y’a
Uiterlijk
- y’a
- samentrekking van il y a, waarbij "il y" in "y" overgaat; dit y’a verschilt dus wezenlijk van het "y a" in "il y a" of "y a-t-il"
y’a
- (informeel) er is
- y'a (met de in het Nederlands gangbare vorm van de apostrof)
- Deze samentrekking kent niet omkering van onderwerp en persoonsvorm die in vragende zinnen normaal is: "y’a quelqu’un?" komt dus overeen met "y a-t-il quelqu’un?"