Rocker (subcultuur)
Een Rocker, leather boy [1] of wel Ton-up boy[2][3] is een lid van een subcultuur van motorrijders die in het Verenigd Koninkrijk van de jaren '60 opkwam. Deze subcultuur concentreerde zich hoodzakelijk rondom de Britse cafe racer cultuur en rock 'n' roll muziek. Tegen 1965 werd ook de term greaser geintroduceerd [4][5][6] en sinds die tijd zijn de termen greaser en rocker synoniemen geworden.
Rockers werden ook wel spottend Coffee Bar Cowboys.[7] genoemd. Hun Japanse equivalenten werden de Kaminari-zoku (Thunder Tribe).[8] genoemd.
Onstaan
Voor de Tweede Wereldoorlog werd motorrijden als een prestigieuze bezigheid gezien en had het een positief imago dat met welvaart en succes geassocieerd werd. Vanaf de jaren 50 kwam het motorrijden steeds meer binnen het bereik van de middenklasse, en met de komst van steeds meer betaalbare motoren, werd de motor een goedkope manier van transport.[9]
Tijdens de vijftiger jaren[10] stonden de rockers bekend als "Ton-Up boys" omdat een ton doen slang was voor sneller dan 100mph (160 km/u) rijden is. De Teddy boys worden gezien als hun "spirituele voorouders".[10] De rockers of ton-up boys maakten van iets wat eerst slechts een sport was tot een lifestyle, waarbij ze zich distantieerden van de gemeenschap [11] en rebelleerden waar het een conflict gaf met de gevestigde orde.[12] This damaged the public image of motorcycling in the UK and led to the politicisation of the motorcycling community.[9] Door de massa media werden deze subculturen als sociaal zwakere geklassificeerd en met "folk devils", aangeduid wat een soort van morele paniek veroorzaakte.[13] through highly exaggerated and ill-founded portrayals.[14][15] Vanaf de 1960s vanwege de media-aandacht voor mods en rockers, werd de motorrijdende jeugd meer algemen bekend onder de term rockers, een term die voorheen slechts beperkt en binnen de scene bekend was. De Rocker subcultuur was geassocieeerd met de rock and roll muziek uit de jaren 50-60 met artiesten zoals Gene Vincent, Eddie Cochran and Chuck Berry.
Voor het onstaan en de opkomst van deze subculturen zijn een aantal faktoren aan te wijzen:
- de groeiende welvaart, en de mogelijkheden om geld te lenen,
- de invloeden van amerikaanse films en muziek,
- steeds meer geasfalteerde uitvalswegen, en het onstaan van weg restaurants en cafe's
- een piek in de fabrikage van de engelse motorfietsen.
Café racers
De term café racer ontstond in de jaren 1950,[16] toen motorrijders vaak weg restaurants bezochten, welke als verzamel punt voor hun tochten diende. Een café racer is een gemodoficeerde motor, met verbeteringen meer op het gebied van snelheid en handelbaarheid, dan met het oog op comfort. [17] Een café racer had de volgende kenmerken: een één-persoons racezadel, een stuur met lage handvaten, een grote benzinetank (vaak van blanke aluminium), ingekorte uitlaten, extra voetsteunen achter.[18]
Deze motoren waren eenvoudige lichte motoren, geschikt voor diverse weg soorten. Een voorbeeld van een typische café racer uit de rockers hoogtij dagen was de Triton (motorfiets) ('Tri' van Triumph and 'ton' van Norton), die was gebasseerd was op de Norton met Featherbed frame (een speciale variant van het dubbel wiegframe), wat bekend stond om zijn goede handelbaarheid, waar op een Triumph (motorfiets) Bonneville moter, destijds een van de betere motoren, gemonteerd was.[19][20] Overige populaire merken waren BSA (bedrijf), Royal Enfield (Groot-Brittannië), Matchless en Vincent-HRD.
De term café racers wordt hedentendage gebruikt om motorrijders te beschrijven die van vintage britse, italiaanse of japanse motoren uit de jaren 1950s tot en met 1970s houden. Hierbij zijn er weinig overeenkomsten met de traditionele rockers, en wordt er slecht sporadische met accesoires gelinkt naar de traditionele rockers en hun café racers. Het is vaker een mix van Amerikaanse greasers, britse rockers en moderen motorrijders, waarbij ze een eigen look gecreeert hebben. Rockers in de 21e eeuw rijden nog steeds op klassieke Britse motoren, hoewel klassiek gestylde europeese, japanse en zelfs amerikaanse cafe racers ook vaker te zien zijn.
Karakteristieken
Rockers kochten standaard fabrieksmotoren en bouwden deze om tot race motoren, of wat daar op leek. Hun motoren waren niet op de eerste plaats voor vervoer, maar hun trots en product van deze risicovolle hobby. Het risico bij het motorrijden te overlijden wordt gesymboliseerd door het gebruik van doodshoofden en gekruisde botten. Er werd ge-raced op de openbaren weg, en bekende verzamelplaatsen waren The Ace Cafe, Chelsea Bridge tea stall, Ace of Spades, Busy Bee and Johnsons. Hence the term cafe racer, (uitgesproken als:caff racer) was ontstaan. De rockers kledingstyle was een combinatie van noodzakelijkheid en practische toepasbaarheid. Ze droegen zwaar gedecoreerde motorjacks, met metalen studs, pins, badges. waaronder een badge die lidmaatschap van de 59-club aangaf. Als broek deden Levi's of Wrangler jeans dienst ,[21] of een leren broek. Daaronder een paar hoge motor laarzen, waarbij de sokken daar vaak boven uitkwamen, en om de randen heen geslagen werden. Een beschermende helm werd toen niet vaak gedragen, en wanneer wel, was het meestal een pudding basin helm met een vliegeniers bril. Ook een witte sjaal werd algemeen gedragen, om de mondstreek en hals te beschermen. De haardracht was meestal een op de rock 'n' roll style gebaseerde vetkuif, of ducktail, mede doordat de rockers enigzins voortkwamen uit de teddy boys, en de doorbraak van de rock 'n' roll.
Rockers waren ook minder graag geziene gasten in de horeca en buiten het feit dat ze vaak stonken en vuil waren, stonden ze als agressief te boek. De britse Motor Industry bestempelde de 'rockers' als een schande voor de motorijders en motorsport in het algemeen.[22] Rockers waren vanouds fel gekant tegen recreationeel drugsgebruik. Andere subculturen zoals mods werden intens gehaat en geminacht vanwege hun vermeende drugsgebruik.[23]
Films and documentaires
- The Wild One
- The Leather Boys
- BBC Home Truths
- Cafe Society[24][25]
- Look at Life: Behind the Ton-Up Boys [26]
Referenties
- ↑ Stuart, John, Rockers! Kings of the Road (Plexus Publishing, 1996). ISBN 0-85965-125-8.
- ↑ 14 February 1961, The Daily Express (London).
- ↑ Partridge, Eric and Paul Beale, A Dictionary of Slang and Unconventional English (MacMillan Publishing Company, 1985) ISBN 0-02-594980-2, p. 962.
- ↑ Motor Cycle, 24 June 1965. p.836. On the Four Winds by 'Nitor'. "It was, I have it on good authority, as much a surprise to the so-called rockers to find they are now "greasers" as it was to the general public...The people in question—greasy rockers?—are expected to sit back uncomplainingly while learned gentlemen in such papers as the Guardian discuss the pros and cons...I would suggest to the Guardian's correspondent, and to any other erudite commentators who feel duty bound to join in, that the subject should be allowed to die a natural death. " Accessed 2014-02-20
- ↑ greaser, n. Oxford English Dictionary. 2nd ed. (1989); online version December 2011. <http://www.oed.com.ezproxy.spl.org:2048/view/Entry/81098>; accessed 5 January 2012. [dode link] [dode link]
- ↑ The Sun newspaper wrote,Sjabloon:When "you can call rockers Greasers if you like. ... Greasers just means they have to put a lot of work into bikes."
- ↑ Fame, Pete, The Restless Generation: How Rock Music Changed the Face of 1950s Britain (Rogan House, 2007) ISBN 0-9529540-7-9.
- ↑ Bailey, Don C.A., Glossary of Japanese Neologisms (Arizona Press, 1962).
- ↑ a b Suzanne McDonald-Walker, 'Bikers: Culture, Politics and Power' Berg Publishers, 2000. ISBN 1-85973-356-5
- ↑ a b Mods, rockers, and the music of the British invasion. James E. Perone. Praeger, 2008. ISBN 0-275-99860-6. pp. 3, 65, etc.
- ↑ Skateboarding, Space and the City, Borden, Iain. Berg Publishers, (2003). ISBN 1-85973-493-6 p. 137
- ↑ Dancin' in the streets!: anarchists, IWWs, surrealists, Situationists, Franklin Rosemont, Charles Radcliffe. Charles H Kerr 2005 ISBN 0-88286-302-9
- ↑ Stanley Cohen; (1972). Folk Devils and Moral Panics; The Creation of the Mods and Rockers Routledge. ISBN 0-85965-125-8.
- ↑ Resistance through rituals: youth subcultures in post-war Britain By Stuart Hall, Tony Jefferson. Routledge, 1990. ISBN 0-415-09916-1
- ↑ The sociology of youth culture and youth subcultures: Sex and drugs and rock 'n' roll by Mike Brake 1980 Routledge & Kegan Paul, ISBN 0-7100-0364-1
- ↑ "The return of motorcycling's cafe racers", Herald Scotland, Herald & Times Group, 8 February 2014. Geraadpleegd op 29 december 2014. “British motorcycle customisation stretches back to the 1950s, when the term cafe racer was coined. They were stripped-down machines, lighter than stock with dropped clip-on handlebars to make the riding position more aerodynamic, and were the low-cost mode of transport for the growing band of post-war rockers who would race ton-up (100mph) between transport cafes, such as the famous Ace Cafe on London's North Circular Road, along the then quiet motorway network.”
- ↑ The Café Racer Phenomenon (Those were the days...), Alastair Walker. Veloce Publishing 2009. ISBN 1-84584-264-2
- ↑ Reg Everett and Mick Walker. Rocker to Racer. Breedon Books. 2010. ISBN 1-85983-679-8
- ↑ Seate, Mike. Café Racer The Motorcycle: Featherbeds, Clip-ons, Rear-sets and the Making of a Ton-up Boy. Parker House (2008). ISBN 0-9796891-9-8
- ↑ Welte, Sabine, Cafe Racer. Bruckmann Verlag GmbH, 2008. ISBN 3-7654-7694-3
- ↑ Jeans: A Cultural History of an American Icon, James Sullivan, Gotham, 2006. ISBN 1-59240-214-3
- ↑ The Bsa Gold Star, Mick Walker. Redline Books, 2004 ISBN 0-9544357-3-7
- ↑ Rockers! Kings of the Road by John Stuart, Plexus Publishing Ltd. ISBN 0-85965-125-8
- ↑ http://www.cafesocietyfilm.com
- ↑ http://www.caferacermag.com/cafesocietydocumentary.html
- ↑ Writer: Driscoll, Frank. Rank Organisation Special Features Division, 1964.[1]
Literatuur
- Stanley Cohen; (1972). Folk Devils and Moral Panics; The Creation of the Mods and Rockers. Routledge. ISBN 0-85965-125-8.
- Johnny Stuart; (1987). Rockers!. Plexus Publishing Ltd. ISBN 0-85965-125-8
- Danny Lyons; (2003). The Bikeriders. Wild Palms 1968, Chronicle Books ISBN 0-8118-4160-X
- Winston Ramsey; (2002). The Ace Cafe then and now. After the Battle, ISBN 1870067436
- Ted Polhemus; (1994). Street Style. Thames and Hudson / V&A museum ISBN 0-500-27794-X
- Steve Wilson; (2000). Down the Road. Haynes ISBN 1-85960-651-2
- Alastair Walker; (2009) The Café Racer Phenomenon. Veloce Publishing ISBN 978-1-84584-264-2
- Horst A. Friedrichs (2010): Or Glory: 21st Century Rockers. Prestel ISBN 978-3-7913-4469-0
Externe links
- The 59 Club: London's outlaws article on Visor Down