-ido
-īdo
- vormt zelfstandige naamwoorden van werkwoorden, waarbij de handeling of toestand aangeduid wordt.
- «cupĕre → cupīdo»
- verlangen → verlangen
- «cupĕre → cupīdo»
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | -īdo | -īdinēs |
| genitief | -īdinis | -īdinum |
| datief | -īdinī | -īdinibus |
| accusatief | -īdinem | -īdinēs |
| vocatief | -īdo | -īdinēs |
| ablatief | -īdine | -īdinibus |
- Afgeleid van het Oudgriekse -ίδης (-ídēs)
-ido