zelfrijdend

• Geluid:  zelfrijdend    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈzɛlfrɛidənt / (3 lettergrepen)

• zelf·rij·dend

• samenstelling van  zelf vn  en  rijdend ww  ^[1]

zelfrijdend

1. (verkeer) (van een voertuig) met de eigenschap zelfstandig te kunnen rijden (dus zonder andere krachtbron) waarmee overigens vaak tegenwoordig wordt bedoeld dat er automatische besturing optreedt

   • Deels zelfrijdende vrachtwagens bij Zwolle de openbare weg op. ^[2] 

• Het woord zelfrijdend staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• Zie Wikipedia voor meer informatie.