zoon

• Geluid:  zoon    (hulp, bestand)
• IPA: / zon / (1 lettergreep); /zoːn/

• zoon

• In de betekenis van ‘mannelijk kind t.o.v. de ouders’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 776 ^[1]

erfwoord afkomstig van: Middelnederlands: sone Oudnederlands: suno Germaans: *sunuz Indo-Europees: *suHnús

Verwant in Germaans: West: Engels: son (Angelsaksisch: sunu), Duits: Sohn, (Oudhoogduits: sunu), Fries: soan, suun (Oudfries: sunu) Noord: Zweeds: son, Deens: søn, Noors: sønn, (Nynorsk: son, Oudnoords: sonr), IJslands/Faeröers: sonur Oost: Gotisch: sunus

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	zoon	zonen zoons
verkleinwoord	zoontje	zoontjes

de zoon m

1. (familie) een mannelijk kind

   ▸ Toen ik mijn tienjarige zoon vroeg wat hij ervan vond dat ik zo lang weg zou zijn, antwoordde hij: ‘Geen idee, dat weet ik toch pas als je weg bent?’ Grappig vond ik zijn opmerking over het motief van mijn reis: ‘Wat is het nut van je wandeling? Je bereikt en verdient er niks mee.’ Mijn vijftienjarige dochter reageerde net als mijn vrouw pragmatisch en recht door zee.^[2]

• zo'n

• zn.

• dochter

• vader-zoonrelatie, zoonlief, zoonschap

• Het woord zoon staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zoon" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

zoon

1. zoon