[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Brenda Lee

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Brenda Lee
Brenda Lee in 1977
Brenda Lee in 1977
Algemene informatie
Volledige naam Brenda Mae Tarpley
Bijnaam Little Miss Dynamite
Geboren 11 december, 1944
Atlanta, Georgia
Geboorteplaats Grady Memorial HospitalBewerken op Wikidata
Land Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1955 – heden
Genre(s) rockabilly, rock-'n-roll, country en pop
Label(s) Decca Records
MCA Nashville Records
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Brenda Mae Tarpley (Atlanta, 11 december 1944), beter bekend als Brenda Lee, is een Amerikaans zangeres. Ze is actief onder de genres rockabilly, rock-'n-roll, country en pop. Brenda Lee is het best bekend van haar hits I'm Sorry en Rockin' Around the Christmas Tree. Brenda Lee is opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, de Country Music Hall of Fame en de Rockabilly Hall of Fame.[1][2][3]

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Vroegere jaren

[bewerken | brontekst bewerken]

Lee was van jongs af aan muzikaal actief, tijdens kerkdiensten zong ze solo's en memoriseerde melodieën op jonge leeftijd door naar de radio te luisteren en ze na te fluiten. Lees eerste aanraking met de muziekwereld was toen ze een door de school georganiseerde regionale zangwedstrijd won. Haar prijs was een liveverschijning tijdens een radioshow van Atlanta, Starmakers Revue, het volgende jaar trad ze daar op. Op tienjarige leeftijd was ze de grootste verdiener in haar gezin; haar vader was in 1953 overleden. Lee verscheen op televisie en radio. Nadat Lee in The Peach Blossom Special verscheen, veranderde de producer van de show haar naam in Lee, want Tarpley klonk te lastig om te onthouden.

Doorbraak

[bewerken | brontekst bewerken]

Lee brak door in de muziek- en showbusinesswereld in februari 1955, toen ze verscheen op een radiostation uit Swainsboro, om Red Foley te zien in Augusta. Een diskjockey uit Augusta haalde Foley over om naar Lee te luisteren nog voor Foley zijn show zou geven. Foley was onder de indruk van de tienjarige meid met de krachtige stem en liet haar het nummer "Jambalaya" zingen tijdens de show. Op 31 maart zong Lee tijdens de Ozark Jubilee-show in Springfield, Missouri. De komende vijf jaar zou ze nog vele verschijningen maken. In 1956 ondertekende Lee een contract met platenlabel Decca Records.

Grootste succes

[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen 1958 en 1965 had Lee haar grootste hits. Succesvolle nummers van Lee tijdens die periode waren onder andere "Jambalaya (On the Bayou)", "Sweet Nothin's", "I Want to Be Wanted", "All Alone Am I", "Break It to Me Gently" "Fool #1" en "Dum Dum". Lee had een hit met het nummer "Rockin' Around the Christmas Tree" uit 1958, een kerstnummer. Dit is haar meest verkochte nummer. In 1959 toerde Lee door het Verenigd Koninkrijk, waar ze toentertijd meer aanzien had dan in de Verenigde Staten. In 1960 was Lee's voorprogramma de toen nog beginnende en onbekende band The Beatles.[4] In 1960 had ze een nummer 1-hit met "I'm Sorry", dat in de Billboard Pop Chart stond. Het was haar eerste gouden single. Later werd het nummer genomineerd voor een Grammy Award. Lees laatste top 10-single was in 1963 "Losing You".

Latere loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Na de tweede helft van de jaren 60 was Lee minder actief. Dit veranderde gedurende de jaren 70, toen ze weer succes had in het countrygenre. Belangrijke nummers die zij uitbracht waren "My Boy Lollipop", "Nobody Wins", "Sunday Sunrise", "Wrong Ideas", "Big Four Poster Bed", "Rock on Baby", "He's My Rock", "Tell Me What It's Like", "The Cowboy and the Dandy" en "Broken Trust". In 1982 bracht Lee samen met Dolly Parton, Kris Kristofferson en Willie Nelson een album uit, getiteld The Winning Hand. Het werd een succesvol album en bereikte de top tien in de countryalbumhitlijst van de VS.[5] Lees laatste bekende hit dateert van 1985, een duet met George Jones: "Hallelujah, I Love Her So".

In 1982 werd ze opgenomen in de Georgia Music Hall of Fame en in 1997 in de Country Music Hall of Fame.

Tegenwoordig is Lee nog steeds actief, hoewel niet zoals vroeger. Nu en dan geeft ze nog eens optredens. In 2004 verscheen haar autobiografie: Brenda Lee: Little Miss Dynamite.

Haar kerstnummer "Rockin' Around the Christmas Tree", opgenomen in 1958, bereikt op 9 december 2023 de 1e plaats van de Amerikaanse Billboard Hot 100. Brenda is daarmee de oudste artiest die dat (tot dan) heeft gepresteerd.

Ze wordt ook genoemd in het nummer "Radar Love" van de Haagse rockband Golden Earring.

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Singles

[bewerken | brontekst bewerken]
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Ich will immer auf dich warten 1964 09-01-1965 33 4
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
Bigelow 6-200 1958 - - -
Dynamite 1957 - - -
I'm Sorry 1960 01-08-1960 2 24
I Want to Be Wanted 1960 01-11-1960 17 4
Emotions 1961 01-02-1961 6 12
Dum Dum 1961 01-08-1961 10 8
All Alone Am I 1962 01-12-1962 6 16
Your Used to Be 1963 01-04-1963 14 4
Losing You 1963 01-06-1963 18 4
Only You 1963 01-09-1963 3 12
As Usual 1964 01-02-1964 18 8

Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] 		'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
I'm Sorry 1205-14691702121016771782164214691563-------------- -
  1. ↑ 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

Hits in Duitsland

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1965 - Ich will immer auf dich warten
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Brenda Lee van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brenda_Lee&oldid=68336016"