Carla Bakboord
| Carla Bakboord | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Volledige naam | Carla Alma Bakboord | |||
| Geboortedatum | 13 april 1959
| |||
| Geboorteplaats | Paramaribo
| |||
| Nationaliteit | Surinaams | |||
| Wetenschappelijk werk | ||||
| Bekend van | Women's Rights Centre | |||
| Onderzoek | culturele antropologie | |||
| Overig onderzoek | vrouwenrechten | |||
| Belangrijke prijzen | Golden Gavel Award | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Carla Bakboord (Paramaribo, 13 april 1959) is een Surinaams antropoloog, vrouwenrechtenactivist en zangeres. Ze is medeoprichter, bestuurslid en onderzoeker van het Women's Rights Centre.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]In 1985 studeerde ze af in cultureel vormingswerk aan de hbo-opleiding CICSA.[1][2] In 1990 nam zij deel aan de finale van het muziekfestival SuriPop VI. Hier zong zij samen met Rein Carrot het lied A lobi san wi kon firi dat was geschreven door Dick Wesenhagen.[3]
In 1991 was zij samen met Nadia Raveles een van de oprichters van Stichting Stop Geweld tegen Vrouwen.[4] In 1996 werd ze door Raveles voorgesteld en voorgedragen voor een training van drie weken bij de Caribbean Association for Feminist Research and Action (Cafra). Deze training betekende een drastische wending in haar leven.[4] Een jaar later, op 27 januari 1997, behoorde ze met Raveles, Betty Cederboom en Karin Refos tot de oprichters van de stichting Women's Rights Centre.[5] Naast bestuurslid is zij onderzoeker en geeft ze lezingen en trainingen aan vrouwen en bewindspersonen.[6][7][8][9] Van de vier oprichters is alleen zij daar nog actief; later sloot Henna Guicherit zich bij het centrum aan.
Ze begon met een studie culturele antropologie aan de Universiteit Utrecht en haalde in 2007 haar masterdiploma. Sinds 2015 werkt ze aan haar proefschrift op het gebied van gender, seksualiteit en huiselijk geweld aan de Vrije Universiteit Amsterdam.[1]
In 2019 werd zij samen met Asha Mungra onderscheiden met een Golden Gavel Award door de stichting Platform Politiek Actieve Vrouwen.[10] Ze ontving aan het eind van de pridemaand oktober in 2024 de MATIEaward van het LGBT-platform.[11]
Op 22 november 2022 publiceerde ze een artikel in de Journal of Sexuality & Culture over homoseksualiteit binnen de Hindoestaanse gemeenschap, als onderdeel van haar promotieonderzoek aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. De peerreview kwam van de hoogleraren Saskia Keuzenkamp en Sawitri Saharso.[12]
- ↑ a b WRC, Carla Bakboord. Gearchiveerd op 22 mei 2023.
- ↑ Profielen op Facebook en LinkeIn
- ↑ Discogs, SuriPop, 1990
- ↑ a b WRC, In memoriam Nadia Raveles, 5 augustus 2019. Gearchiveerd op 28 januari 2023.
- ↑ De Ware Tijd, ‘Ze heeft mij geleerd om een dyadya uma te zijn’, 2 juli 2019. Gearchiveerd op 28 februari 2022.
- ↑ Dagblad Suriname, Nickeriaanse vrouwen worden bewust gemaakt van hun rechten en plichten, 14 juli 2014
- ↑ Starnieuws, Stichting Stop Seksueel Misbruik in Suriname officieel gelanceerd, 22 augustus 2020. Gearchiveerd op 15 mei 2021.
- ↑ Waterkant, Voorlichtingsmateriaal tegen huiselijk geweld, 26 juli 2015. Gearchiveerd op 1 juli 2022.
- ↑ Starnieuws, Vier projecten voor aanpak huiselijk geweld in Nickerie, 13 juli 2016. Gearchiveerd op 15 mei 2021.
- ↑ Suriname Herald, Carla Bakboord en Asha Mungra ontvangen Golden Gavel Award, 4 maart 2019. Gearchiveerd op 15 mei 2021.
- ↑ Suriname Herald, Carla Bakboord en Marten Colom ontvangen MATIEawards voor inzet voor LGBTQ+ Rechten, 22 oktober 2024
- ↑ Carla Alma Bakboord , Surinamese–Hindustani Same-Sex Love Individuals: Coping with Negative Responses from Parents in a Collectivistic Culture", 22 november 2022