werd zijn benoeming bij het Grondwettelijk Hof goedgekeurd in de Kamer.^[12]