zonnen

• Geluid:  zonnen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈzɔnə(n) / (2 lettergrepen)

• zon·nen

• van Middelnederlands sonnen; afgeleid van  zon zn  met het achtervoegsel -en ^[1][2]

zonnen

1. inergatief zich gedurende een zekere tijd blootstellen aan zonnestraling

   • Ik zat even te zonnen in het voorjaarszonnetje. 

   ▸ Midden op het pad lag een reusachtige ratelslang te zonnen, de koningin van de woestijn.^[3]

2. onpersoonlijk licht en warm worden door zonnestraling, het schijnen van de zon

   • De ramen open. Het zont; alles is zon in wijdte van zee en lucht. ^[4]

3. overgankelijk aan de werking van zonlicht blootstellen

   • Boendermaker, een 'stevig in elkaar gebouwde kleine man, met het als van een zeekapitein bruin gezonde, oolijke kopje' was een weinig gecompliceerd mens. ^[5]

• [1] zonnebaden

zonnen

1. meervoud verleden tijd van zinnen
   

   • Wij zonnen. 
     
   • Jullie zonnen. 
     
   • Zij zonnen. 

de zonnen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord zon

• Het woord zonnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zonnen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.